Om iets voor half 7 zitten we zoals afgesproken in de auto. De rit naar de luchthaven (via het tankstation) verloopt soepel, ondanks een klein beetje file. Keurig volgens planning leveren we de auto in en de tassen af en als we door de veiligheidscontrole zijn (geen douane: binnenlandse vlucht) vinden we de Mug&Bean een uitstekende ontbijttent. Ze hebben voor ons allemaal wat lekkers en ook de prima koffie en thee scoren punten. Blij dat we geen ingepakt-gisteravond-klaargemaakt ontbijtje van Knorhoek hebben meegenomen!

De vlucht is schitterend: het is bijna de hele route helder en hoewel we aan de verkeerde kant zitten voor de Tafelberg, hebben we een mooi uitzicht op Kaapstad, stellenbosch en de bergen er achter, daarna op de Karoo en uiteindelijk op Johannesburg. Keurig volgens schema landen we rond 11 uur in Johannesburg. Het is even wachten op de bagage, maar die wachttijd valt daarna helaas in het niet bij de tijd die we moeten wachten bij Herz op de auto.Het is wat onduidelijk wat er nu allemaal zo ingewikkeld is. De cross-border-permit (voor Mozambique, voor Harro en Eveline) is in ieder geval een reden, maar verder is het erg onduidelijk waarom het anderhalf uur duurt voor we een auto hebben. 

We bewaren gelukkig allemaal ons geduld en goede humeur en als we Gevaarte Deel 2 uiteindelijk krijgen zijn we zeer tevreden. Het is het iets modernere broertje van het Gevaarte dat Martijn en Karin in Namibië meekregen, een Ford Ranger. In de enorme bak aan de achterkant lijken onze vier grote tassen zelfs wat verloren en we zitten allemaal prima. Een stuk beter dan in de zwabberende, oncomfortabele auto die we in Kaapstad hadden. Hier durven we wel een wildpark mee in, dus kom maar door met die beesten en gravelwegen!

De route is niet heel inspirerend: we rijden tussen Johannesburg en Pretoria door, zoveel mogelijk over de grote snelwegen die als ingewikkelde spaghetti onder en over elkaar heen kronkelen. We stoppen bij een tankstation voor een plas en later bij een spar-supermarkt voor een simpele lunch en om de benen te strekken. Uiteindelijk zijn we rond 3 uur bij het Maropeng Boutique Hotel, een schitterend hotel met 24 kamer die allemaal in een lange rij tegen de heuvel aan zijn gebouwd, waardoor het hotel wegvalt in de omgeving. Alle kamers hebben een schitterend uitzicht op de vallei en we zijn zeer teverdeen met onze hotelkeuze. Vooral ook, omdat we vanaf hier kunnen lopen naar het Maropeng Museum.

Dit museum richt zich op de ontwikkeling van de mens(achtigen). Het gebied en meer in het bijzonder de nabij gelegen Sterkfontein Grotten, wordt ook wel de wieg van de mensheid genoemd, omdat het heel oude resten van ongeveer 1.000 mensachtigen heeft opgeleverd. De oudste zijn 3 miljoen jaar oud. “Mrs Ples” is een beroemd fossiel van een schedel van een Australopithecus africanus, ontdekt in de Sterkfontein Grotten door palaeontologists Dr Robert Broom and John Robinson, in 1947. “Mrs Ples” is ongeveer 2.1 miljoen jaar oud. 

Na de Australopithecus (een soort voorloper van de mensachtigen) kwam de ‘Homo’ waartoe wij (Homo sapiens) behoren. Er waren verschillende mensachtigen: Homo habilis (de oudste soort waarvan wetenschappers denken dat zij de eerste waren die gereedschappen maakten), Homo ergaster, Homo erectus, Homo heidelbergensis, Homo neanderthalensis, Homo floresiensis en dus Homo Sapiens. Niet allemaal voorouders van de huidige mensen overigens: sommigen soorten waren meer een soort doodlopende weg.

In het museum zien we onder andere de vondst uit 2014, toen resten van 15 individuen van een tot dan toe onbekende soort werden gevonden in de grotten. Ze hebben de soort Homo Naledi genoemd. Naledi betekent ster in de het sesotho (de lokale taal) naar de rising star grotten waar de resten zijn gevonden. De soort leefde vermoedelijk 200.000 tot 300.000 jaar geleden. Het is is bijzonder om een bijna volledig skelet te zien van de vrij kleine mensachtige met kromme vingers.

Na de tentoonstelling doen we een tochtje in een soort bootje langs de vier elementen en vervolgens richt het tweede deel van het museum zich op de ontwikkeling van de mens: taal, gereedschap etc. Het museum is niet enorm groot, maar wel interessant en omdat we er eind van de middag zijn, is het volledig uitgestorven. Als we er uit komen zijn de winkeltjes al dicht (jammer, Karin en Eveline wilden wel even kijken) en gaan we terug naar het hotel om op het terras voor onze naast elkaar liggende kamers een drankje te drinken. Harro en Eveline de wijn die Harro kreeg op zijn verjaardag; Martijn en Karin een lokale gin & tonic. Chippie er bij en het leven is weer eens afschuwelijk.

Het eten in het restaurant van het hotel blijkt van een uitstekende kwaliteit. We kiezen voor een kip-voorgerecht (Martijn) en Springbok-carpaccio (iedereen anders) en daarna voor zalm (Eveline) en Kudusteak (iedereen anders). Koffie en thee toe en we zijn dik en dik tevreden. Tijd voor een tukkie!