Reisverslag.org

Karen en Alex reizen in 3 1/2 week naar Lapland en terug!

Lapland: het land van de uitgestrekte vlakten, bossen en meren, de ruige kust van Noorwegen, de kerstman en de muggen. We hebben er zin in!!

Zondagochtend gaat om 05:30 uur de wekker. Vroeg!

Snel douchen, ontbijten en de laatste dingen inpakken. We rijden met de auto naar Mariahoeve en pakken daar de trein naar Schiphol. De eerste tram vanuit Ypenburg vertrekt pas om 08:00 uur…

Om 09:50 vertrekt onze vlucht naar London Heathrow. Onze transfer van terminal 5 naar terminal 1 verloopt voorspoedig. We verbazen ons telkens weer over de kruip door sluip door routes op luchthavens. Hier ook weer: via de meest vage gangetjes, trappen en wegwijzers beland je uiteindelijk waar je wezen moet.

Om 12:30 vliegen we door naar Helsinki, waar we landen om 17:30 uur, een uur later dan de Nederlandse tijd. Met bus 615 naar het centrum. Bagage in een kluisje, een beetje rondgeslenterd, een hapje gegeten en op het station gewacht op onze nachttrein naar Rovaniemi, de woonplaats van de kerstman.

Alhoewel treinen best redelijk slapen, worden we de volgende ochtend een beetje brak wakker. Om 10:40 komen we aan in Rovaniemi. Huurauto opgehaald (gratis upgrade naar een Ford Focus stationwagon -jaja-) en naar het hotel dat een huisje blijkt te zijn. We zitten vlakbij een stadion met enorme skischansen: indrukwekkend om te zien en ook een beetje raar zo midden in de zomer als het 20 graden is en de zon schijnt.

We trekken onze stoute schoenen aan en gaan op zoek naar de kerstman. Die woont in Santa Claus Village (SCV), precies op de poolcirkel. De Finnen zijn daar behoorlijk trots op. SCV stelt, als je de kerstman buiten beschouwing laat, niet zoveel voor: er zijn wat winkeltjes met de nodige souvenirs en kerstversieringen en dat is het wel zo’n beetje. Maar goed, gelukkig is er het kantoor van de kerstman. Daar kun je allerlei kerstman-attributen zien zoals zijn zevenmijlslaarzen en een machine waarmee hij de aarde langzamer kan laten draaien zodat hij genoeg tijd heeft om alle kadootjes te bezorgen.

Vervolgens mocht iedereen omstebeurt naar de kerstman om met hem op de foto te gaan en een praatje te maken. De kerstman heeft ons toevertrouwd dat hij fan is van Ajax (zo mogen wij het horen). Best een aardige man. Je hoeft niet bang voor hem te zijn. Karen vroeg zich nog af of hij dit werk in z’n eentje deed, waarop de kerstman de tegenvraag stelde of we naast hem nog iemand anders zagen. Het was dus de echte:-)!

Via de supermarkt terug naar huis. Ontdekt dat oversteken over zebrapaden levensgevaarlijk is: ze stoppen hier niet!

Rovaniemi zelf stelt niet veel voor en is zelfs ronduit lelijk. Er zijn weinig oude gebouwen omdat de Duitsers aan het eind van WOII op hun terugtocht alles kort en klein hebben geslagen. Niet alleen hier maar in heel Scandinavie. Zonde.

Bijna 10 uur geslapen! Lekker rustig aangedaan, broodjes gesmeerd, de boel opgepakt en op pad naar Saariselka, een wintersportplaatsje ongeveer 250 km ten noorden van Rovaniemi.

Het is heerlijk om hier te rijden. Er is bijna geen verkeer en bijna iedereen houdt zich aan de snelheid die hier niet erg hoog ligt: 80 tot 100 km per uur. Paar fotostops gemaakt bij mooie meertjes met rode houten huisjes en natuurlijk bij het beroemde waarschuwingsbord voor overstekende rendieren.

Na bijna 3 uur rijden maken we een wandeling in Nationaal Park Urho Kekkonen. Eerst een heel stuk bergop (zucht). In het begin was er geen mug te zien, maar nadat we een keer stil hadden gestaan om een informatiebord te lezen, wisten ze ons te vinden. En dan niet een mug of twee, nee, meteen een hele zwerm. Snel gedeet en muskietennetjes omgedaan. Daarmee waren we de muggen te slim af. Bovenop de berg een geweldig uitzicht over uitgestrekte bossen. De weg terug naar beneden ging door bossen en moerassen met wat open vlaktes. Daar hebben we onze eerste kudde rendieren gezien. Toen we een stukje verder liepen hoorden we wat aan de andere kant van het pad: daar stond een baby rendier dat zijn moeder zocht. Die moeder liep verderop bij de rest van de kudde. Wij meteen foto’s maken. Maar toen het baby rendier ons zag, schrok ‘ ie zo dat ‘ ie meteen moest plassen. Lief he? Ondertussen kwam moederrendier met de rest van de kudde er al aan om baby rendier te redden waarop wij besloten door te lopen. Eind goed al goed!

Inmiddels zijn we in ons hotel in Saariselka aangekomen en hebben we voor het eerst internet tot onze beschikking! Morgen wacht ons een lange rit. Dan rijden we in een keer door naar de Noordkaap.

Woensdag: op naar de Noordkaap! We stappen in de auto met een reis van ruim 7 uur voor de boeg. Onderweg maken we twee stops. Een in de Finse Sami hoofdstad: Inari. De Sami zijn de oorspronkelijke bewoners van Lapland die een nomadenbestaan leid(d)en. Inari staat bekend om zijn Sami museum waar je van alles kunt vinden over de Sami en hun gebruiken: hoe ze wonen, wat ze eten etc. De andere stop was in de Noorse Sami hoofdstad: Karasjok. Daar staat een oude kerk die de WOII heeft overleefd. Ook is er een heus Sami parlement, het eerste parlement ter wereld voor de oorspronkelijke bevolking van een gebied. In Zweden en Finland hebben ze er ook een. De drie parlementen werken regelmatig samen als het gaat om zaken gaat die alle Sami raken.

Hoe verder we Noorwegen in rijden, hoe slechter het weer wordt. Op een gegeven moment regende, hagelde en onweerde het tegelijkertijd en werd het donker. Zelfs de TomTom hield ermee op. Spannend!! Gelukkig sprak de route voor zich (rechtdoor)..

Ook het landschap werd steeds bergachtiger en ruiger. Het laatste stuk naar de Noordkaap ging langs een prachtige kustroute met uitzicht op een fjord, met hier en daar gekleurde huisjes en stokvis die hing te drogen. Precies wat je je bij Noorwegen voorstelt.

Een van de hoogtepunten was de tunnel naar het eiland waarop de Noordkaap ligt: bijna 7 km lang en 212 m diep!

We zitten in een echt Noors huisje met uitzicht op een baai, bergen en eeuwige sneeuw. Een super mooie plek! ‘s Avonds rond een uur of 21:30 zijn we naar de Noordkaap zelf gereden. Vanaf kun je tijdens de midzomernacht zien hoe de zon net niet in de zee zakt maar iets na 23:00 uur zijn laagste punt bereikt en dan weer opkomt. Onderweg dikke flarden mist. De parkeerplaats was afgeladen vol. Helaas werd het weer er niet beter op en hebben we helemaal niks kunnen zien. Rond middernacht waren we weer terug in ons huisje en het was nog steeds licht. Raar om mee te maken. Je bent niet echt moe, maar ook niet echt wakker. Het voelt een beetje alsof je de hele nacht hebt gefeest en ‘s ochtends als het licht is weer naar huis gaat.

Donderdag hebben we het rustig aan gedaan: een beetje rondgereden, het plaatsje Honningsvag bekeken, foto’s gemaakt, gewandeld, spelletjes gespeeld en gelezen. Het weer was ok, maar tegen de avond begon het te regenen, kwam de mist op en dat bleef zo. Die midzomernachtzon zien we hopelijk later tijdens de reis nog.

Vandaag is het vrijdag. We vervolgen de reis via Hammersfest naar Alta.

Hammersfest is een van de 3 plaatsen in Noorwegen die zegt de noordelijkste stad van de wereld te zijn. Honningsvag waar we gisteren waren zegt dat ook, net als Tromsø waar we morgen naar toe gaan. Dit is een definitiekwestie. Want wanneer is een stad een stad? Volgens Hammerfest als je meer dan de 6.000 inwoners hebt (Honningsvag heeft er minder) en volgens Tromso als je groter bent dan Hammersfest. Kortom: een interessante discussie die voorlopig nog niet is beslecht. Om er zeker van te zijn dat we naast de zuidelijkste stad ter wereld (Ushuaia in Argentinie) ook de noordelijkste stad kunnen afvinken, bezoeken we ze voor de zekerheid alle drie:-). Onderweg ook nog over de noordelijkste hangbrug ter wereld heengereden, voor wat het waard is.

Het is hier trouwens behøørlijk fris, onder de 10 graden met een ijzig windje. Goed, genoeg voor vandaag. We gaan nu verder richting Alta dat bekend staat om zijn prehistorische rotsschilderingen.

Als we dit schrijven, weten we inmiddelds dat Spanje het EK gewonnen heeft. De duitse vlaggen zijn overal van de campers verdwenen en de gezichten staan ee stuk minder vrolijk dan toen we op de Noordkaap waren en Duitsland won van Turkije.
Maar goed, dat terzijde.

Zaterdag 28 juni een lange rit van Alta naar Tromsø inclusief twee overtochten met een veerboot.
We zitten in een huisje op een camping in de buurt van Tromsø. Zondagochtend een wandeling gemaakt naar een uitkijkpunt op een berg tegenover de camping. Mooi uitzicht en, niet geheel onbelangrijk: mooi weer! Daar waren we aan toe! ´s Middags Tromsø in. We hebben een museum bezocht over Spitsbergen (ons volgende reisdoel;-)) en een beetje rondgelopen in het centrum waar niet zo heel erg veel te beleven was omdat op zondag alle winkels dicht zijn.

Even heel wat anders. Karen gaat er elke nacht wel een keertje uit omdat ze moet plassen. Nu is dat in Lapland erg bijzonder omdat je dan meteen een stukje van de midzomernachtzon meekrijgt. Elke nacht zijn er mensen op pad om daarvan te genieten. Alex slaapt daar al dagen doorheen, ondanks Karens enthousiaste verhalen (warme slaapzak, buiten is het koud, die zon komt nog wel een keer en by the way die is er overdag toch ook). Vannacht is het er dan eindelijk toch van gekomen en heeft ook Alex de midzomernachtzon gezien. Jaja. En die is anders dan de zon overdag: lager, warmer (want er is geen wind) en er zijn enorme schaduwe. Mooi!

Maandag 30 juni. Reisdag naar de Vesterålen, een eilandengroep voor de kust van Noorwegen. Een schitterende route. Overal bloemenvelden met houten huisjes ertussen en mooie uitzichtjes op de fjorden en omliggende bergen. We verblijven in Sortland en we zitten in een mooi huisje met twee verdiepingen en voorzien van alle gemak (eigen douche en toilet). Dinsdag 1 juli. Op naar Andenes voor een walvissafari. We hopen de spermwhale te zien, de grootste walvis met tanden; mannetjes kunnen wel tot 20 meter lang worden en 70 ton (meer dan een volle vrachtauto) wegen. Helaas regent `t. We hopen dat het snel opklaart voordat we straks (3 uur) de boot opgaan. Spannend!

Het is een paar dagen na de walvissafari als we dit verslag intypen. We kunnen zeggen dat het een hele belevenis was. Na afloop van de safari hebben we een potvis gezien en zo’n 10 kotszakjes volgespuugd. De zee was behoorlijk heftig met golven van wel 1,5 meter hoog. Zelfs Alex, die normaal nooit ergens last van heeft, werd er zeeziek van.

De potvis, Sven heet hij, was heel bijzonder: ongeveer 17 meter lang, 45 ton zwaar en met een staart van ongeveer 4 meter breed. Potvissen eten ongeveer 1 ton vis per dag. Dat zijn of heel veel kleine visjes of een hele grote. Er zitten hier namelijk reuze inktvissen van wel 8 meter lang. Die slurpen de potvissen gewoon naar binnen alhoewel het af en toe wel een worsteling is met alle tentakels. Om de vis te kunnen vangen duiken de potvissen een a twee kilometer diep. Dat zorgt voor een enorme druk op hun lijf. Daardoor lijden veel potvissen op oudere leeftijd (ze worden net zo oud als mensen) aan artrose.

Op de plek waar wij geweest zijn, op circa een uur varen van Andenes, zitten trouwens alleen maar mannetjes. De vrouwtjes verblijven in de tropen waar het water warmer is (beter!). De mannetjes trekken naar het noorden, waar het water voedselrijker is, om daar zo veel mogelijk te eten en zo groot mogelijk te worden. Dit alles om de vrouwtjes die veel kleiner zijn bij terugkomst te imponeren. Zo leer je nog eens wat!

Woensdag 3 juli. Een mooie rit naar de Lofoten, een andere eilandengroep voor de kust van Noorwegen, met heel wat foto- en andere tussenstops. Eerst een in de hoofdstad van de Lofoten, Svolvær. Dat stadje vonden wij niet zo: een grote bouwput met heel veel lelijke nieuwbouw en hoogbouw tussen alle schattige huisjes. Geen gezicht. De welstandscommissie heeft hier zitten slapen!

Daarna stuurde de Tomtom ons via een toeristische route naar Ã…, het zuidelijkste plaatsje op de Lofoten. Heel mooi gelegen op een uitloper van de rotsen in de zee. Onderweg door een paar schattige dorpjes gereden, waar de hoeveelheid stokvis het aantal huisjes oversteeg. De Lofoten zijn sowieso prachtig, het mooiste stukje Noorwegen tot nu toe. Het weer helpt enorm want dat is een stuk beter dan de afgelopen dagen: blauwe luchten en een zonnetje met temperaturen tussen de 15 en 20 graden (nog niet zo warm als in Nederland, maar toch!).

We verblijven nu in Nusfjord in een oude visloods die is omgebouwd tot een huisje. Als je de loods ingaat, kom je eerst in een soort van werkplaats waar allemaal netten hangen. Daardoor denk je in eerste instantie dat je verkeerd zit maar dat is dus niet zo. Als je even verder loopt zit er een deur met hangslot waarachter een leuk huisje zit. Verrassend! Nusfjord zelf is een heel klein vissersplaatsje dat bekend staat om zijn haventje en oude gebouwen (nu een soort openluchtmuseum) en is mooi gelegen in een fjord.

Vandaag, donderdag 3 juli, zijn we via een hele mooie kustroute naar Henningsvær gereden. Henningsvær is een plaatsje dat over een aantal eilanden verspreid ligt. Als je door het plaatsje heen loopt, kun je dat goed zien. Onderweg stonden overal auto’s geparkeerd en zaten mensen te genieten van het mooie weer. Het was niet eens zo heel erg warm, zo’n graad of 18, maar wel zonnig. Hoe vaak zou het het hier zo’n weer zijn als mensen nu al massaal erop uit trekken?

Op de terugweg zijn we langs een paar witte zandstrandjes gereden. Tot onze verbazing waren daar allemaal Noren aan het zonnen, zwemmen en barbecuen. Alex heeft even gepootjebaad en vond het water niet warm, nog geen 10 graden, maar die gekke Noren duiken er gewoon in. We hebben een tijdje aan het strand gezeten om eea te aanschouwen en hebben ons prima vermaakt.

Morgen gaan we weer naar het vasteland. Dan trekken we zo langzaamaan via Zweden terug naar Finland.

PS: cool dat Karen de MDV voetbalpoule (net van Rens) gewonnen heeft!!

Vrijdag, zaterdag, zondag en maandag waren vooral reisdagen.
Eerst in ruim 6 uur van de Lofoten naar Storjord met een mooie bootovertocht. Storjord staat bekend om de orka’s die daar voorkomen, maar dat is helaas in een andere periode van het jaar. Dat was geen verrassing, dus gelukkig ook geen teleurstelling. Het gevolg was dat we een van de weinige toeristen waren en bijna het hele hotel voor ons zelf hadden: relaxed!

De tweede reisdag was er een van bijna 8 uur naar Zweden. Eigenlijk onmiddellijk toen we Zweden inreden veranderde het landschap: bijna geen bergen meer en heel veel bossen en meren. Ook mooi. Overnacht in Slagnas, een heel klein dorpje met een kleine kruidenierszaak die op zaterdag maar een paar uur open is. En natuurlijk niet toen wij er waren. Naar het eerstvolgende plaatsje 30 km verderop gereden en daar boodschappen gedaan bij een tankstation. Gelukkig hebben die hier aardig wat zodat we met enige creativiteit toch nog een maaltijd konden samenstellen.

Op zondag  zijn we in wederom 8 uur naar Rovaniemi in Finland gereden waar onze rondreis door Lapland twee weken geleden is begonnen. Onderweg hebben we twee tussenstops gemaakt. Een in Gammelstaden. Dat is een kerkdorp uit de Middeleeuwen. Een kerkdorp bestaat uit een kerk met allemaal kleine huisjes eromheen. Die huisjes waren bedoeld als slaapplaats voor mensen dievroeger meer dan een dag nodig hadden om bij de kerk te komen. Leuk om te zien!
De tweede stop was in Haparanda op de grens met Finland bij de noordelijkste IKEA ter wereld die gelukkig op zondag open is. Wij dus enthousiast naar binnen. En, wellicht niet echt verrassend, ze hebben er bijna hetzelfde als bij ons. Wel een paar nieuwe dingen gezien. Als we terug zijn in Nederland gaan we meteen in Delft kijken of ze die ook al hebben;-). Aan deze IKEA zit trouwens nog een verhaal vast. Toen die in Haparanda neergezet werd, was er verder helemaal niks. De IKEA werd echter zo’n succes (mensen komen er zelfs uit Moermansk naar toe volgens de reisgids) dat andere winkels zich hier ook gevestigd hebben. Booming Haparanda!
In Rovaniemi zaten we in hetzelfde hotel annex huisje als de vorige keer. Ook deze keer is Alex in onze prive-sauna geweest. Luxe!

Gisteren zijn we met de trein van Rovaniemi in circa 10 uur naar Helsinki gereisd. Een lange zit! Lekker naar buiten gekeken, boekjes gelezen etc.

Dinsdag 8 juli. Helsinki is een leuke stad. We hebben vandaag een wandeling door de stad gemaakt. Veel gezien. Oa het parlementsgebouw, mooie kerken en pleinen, de haven en de Esplanada. De Esplanada is een grote winkelstraat waar naast de grote modemerken ook de grootste boekhandel van Europa zit met een mega-Engelse-boeken-afdeling. Meteen onze voorraad aangevuld. Ook heel veel winkels gezien die ons servies verkopen in tegenstelling tot Nederland waar je het bijna nergens ziet. Helaas is het te zwaar om mee terug te sjouwen, anders hadden we mooi even ons servies kunnen aanvullen.

Veel Jugendstil trouwens in Helsinki en Russische invloeden. Finland was tot 1917 onderdeel van Rusland en is pas daarna zelfstandig geworden, vandaar. Ook een bezoek gebracht aan het Ateneummuseum dat een redelijk uitgebreide collectie Finse schilderijen heeft van tot ca 1960. ‘s Middags met de tram door de stad gereden om wat meer te zien en de sfeer op te snuiven.

Woensdag 9 juli. Vanochtend met de boot naar Suomenlinna een eilandje vlak buiten de haven van  Helsinki. Suomenlinna is eigenlijk een soort fort met een dorpje erin, dat vroeger diende als verdediging van de stad. ‘s Middags naar het Sibeliuspark geweest waarin een monument staat ter ere van een Finse componist. Dat monument was toen het pas klaar was nogal omstreden. Sommige mensen vonden het op een orgel lijken en dus een belediging voor de componist. Anderen associeren het meer met een waterval oid. Hoe het ook zij: wij vinden het een mooi monument: allemaal stalen pijpen waar het licht heel mooi invalt. Het is namelijk mooi weer!! De zon schijnt en de lucht is blauw.

Zometeen gaan we met al onze spullen naar de haven waar we met de Viking Line (echt een enorme boot, we hebben hem vanochtend zien liggen) naar Stockholm varen. Spannend! Het schijnt een mooie route te zijn, langs allemaal eilandjes voor de kust. We zijn benieuwd!

 

De boottocht van Helsinki naar Stockholm was geweldig. Vooral het laatste stuk dat door smalle doorgangen en allemaal kleine eilandjes ging. Wat we minder vonden was het massale karakter van het geheel. Hoeveel mensen zouden er op zo’n boot gaan? Een stuk of duizend? En die willen allemaal tegelijk ontbijten. Dat gebeurt in een gigantische ruimte met verschillende buffetten. Een drama! Maar goed, dat is een half uur op een boottreis van 17 uur, dus dat valt wel mee.

Paul vroeg op het Forum wat we allemaal eten. Ik kan me herinneren dat hij niet echt een culinair hoogstaand beeld van Scandinavie had. Dat klopt. Wat wij veel gedaan hebben is zelf koken: gewoon een prutje maken met een Oosters of Italiaans tintje, eigenlijk net als thuis;-). We hebben ook geprofiteerd van de relatief goedkope gerookte zalm die ze hier verkopen: heerlijk!! En verder zijn we natuurlijk bij de MacDonalds, Kebab zaken met prima falafel en een lokale variant van de Pizzahut geweest. Dus Paul: helaas geen culinaire hoogstandjes deze reis! Behalve onze eigen kookkunsten en die mogen er ook best wezen.

Donderdag 10 juli. Stockholm is met z’n 1,6 mln inwoners een echte wereldstad. Veel meer dan Helsinki dat zo’n half miljoen inwoners heeft en ook qua uitstraling en bezienswaardigheden minder te bieden heeft.

Op onze eerste dag in Stockholm hebben we een wandeling door het centrum gemaakt. Veel gezien waaronder de ‘standaardgebouwen’ zoals kerken, het kantoor van de premier (ons torentje is veel mooier), de koninklijke stallen (je kon de paarden ruiken) en een operagebouw. Wat leuk was was KungsträdgÃ¥rden (handig dat de toetsenborden hier aparte knoppen voor de ä, de ö en de Ã¥ hebben). Dat is een waterpartij/park-achtig iets middenin het centrum. Wij waren er rond lunchtijd en dat was supergezellig: er zaten allemaal mensen (een mix van zakenlui, toeristen en families met kinderen) te lunchen en te genieten van het mooie weer. Aan het einde van de middag hebben we een filmpje gepakt (Sex and the city en ook Alex vond het leuk). Toen we weer naar buiten kwamen was de stad behoorlijk nat en afgekoeld: goede timing, net een regenbui gemist!

Teruggelopen naar ons hotel via de plek waar Olof Palme in 1986 is vermoord toen hij onderweg was van de bioscoop naar huis. Op de plek van de aanslag zit een gedenksteen in de stoep. Even verderop op de begraafplaats is zijn graf. Indrukwekkend.

Vrijdag 11 juli. ‘s Ochtends hebben we een ander gedeelte van Stockholm bekeken: de oude stad (Gamla Stan). Het eiland waarop Gamla Stan ligt (Stockholm ligt verspreid over meerdere eilanden) is historisch erfgoed en herbergt herinneringen aan de 13de eeuw. Onder andere het parlement en de kerk gezien waar de leden van de koninklijke familie begraven worden. We hebben ook het Zweedse Noordeinde bezichtigd: veel mooi ingerichte vertrekken (oa waar de staatsbanketten worden gehouden en de ruimtes waar speciale gasten worden ontvangen) gezien en de koninklijke schatkamer met allerlei kronen, zwaarden en andere koninklijke attributen.

Ook de wisseling van de wacht gezien. Dat is een hele happening en helemaal vertoerist. Zo erg dat de wisseling van de wacht begint met een praatje van 10 minuten over het Koninklijk Paleis… Daar zaten we nou niet echt op te wachten. De wisseling van de wacht zelf neemt ook behoorlijk wat tijd in beslag en gaat gepaard met live marsmuziek. De militaire kapel die de muziek verzorgt speelt ook een paar andere stukken (op zich best aardig). Al met al duurt het geheel zo’n uur, heel wat meer dan in andere landen waar de wisseling van de wacht meestal in 5 tot 10 minuten bekeken is.

‘s Middags zijn we naar DjurgÃ¥rden geweest. Dat is een eilandje midden in Stockholm. Vroeger was het ‘t koninklijk jachtdomein, nu is het een park waar van alles te beleven is. Wij zijn naar Junibacken geweest, een klein pretpark waarin de hoofdpersonen uit de boeken van Astrid Lindgren en andere Zweedse schrijvers centraal staan. Leukste onderdeel van het park is een treinreis door allemaal boeken: denk aan de Gebroeders Leeuwenhart en Sonja de roversdochter. De treinreis eindigt in Villa Kakelbont, het huis van Pippi Langkous. Leuk om te zien!

Morgenochtend is onze laatste ochtend in Stockholm. Rond de middag vertrekt onze trein naar Kopenhagen en begint het laatste deel van onze reis.

Zaterdag zijn we met een supersnelle trein van Stockholm naar Kopenhagen gereisd. Hij ging af en toe zo snel dat je bijna niet naar buiten kon kijken. Heftig!

Kopenhagen is na Stockholm en Helsinki even wennen: het is hier veel drukker, zowel qua mensen als qua verkeer, terwijl de stad niet eens groter is dan Stockholm. Komt vast door de indeling ofzo.

Zondag, onze eerste dag in Kopenhagen, hebben we een wandeling gemaakt door de stad. Onder andere het parlement gezien (dan kom je er weer eens achter dat het Binnenhof toch wel heel erg mooi is, alleen het parlement in Boedapest komt daar wat ons betreft bij in de buurt, tot nu toe dan) en de paleistuinen. Via de haven naar het beeld van de zeemeermin gelopen. Daar was het een drukte van jewelste: allemaal toeristen die haar op de foto wilden zetten. Alex heeft zich fanatiek in de menigte gestort, met een paar mooie foto’s als resultaat. Met een pontje naar de andere kant van de haven gevaren. De wijk die daar ligt bestaat uit allemaal oude pakhuizen waarin nu allemaal huizen en appartementen zijn gekomen. Daardoor heeft de wijk een enorme boost gekregen en is ‘ie nu ontzettend populair.

Maandag hebben we een winkel- en designroute gelopen langs bekende en minder bekende Deense merken. Ook een bezoek gebracht aan het Danish Design Centre waar onder andere een tentoonstelling was van Deense houten meubelen (mooi!). Karen is ook nog naar een zeer hippe kapper geweest waar ze zich een ‘Danish Design’ kapsel heeft laten aanmeten. Achteraf bleek dat 700 Deense Kronen te kosten… We weten de wisselkoers niet precies, maar een ding is zeker: deze kapper is niet goedkoop…

Dinsdag zijn we met de trein naar Humlebaek gereden, waar Lousiana ligt, een museum voor moderne kunst. Het museum is prachtig gelegen, met een beeldentuin met uitzicht op zee. Bijna de hele dag in het museum doorgebracht. Wij vonden met name de beeldencollectie en de tuin geweldig. De schilderijen vonden we minder. Wel een paar verrassende potloodtekeningen van Picasso en Mondriaan gezien.

‘s Avonds terug in Kopenhagen rond 19:00 uur op de trein naar Den Haag gestapt waar we vanochtend rond 10:00 uur zijn aangekomen. Poezen opgehaald en naar huis! Mooie reis achter de rug. We zijn benieuwd naar de foto’s.