Het is zondagochtend, kwart over 10 en Karin maakt een foto van een huisje met daarop de tekst ‘Hell – Gods-Expedition’. We hopen niet dat we er iemand mee beledigen, maar wij vinden het absoluut hilarisch. Dit Noorse stationnetje (om het af te maken ook nog het einde van de lijn; we liggen dubbel) is ongetwijfeld het meest gefotografeerde station(netje) van Noorwegen. In het Noorwegen betekent Hell zoiets als ‘succesvol’, ‘met goed gevolg’ en het andere deel van de tekst slaat op de goederen-expeditie. Maar ja, die tekst op één bordje terwijl we al de hele vakantie veel Engels spreken vinden we een giller. We maken er via de chat allerlei flauwe grappen over.

We zijn vanochtend vertrokken uit Trondheim om te profiteren van het onverwacht geweldige weer. Het is stralend zonnig en we zijn op ongeveer 30 kilometer van de stad in piepklein Hell. De luchthaven van Trondheim ligt aan de overkant van het water, maar Hell Airport ging ze duidelijk net te ver: die heet Vaernes, Trondheim Aiport. Jammer! Na de stop bij het stationnetje rijden we een paar kilometer verder naar een plek waar rotstekeningen te vinden zouden moeten zijn. De route is leuk en de wandeling van 10 minuten het bos in ook, maar behalve een soort ‘eend’ waarvan we vermoeden dat die heel nieuw is, vinden we niets. Hmm, bummer: er waren ons rendieren beloofd. We zijn blijkbaar niet op de goede plek.

Nieuwe poging dan. We rijden nog dik 15 kilometer door landinwaarts en daar vinden we de Leirdall Rock Carving Site. Een heel klein bordje verwijst er naar en via een nog kleiner paadje rijden we naar een informatiehokje. Kijk nou er worden zelfs tours gegeven! … In het siezoen ja, uiteraard. Maar we kunnen er ook zonder tour gratis een kijkje nemen dus dat doen we. En het is echt indrukwekkend. Tegen de helling liggen vier rots’plakkaten’ waar allerlei verschillende carvings te zien zijn. Het meeste zien we ‘voetstapjes’: twee voetjes naast elkaar, met halverwege elke zool een riem waarvan bekend is dat die vroeger de schoen aan de voet hield. Maar naast de voetstapjes zien we geometrische figuren, mensen, paarden (sommige met ruiter) en boten. Een deel van de uitgehakte vormen heeft een kleurtje gekregen om ze beter te kunnen zien. We zijn onder de indruk van dit bewijs van bewoning zo’n 6.000 (!) jaar geleden. Eigen;ijk best gek dat het volkomen onbekend is en maar zo bescheiden wordt toegelicht.

We klikken ons suf, maken gebruik van het (keurige) toilet, drinken een flesje meegebracht drinken leeg en stappen weer in de auto. Dat was een prima uitstapje! Terug in Trondheim rijden we naar ‘Ladekaia’, een tip van Ingvild. Karin heeft haar leren kennen toen ze een paar weken geleden vrijwilliger was bij We are Leiden, een initiatief om nieuwkomers welkom te heten in de stad. Ze werd gekoppeld aan de Noorse Ingvild die eind van de middag graag wat tips gaf over ‘haar’ (studenten)stad Trondheim. Ladekaia is een café-met-lunchopties en ligt pal aan zee, naast een oud laad-haventje (vandaar de naam). We zijn er meteen verrukt van en drinken een heerlijke bak koffie met een pistachesnur (weer eens wat anders dan de kanelsnur; die zijn toch van Bakkeriet Spro het lekkerst). Daarna wandelen we een stukje in de omgeving, maar we worden een beetje geïrriteerd van de drukte. Heel Trondheim lijkt zich hier verzameld te hebben en daar hebben we even geen zin in. Dus na een half uurtje wandelen houden we het voor gezien.

Terug in de stad en na een plaspauze vinden we om 14 uur een heel rustige plek: de havenrondvaart! Ondanks dat de Tourist Information ons verzekerde dat er geen boottochtjes meer zouden zijn (het is namelijk buiten… juist), blijken ze er tot half september in de weekenden gewoon te zijn. Wij vinden dat, samen met één Amerikaans koppel, een briljant plan en krijgen dus een bijna-privé rondvaart! We zitten achterin de boot, anderhalf uur heerlijk in de zon en vermaken ons met het bekijken van de stad, de haven(s) èn Munkholmen (het eilandje voor de kust) vanaf het water. Het commentaar is live, interessant en gezien het publiek volledig in het Engels.

Als we om kwart voor 4 van boord rollen verrassen we de gids met de fooi. Die had hij duidelijk niet meer verwacht en nee het is helemaal niet erg dat die in euro’s in plaats van Noorse kronen is (die hebben we op wat muntjes na niet meer). Hij straalt. Wij ook. Oh en we zijn nu toch wat blauw aangelopen; het laatste kwartiertje zaten we precies op de wind. Opwarmen is dus wel een plan. maar ja, waar doe je dat op zondag in Trondheim. De receptioniste weet uitkomst: ze verwijst ons naar een leuke èn open wijnbar. Daar drinken we een heerlijk wijntje, luisteren we naar de cd van een leuke Noorse band (Martijn vraagt en krijgt de naam van de serveerster, die er meteen een praatje aan vast knoopt: het is haar favoriete band) en warmen we op.

Als we warm zijn gaan we eten bij Amber, een Aziatisch restaurant. Peking Duck handrolls en Gyoza zijn heerlijk maar de sushi en Thaise wok zijn … ok. Nee, de sushi in Alesund was een stuk beter. Geen drama, alleen jammer. Ondanks dat was het weer een heerlijke dag. Morgen beginnen we officieel aan de route richting Nederland (al hebben we nog een hele week te gaan!) en moeten we vooral ver rijden, maar Tot zover is Noorwegen alleen maar geweldig!