Het ontbijt is al net zo goed als het diner en we grappen dat het maar goed is dat we hier één nachtje blijven. Als we hebben uitgecheckt en betaald (waarbij Karin tot drie keer toe vraagt of het klopt: ze rekenen te weinig af, maar blijven er van overtuigd dat het zo in orde is) laten we de tassen nog even achter. We willen kijken of we de grotten zelf nog kunnen bezoeken.

Dat kan, maar als we er aankomen staan er (let wel: het is zaterdag) meerdere schoolbussen. De ‘inhoud’ staat binnen: hele rijen schoolkinderen staan in licht- en donkerblauwe uniformpjes in de rij. De voorste groep heeft knalrode helmpjes op. Oh, oh, als die allemaal nog naar binnen gaan… En jawel: we mogen om half 11 naar binnen, zegt het meisje achter de kassa verontschuldigend. Het is nu iets over 9 dus we zijn er heel snel uit: daar gaan we niet op wachten. Karin is teleurgesteld, maar niets aan te doen. Hop, in de auto en op naar leukere oorden!

We kiezen voor een enorme shopping mall die we een stukje verderop vinden. Karin wil lenzenvloeistof (die ging een stuk sneller op dan gedacht) en Harro wil rijst kopen. Eh ja, rijst ja, voor een zak die hij onder de ENORME lens van zijn camera kan leggen. Afijn, ieder zijn wensen en de shopping mall heeft natuurlijk alles. We pinnen, halen rijst en lezenvloeistof en oh ja, nu we hier toch zijn, wil Karin wel kijken of ze antihistaminecrème hebben. Ze reageert af en toe nogal heftig op muggen- en andere beten en had eerder goede ervaringen met Franse crème. In Nederland is het niet te krijgen, maar wie weet. En jawel. De manier waarop ze het meekrijgt is echter hilarisch: in een zakje met etiket, dat in een stalen kooitje (ja echt) dat wordt dichtgebonden met een tierap. We lachen ons rot. Overigens samen met het personeel: de dame moet op haar beurt enorm lachen om onze gezichten. Bij de kassa duurt het wel even voor we kunnen afrekenen (die tierap moet er ook weer af…) en vrolijk gaan we daarna nog even een kopje koffie drinken.

Na de shopping mall gaan we onze tassen halen en rijden naar het noord-westen. We slapen vandaag in het Finfoot Lake Reserve, een privé kamp midden in het Eland Game Reserve, waar we drie nachten blijven. Het is niet heel ver rijden. Onderweg stoppen we bij een tweede grote shopping mall waar we een geïmproviseerde lunch halen (en opeten) en even de benen strekken in een ENORME supermarkt (ongeveer 35 gewone kassa’s en 10 snelkassa’s).

Rond 3 uur zijn we, na 15 kilometer over een zandweg en nog 5 kilometer over zand- en gravelwegen in het reserve zelf, bij de receptie. Daar worden we opgewacht door Tobani, die vertelt dat hij onze ranger is voor de komende dagen. Ehm, wauw, onze eigen ranger! Hij neemt ons mee naar de receptie en, als we zijn ingecheckt, naar onze huisjes. 11 en 12, naast elkaar en midden tussen de struikjes waar voldoende keuteltjes tussen liggen om duidelijk te maken dat er hier allerlei bokjes komen. De huisjes zijn keurig, al is de plas water in het huisje van Martijn en Karin wat vreemd. 

Nadat we zijn geïnstalleerd, de plas water nog even hebben gemeld en wat zooi bij elkaar hebben gegrepen is het tijd voor onze eerste activiteit. Behalve huisje, ontbijt en diner èn onze eigen ranger, zitten er namelijk ook twee activiteiten per dag bij ons verblijf inbegrepen. En de eerste activiteit is, om half 5, een boottocht. Samen met bijna iedereen anders worden we in een aantal jeeps naar de waterkant gebracht en op een soort platte schuit geladen. Veel gezinnen met kinderen, stelletjes: niet het recept voor een rustige wildlife tour, maar de boottocht blijkt verrassend relaxt. Samen met Tobani en Gregory (één van de andere rangers) varen we anderhalf uur een rondje rond een eilandje in het midden van het meer. Er is nauwelijks wind, de temperatuur is heerlijk, de ondergaande zon weerspiegelt prachtig in het water en we zien (soms veraf, soms wat dichterbij) een giraffe, wrattenzwijntjes, struisvogels, aalscholvers, een witte reiger, lepelaars en uiteindelijk een goliath of reuzenreiger, met ongeveer anderhalve meter hoogte en een spanwijdte van over de twee meter de grootste reigersoort. Hij is prachtig en we klikken flink wat plaatjes.

Met een drankje erbij en hapjes op een schaal vermaken we ons prima. Als de zon onder is varen we terug naar de kant en door de snel invallende duisternis rijden we terug naar het kamp. Daar staat de bbq al op ons te wachten en na een prima maaltijd (alleen de steak is wat te ver doorbakken) lpoen we onder een rommelende en oplichtende hemel (onweer) naar ons huisje. Morgenochtend gaan we zelf op gamedrive!