Pfff, ondanks de hitte hebben we prima en heel veel uur geslapen. We zijn wel ontzettend vroeg wakker en dat terwijl er vandaag niets (of bíjna niets) hoeft. Na een beetje lezen, thee op bed door Martijn, douchen, was uitzoeken (we gaan een deel van onze was laten doen en tot onze verrassing is het heel erg goedkoop), een tijdje op onze veranda zitten om te genieten van de vogels en vlinders èn uiteindelijk een prima ontbijtje, pakken we een laptop en boek erbij. We strijken neer bij het zwembad: een plekje onder enorme Jakaranda’s (bomen die prachtig bloeien met lila bloemen), in een windje (het is iets minder heet dan gisteren gelukkig) en met uitzicht op de rivier, vogels, Bushbucks, een enorme hagedis… Het is er kortom wel uit te houden en met wat water in de buurt komen we de ochtend wel door. Rond 12 uur eten we de resterende sultana’s en drinken we een pot thee leeg en daarna gaan we toch eens even vragen of ze Bidvest, de autoverhuurder opnieuw willen bellen. Die zouden namelijk de auto in de ochtend komen halen hebben ze gisteren bevestigd, maar inmiddels is het zo’n beetje 1 uur…

De autoverhuurder zegt dat hij dat ja, wel bevestigd heeft, maar nee, niet in ons contract ziet staat dus helaas nee, echt niet kan doen. Dat kost namelijk 400 pula (zeg maar tussen de 35 en 40 euro). Dus als we dat willen betalen is het prima. We zijn verontwaardigde (eigenlijk vooral over het feit dat de man uit Windhoek dat niet heeft geregeld met de man uit Kasana zoals we hadden gevraagd) en nee dat willen we niet betalen. We gaan het zelf wel regelen. Martijn krijgt uitleg waar we moeten zijn en we krijgen wat hulp van de receptie, ook met het wisselen van wat pula (zodat we geen wisselgeld discussie krijgen met een taxi chauffeur). En daarna stappen we dus wat onverwacht alsnog een keer in het Gevaarte. 

In een onooglijk achteraf straatje vinden we zowaar een bord en daarna een stoffige parkeerplaats en krakkemikkig kantoortje. Er uit komt een man die keurig in pak is. Hij is wat defensief, maar nadat we gezamenlijk hebben vastgesteld dat het vooral een misverstand is aan alle kanten en de man in Namibië de echte boosdoener is, belt het Pak alvast een taxi en controleert daarna de auto. Hij is zeer tevreden en tekent ons formulier af. Car received in good conditions! Daarna wordt de auto onmiddellijk meegenomen naar de ‘wasserette’ (zoals we onderweg hebben gezien: een afdakje met daarnaast allerlei poetsmiddelen, water en mensen). De auto wordt morgen meegenomen samen met nog twee anderen, door een groep van zes mensen. Terug naar Windhoek. Prima. Dag Gevaarte: je was een enorm, maar fijn scheurijzer!

We mogen even wachten in het kantoor van het Pak. Hij ontdooit definitief als we een opmerking maken over de oorkonde die aan de muur hangt en waarin zijn vestiging wordt uitgeroepen tot vestiging van het jaar 2016. Hij gloeit van trots en zegt dat hij wacht op een plekje op de luchthaven. Dan krijgt hij een mooi nieuw kantoor. We zeggen dat we hopen dat we dat nog eens mogen komen bekijken. Graag straalt hij. Als de taxi voor rijdt een paar minuten later geeft hij ons een hand en een zwaai. Achter hem scharrelen wat mongoose door de tuin. De taxichauffeur is erg vriendelijk en heel erg nieuwsgierig naar Nederland en al pratend over het weer (wat, hoe koud?! en het hele jaar door kans op regen?!?!) brengt hij ons terug naar de Kubu Lodge. Daar zijn we precies op tijd om ons helemaal klaar te maken voor onze ‘activity’ van 3 uur. Een boottocht langs Chobe River Front en we hebben er zin in: benieuwd wat dit park ons brengt.

We worden met een aantal mensen (twee andere Nederlandse stellen en een Vlaams stel) in een busje naar de rivier gebracht aan de rand van Kasane. Daar gaan we aan boord van een bootje waar alleen één andere (Duitse) kerel in zit naast de gids. Onze gids spreekt uitstekend Engels (het klinkt alsof hij tenminste een deel van zijn leven in Engeland heeft doorgebracht) en is grappig zonder overdreven te zijn. En, zo blijkt, hij weet uitstekend hoe dichtbij hij bij de beestenboel kan komen en dat is een stuk dichterbij dan wij denken! We varen weg (eerst voorzichtig, om een taxi-bootje vol lokale mensen niet te overspoelen en daarna even héél hard) om na een snelle regstratiestop (we gaan tenslotte het nationaal park Chobe in, via het water, en daar betalen we per keer ongeveer 6 euro p.p. voor) belooft onze gids dat we beesten gaan vinden. Nou, als we zo eens naar het ‘eiland’ in het midden van de rivier kijken (afhankelijk van de waterstand is het groter of kleiner) dan geloven we dat ogenblikkelijk. We kunnen vanaf hier al olifanten, buffels en nijlpaarden zien! Dat belooft goede dingen en dat klopt.

We krijgen een fantastsiche tocht waarbij zelfs onze gids regelmatig zijn telefoon grijpt om een foto te maken of te filmen. Onze gids vaart de boot iedere keer volledig tegen het eiland aan wat regelmatig betekent dat we op drie, vier of vijf meter afstand van een beest terecht komen. En dan hebben we het over een liggende mannetjesbuffel, een grazende olifant (die ons een doodschrik bezorgt door ineens te proberen los te komen uit de modder waardoor ze ineens op nog maar twee meter afstand beweegt), een enorme krokodil van meer dan drie meter, een visarend, nijlpaarden die het water uitklimmen en gaan grazen en zelfs zwemmend naar het park overstekende olifanten (slurf-om-staart aan elkaar geknoopt, de kleintjes volledig vertrouwend op de volwassenen). Het is heet maar niet zo heet als gisteren en op het water (veel) beter uit te houden dan op het land en we genieten echt met volle teugen. We raken niet uitgefotografeerd (we zien nog veel meer: antilopensoorten en vogels met name) en vragen de gids de hemd van zijn lijf. 

De tocht eindigt met een biertje, dobberend op het water, terwijl de ondergaande zon een rode streep trekt over het water en een aantal nijpaarden (op afstand) oranje-rood kleurt. Als de zon bijna weg is racen we terug naar de rivierkant van Kasane, waar de chauffeur van de lodge ons op staat te wachten. Hij brengt ons terug naar de lodge waar we ons opknappen en om 7 uur aan tafel gaan. Bill en Anna zitten al aan het bier en we nodigen ze uit om bij ons aan te schuiven. Ze willen niet mee-eten, maar drinken heel gezellig een biertje terwijl ze ons over hun fantastische dag vertellen. Een luipaard! Jagende leeuwen! En al die andere beesten. Het is hun eerste game-drive ooit en ze zijn volledig verrukt. We genieten met ze mee: ze hebben net als wij de dag afgesloten met een boottour en ook zij hebben de zwemmende olifanten gezien. 

Als zij zich terugtrekken eten wij de rest van ons diner en praten na over de prachtige tocht. Wat een park: morgen mogen we er twee gamedrives doen en we hebben er nu al zin in!