Reisverslag.org

Veel te vroeg opgestaan (zelfs Martijn moest al naar z’n werk…). Maar goed, op schiphol lagen er zowaar twee tickets klaar. Gelukkig was de meneer van KLM wel wakker en wees hij ons op het feit dat we de terugweg hadden geboek vanaf een vliegveld ver buiten Oslo wat niet per openbaar vervoer bereikbaar is… (Gelukkig stond het volgens hem ook heel slecht aangegeven op Internet). Maar drie keer vriendelijk glimlachen lostte ook dat probleem weer op en we reizen nu ongeveer om dezelfde tijd terug (voor thuis, vertrek is pas om 13.00 uur, vluchtnummer komt nog).

Afijn iets meer dan anderhalf uur na vertrek stonden we al weer in Oslo. Weer onderweg was prima en we hadden dan ook een perfekt uitzicht.

Op Oslo hebben we met de hulp van een aantal vriendelijke dames onze reis naar het centrum in een hypermoderne trein geregeld en hadden we ook al een adres van een hostel/hotel in het centrum van de stad.
Het hostel bleek een prima optie, eigen kamer met douche en toilet en stapelbedden voor 4 personen. Prima de ruimte dus.

>
Nadat we gesettled waren zijn we er met het perfekte weer op uit getrokken voor de verplichte stadsverkenning. Beetje langs de haven gewandeld, bij het kasteel gekeken, het paleis van het plaatselijke opperhoofd bekeken en een beetje door de winkelstraten geslenterd. Al met al een prima middagje. Daarna werd het dringend tijd voor een tukje in het park en een stevige avondmaaltijd in de vorm van … burgers natuurlijk.

‘s Avonds hebben we een poging gedaan de door ons meegenomen fles wodka soldaat te maken. Morgen zullen wij ons offensief moedig doorzetten en we zullen niet eerder opgeven voordat we eeuuuhh, de fles gekopt hebben zeg maar.

Zo, dat was het voor vandaag, stelletje snødærds! (beroemd noors scheldwoord)

Heeeeerlijk getukt, alleen wat is het hier lang licht zeg! Maar goed: het bleek minder mooi weer, maar wel droog gelukkig. Het ontbijt is “included” en dat is niet echt een overbodige luxe gezien de prijzen in dit land. Ik denk dat we nog wel vaker naar de burger gaan grijpen! 🙂

Het eerste avontuur bestond uit een bestorming van het kasteel, de “Akershus festning”, gebouwd vanaf 1299 (in meerdere stadia) en tot op de dag van vandaag in handen van het leger. Er rennen dus nog steeds mannetjes (en ongetwijfeld ook vrouwtjes) in uniform rond. Het is veel en veel groter dan we in eerste instantie dachten en er zijn een behoorlijk aantal zalen in perfecte staat bewaard gebleven. Mooi om te zien en leuk om op de vestingsmuren te staan (Harro genoot) en zelfs de inmiddels stevig doorzettende motregen deed daar niets aan af.


Volgens Harro was de wereld daarna een kwartslag gedraaid… Toen we dat hadden opgelost (kostte wat moeite) vonden we vrij snel het station terug. Dat was handig, want daar konden we de treinreis naar Bergen voor morgen (zaterdag) boeken… Laten we het niet meer over de prijzen in dit land hebben, maar dat goedkope vliegticket is gecompenseerd inmiddels… Zaterdag de 19e reizen we met dezelfde trein weer terug naar Oslo en in de tussentijd gaan we ons in Bergen en omgeving vermaken.

Na nog een uurtje stad zitten we ons nu voor te bereiden op de boottocht naar het Vikingmuseum (Harro geniet alweer) en vanavond gaan we als troost lekker uit eten… vis ofzo… 🙂

Na opnieuw een nachtje heerlijk tukken keken we bij het wakker worden wat angstig uit het raam: je ziet niet veel van een prachtig uitzicht als het rotweer is en regent… Maar gelukkig: wolkjes en een zonnetje dus dat beloofde een prima reisje te worden. Na ontbijt, tas pakken en een wandelingetje naar het station zaten we om half elf in de trein, die stipt 10:43 vertrok. Het eerste deel van de reis was rustig: bebouwing, veel groen, maar nog niets spectaculairs. Dat veranderde na ongeveer 2 uur en het werd daarna alleen maar beter. Meren, bergen, prachtige doorkijkjes, velden met bloemen en uiteindelijk uitzicht op vier gletchers naast elkaar en een prachtig besneeuwd landschap. De tijd vloog voorbij en we zijn het er over eens dat dit met recht 1 van de mooiste routes van Europa mag heten. Geweldig! En volgende week zaterdag mogen we nog een keer!


In Bergen was het weer wat minder: stevig bewolkt en een flink stuk frisser. Harro sloeg aan het bellen en het viel nog niet mee om een slaapplaats te krijgen. Uiteindelijk kwamen we terecht in een hostel: 14 bedden per kamer! Tasje neergooien en natuurlijk direct de stad in: die knie zat behoorlijk vast, ondanks de wandelingetjes in de trein! We ontdekten onmiddellijk een geweldig stukje Bergen dat op de Unesco World Heritage lijst staat: Bryggen, het oude Hanse-gebied. Allemaal kleine, houten, scheef staande huisjes, van rond 1700. We slenterden wat rond en besloten morgen zeker terug te komen. Daarna was het tijd om te fourageren: de 7/11 deed wonderen. Zelf koken! Nouja; brood, maar zelfs met een salade!

Daarna ging het licht uit en slaapzaal of niet (wel dus: onze kamergenoten druppelden in meer of mindere staat van dronkenschap langzaam binnen): slapen!

Na een heerlijk rustige nacht (onze laatste kamergenoot kwam om een uurtje of 4 binnengezeild, ‘t was net weer licht), werd het rond een uurtje of negen weer de hoogste tijd voor wat aktiviteit. Op het programma stonden in ieder geval een bezoekje aan het Hanse gedeelte, een korte tour naar een plaatselijke berg om van daar uit Bergen nog een nader te beschouwen en een bezoek aan het kleinste museum van Noorwegen.

We begonnen de dag dan ook met een vrij hopeloze zoektocht naar koffie, helaas wilde dat niet echt en kwamen we in het plaatselijke ‘kasteeltje’ terecht. Een op zich ‘rather uneventfull’ maar vrij aardig gebouw, na een klein ongelukje in 1944 gedeeltelijk herbouwd. (In de Lonely Planet staat dat er in 1944 een nederlands kruitschip ontploft was in de haven, maar gelukkig wisten de plaatselijke touriste office en de borden in het kasteel toch duidelijk te maken dat het om een Duits kruitschip ging.) Maar goed, details, details…

Daarna uiteindelijk een bakje koffie gevonden aan de haven. Na het tweede bakje werd het tijd voor meer aktie en namen we een treintje naar de top van een naast Bergen gelegen berg (hence : Bergen) voor een spectaculair uitzicht. De korte wandeling door de plaatselijke bush was echt fantastisch!

Treintje weer terug naar beneden en weer dringend tijd voor een bakkie. Dit keer in het oude Hanse gedeelte van de stad in een kroeg van om en nabij de driehonderd jaar oud. Het hele gedeelte is echt fantastisch bewaard gebleven en de enige moderne aanvulling is dan ook een enorme sprinkler-installatie, ook op de daken van alle gebouwen!!

Na het bakkie werd het tijd voor een bezoek aan het kleinste museum van Noorwegen: Een oud ‘hoofdkwartier’ van een verzetsgroep in de tweede wereldoefening, helemaal verstopt in het doolhof van oude gebouwen in Bryggen. Erg leuk.

Daarna besloten we dat een bezoek aan het aquarium de dag af zou sluiten qua aktiviteiten. Erg de moeite waard, vooral het voeren van de pinguins (en de verzorgster van de pinguins 🙂 [red: opmerking Harro natuurlijk.] ). Daarna nog even door de stad heenwandelen naar een door de LP aangeraden eettent en door richting het Cybercafe.

Morgen gaan we met de boot (ja echt…) naar Stavanger. Een vier en een half uur durende trip langs de fjorden van zuidwest Noorwegen.

Prima nachtje deze keer met minder kamergenoten en lekker tukken. Beetje op tijd op, want de boot vertrok al om half 10. Het was wederom prachtig weer en het water lekker rustig, dus zelfs Harro zag de wereld wat zonniger in. Het werd een prima reisje: Die boten vertrekken en varen alleen met echt een enorme klere(n)gang (?). Je hebt ook echt het gevoel dat ze remmen hebben als ze een haven binnenstomen… remmen die ze gemiddeld voor je gevoel ongeveer een half uur te laat gaan gebruiken. Het valt iedere keer weer mee, maar het blijft toch gek om G-krachten op een boot te voelen.

De tocht ging van Bergen naar Leirvik, via de oude handelsroute, via de westkant van een aantal eilanden. In Leirvik stapten we over (daar hadden we echt een ruime 3 minuten voor: gelukkig wachten die boten op elkaar), op de boot die via Haugesund naar Stavanger ging. In totaal deden we er vier-en-een-half uur over. Echt een aanrader: mooie route en met mooi weer helemaal super.

In Stavanger vertrokken we na de verplichte stop bij de turistinformasjon (ja echt, zo heet dat) naar de camping, met bus 4. Iedereen in de bus was gelukkig erg aardig, dus we verdwaalden niet eens. De camping lag erg mooi, aan een meertje en bovenop het høveltje (tja, we zouden eens niet moeten klimmen) was nog een prima plekkie voor ons.

Daarna was het hapjestijd, dus terug naar Stavanger en natuurlijk moest Karin vis. Dat lukte aardig, in een prima restaurantje, dat in een oud pakhuis uit de 17e eeuw zat (mooi!). Helaas doen die Noren dingen met vlees waar Har een beetje van moest huilen. Jammer, was verder was het echt prima! En op tijd pitten: een mens wordt moe van reizen!

Dag 6 was onze grote boze rustdag, althans dat dachten we tot we een ‘rude awakening’ kregen rond een uur of 10 ‘s ochtends toen we onze tent uitbrandden. Maar goei, niet getreurd, spullen gepakt en weer rustig de stad in. Eerst koffie in een winkelcentrum annex Shoppingmall in het centrum van Stavanger. Daarna rustig wat winkels in en uit gedoken. (In tegenstelling tot wat je zou denken is kleding in Noorwegen erg goed betaalbaar!)
Na deze enerverende shopping spree en een korte zoektocht naar de lokale drankboer (Door de overheid gecontroleerd, dus zeker niet eenvoudig te vinden…) op weg naar Gamble Stavanger, het oude gedeelte van Stavanger. Erg pittoresk, leuke kleine witte huisjes en erg rustig. (Dat valt sowieso op in Noorwegen, het is overal lekker rustig, zelfs bij de meest grote toeristen attracties.)

‘s Middags hadden we nog wat tijd over en zijn we naar het noorse oliemuseum (!) geweest. Klinkt saai , maar was erg gaaf! (Het werd ons pas na verloop van tijd duidelijk dat Noorwegen op plaats twee van olie-exporterende landen staat!). Veel feitelijke informatie en veel schaalmodellen van booreilanden en speciaal voor Harrootjes: Je mag overal aanzitten : Hoi Hoi Hoi

‘s Avonds rustig op de camping gegeten met twee prima flesjes wijn.

Tja, er zijn zo van de momenten in een vakantie dat je elkaar helemaal zat bent… nee, grapje: er zijn momenten in een vakantie dat ik merk dat ik gehandicapt ben (ik durf te zweren dat je hier “handicappet” zegt) en genoegen neem met boottochtjes in plaats van stoere hikingtripjes (zie hieronder).

Dus om half elf stond ik op de kade, klaar voor vertrek met een soort rondvaartboot, voor een vier uur durende trip door de Lysefjord. Het weer liet ons ook nu niet in de steek en na een stuk open water voeren we de fjord in. Langs mosselkwekerijen, kleine huisjes, en mini-eilandjes. Op naar honderden meters hoge fjordenwanden en uiteindelijk via de Pirate Cave (waar ooit een paar snødærds zich voor de lange arm der wet hadden verstopt), onder langs de Preikestolen, een 604 meters hoge klif, die volgens de legende in de fjord zal storten (en een metershoge vloedgolf zal veroorzaken) als zeven broers, zeven zusters trouwen op dezelfde dag… Niet vandaag gelukkig 🙂

Tenslotte langs een geweldige waterval, waarvan we het water konden drinken. Leuke ervaring en echt lekker water! Tijdens het hele tripje had ik gezelschap van twee Amerikaanse dames (zussen) en hun neefje Paul. Echt Amerikaans. Ik had binnen no time het hele verhaal van mislukte huwelijken, plastische chirurgie aan de voeten (!) en de kinderen gehoord, dus ik was weer helemaal bij. Maar het was wel gezellig en het tochtje was leuk!

Daarna twee uur met een drankje en een boekje op een terrasje (in de schaduw!) wachten op Har.

Veel te vroeg (opstaan om 7 uur) begon mijn tochtje richting preikestolen, de reeds bovengenoemde klif. De Hike er heen duurt volgens de meute 2 uur heen en twee uur terug, dus vol overtuiging dat dit wel een lekker tochtje zou zijn ging ik op weg: Eerst met de bus naar de haven, ferry naar Tau en met de bus naar het op 206 meter gelegen Preikestolhytten, de plaatselijke jeugdherberg en busstop. Al met al was ik rond kwart voor 10 op de startplek aanwezig. Het was ondertussen al lekker warm en zonnig (arrggghhh), maar met genoeg water moest het wel gaan lukken.


Op zich is de tocht vrij druk, wij kwamen dan ook met een volle bus aan, dus ik speerde er maar snel voor uit. Onderweg bleken er ook al vroeger wat mensen gestart te zijn en was het af en toe dringen op de smalle stukken. Ergens na een kwartiertje kwam ik twee Noorse zussen tegen van een jaar of 50 die in een moordtempo die berg op aan het klauteren waren. Ben maar vriendelijk aangehaakt en gezamelijk zijn we naar de top toe gelopen onder het genot van prachtige uitzichten. Uiteindelijk bleek de tocht omhoog ook in 1 uur en 10 minuten te kunnen :-).
Bovenop de rots hebben de dames een foto gemaakt van een Harro bovenop de klif (wel anderhalve meter van het randje natuurlijk, heldendom is aan mij niet besteed). Daarna ben ik toch maar eens aan de rand van de klif gaan liggen met mijn hoofd naar beneden. Een zeer aparte ervaring kan ik jullie verzekeren, 604 meter stijl naar beneden is namelijk best hoog.

De terugweg was lekker warm en vrij snel (50 minuten) en rond een uur of twaalf was ik weer op de startplek en daar kon ik zonder boek en met een gesloten restaurant twee en een half uur op een bus wachten :-(.

Maar goei, bus en ferry terug en rond een uur of 4 weer op het Terras geland. Erg gave trip.

Natuurlijk moesten er toen eerst stoere verhalen uitgewisseld worden: een berg van onder tegen een berg van boven en twee Noorse zussen tegen twee Amerikaanse etc. Toen dat een beetje klaar was hebben we inkopen gedaan en opnieuw de drankzaak geplunderd. Wijn, mjumie 🙂 Toen snel eten: we vielen om. Peppes Pizza is een tent die je door heel Noorwegen tegenkomt en eerlijk is eerlijk: ze hebben prima pizza’s. Daarna bus en een wijntje in het zonnetje… Klinkt inderdaad alsof het hard ging ja. 😉 Vroeg tukken dan maar.

Om nog enigzins op tijd in Bergen te zijn voor onze treinrit terug naar Oslo besloten we om op dag 8 een bus te nemen door het mooie Noorse landschap in noordelijke richting naar Haugesund. Hierdoor konden we de reis mooi in twee stukken hakken en hadden we ruim de tijd.

Nadat we onze enorme puinzooi weer in twee rugzakken hadden gepropt (kostte wat moeite) vertrokken we rond een uur of 12 uit Stavanger voor een 2 uur durende rit met bus en ferry. Een enorm gave rit met prachtige landschappen, enorm lange tunnels en een half uur op een ferry bracht ons keurig op tijd in Haugesund. Daar gingen we zoals gewoonlijk eerst maar eens op zoek naar de tourist information. Na een half uur ronddwalen begonnen we toch maar even de ‘locals’ om hulp te vragen en een zeer vriendelijk dame bracht er ons keurig netjes heen. Daarna met de bus richting camping.


Ondertussen begon het verder noordelijk aardig te onweren en waren we niet helemaal zeker meer van onze campingplannen. Helaas moet Haugesund het zonder hostel stellen en waren we toch min of meer op de camping aangewezen. Gelukkig zijn bijna alle campings in Noorwegen voorzien van kleine cabins, die je voor een dag kunt huren en was er nog een vrij op de camping. Een keurig hutje met gras op het dak (?!) en een stapelbed, koelkast en kookplaatje.

Bij de camping bleken we pal naast het grootse (oerlelijke) nationale monument van de eenwording van Noorwegen te staan. Gelukkig was er nog een echt mooi stukje oud Noorwegen te zien: een rond 1200 geplaatst groot stenen kruis om aan te tonen dat de lokale bevolking tot het christendom was bekeerd.
De veranda van het hutje was een uitvinding op zich en met snel in de lokale supermarkt gescoorde drank, garnalen en restelijke vreetzooi werd het een prima rustige avond.

Het begint ineens op terugtocht te lijken! Alles opnieuw in de tassen (het past nog moeilijker, terwijl de inhoud niet verandert!) en daarna een stevige ochtendwandeling naar de busterminal. De bus naar Bergen vetrok om kwart over 12 en de busrit was opnieuw erg de moeite waard. Een nog langere tunnel (7 kilometer!) en een nog langere ferry-overtocht (50 minuten) en tot vlak voor Bergen een prachtig landschap. Je kunt duidelijk merken dat Bergen de tweede grootste stad van Noorwegen is en op een doordeweekse dag blijkt het echt druk! Het hostel stroomt vol (ik hoop dat we slapen vannacht op die slaapzaal) en ook de straten zijn druk.

We waren er rond vier uur en na het regelen van het hostel zitten we nu al een paar uur onze vingers blauw te typen. Maar we zijn blij: Internetcafes zijn er lang niet overal in dit verder zo moderne land!

Na het Internettypen (je gaat steeds raardere foutjes maken als je lang naar het scherm tuurt) zij we naar het hostel gegaan in de hoop dat er toen een eerder gemaakt foutje rechtgezet kon worden. Ze hadden ons voor twee nachten ingeboekt en we wilden er maar 1 blijven. Of we voor achten terug wilden komen, want het was nu een beetje druk… Om zeven uur bleek de receptie dicht… Nouja, dan maar eten en iets anders leuks doen [noot redactie: Dat geld kwam de volgende dag goed!]. Het werd de McDonalds en een vitaminepil EN een film. Altijd lekker als je in een land komt waar films ondertiteld in plaats van nagesynchroniseerd worden; dan kan je het Engels gewoon volgen en de ondertitels negeren. Nouja: iedere keer als er “Hjelp” in beeld kwam lagen we in een scheur, maar verder was het erg oke!

“Basic” (de film: lekkere intrige) en een aantal veel te dure drankjes op een terrasje bleek een prima afsluiting van de avond. Tukken!

Van het tukken kwam niet al te veel terecht. Er sliepen niet zo heel veel mensen op de inmiddels bekende slaapzaal, maar toch was het rommelig en in hun slaap gillende mensen droegen niet echt bij aan een rustige sfeer. Dus veel vroeger dan gepland uit de veren (nou ja, slaapzak) en wassen (heerlijk: geen muntjes, maar gewoon lekker lang en rustig douchen!), aankleden en op naar het station.

Gelukkig was er koffie want we moesten allebei een beetje op gang komen. De trein stond er ruim voor tijd, het weer was prima en we vertrokken stipt op tijd. De reis was net zo mooi als heen en het weer zelfs beter, alleen ging het allemaal wat minder vlot. Veel stoppen voor rode seinen enzo. De laatste twee uur waren ook wat minder spannend (op dag 3 waren de eerste twee uur ook het minst), dus de boeken schoten hard op. Maar we blijven er bij: met recht een van de mooiste treinreizen van Europa en zeker de mooiste die wij tot nu toe gemaakt hebben!

In Oslo hadden we al gereserveerd in het hostel waar we ook op nacht 1 en 2 hadden geslapen, dus het was alleen nog een kwestie van tassen er heen sjouwen en daarna doken we nog even de stad in. Hoewel het al half zeven was, was er vollop leven: straattheater, muziek, “ballonnenbouwmensen” etc. etc. Na een hapje bij een Italiaan struinden we de havenbuurt af en na een paar drankjes was het tukjestijd! Prima laatste avond!

Tja en toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. De tijd bleek gevlogen! We sliepen een beetje uit, ontbeten en togen daarna naar de trein voor een kop koffie en de expresstrein naar de luchthaven van Oslo. Onze vlucht bleek een half uurtje vertraagd, maar meer koffie en een boek en natuurlijk kletsen, kletsen en nog eens kletsen zorgden ervoor dat het allemaal niet te lang duurde.

Half vier landden we op Schiphol en stonden de beide partners ons op te wachten. Het tukken komt vast goed: dromen van Noorwegen in de zomer.

Noorwegen is een aanrader, als je tenminste het budget hebt en geen grote megasteden verwacht. Bergen heeft, als tweede stad, nauwelijks 100.000 inwoners en het land in z’n geheel nog geen 5 miljoen. Tegelijk is er overal bebouwing: de mensen zijn in een dunne, maar overal aanwezige laag over het zuiden van het land uitgesmeerd. Het is kleinschalig en duur, maar daar staan een geweldig landschap, erg vriendelijke mensen en een prachtig stuk geschiedenis tegenover. Wat ons betreft: we gaan nog eens terug!