Odense

Odense

Het was aanvankelijk wat onrustig vannacht; onze buren kwamen bijzonder laat aan. Onze gastheer vraagt, als hij keurig op het afgesproken tijdstip het ontbijt komt brengen, bezorgd of we er niet al te veel last van hebben gehad. Nee hoor, zeggen we afgeleid, terwijl we naar het ontbijt staren. Dat ziet er geweldig uit! En dan ook nog op onze kamer gesreveerd. We smikkelen van de yoghurt met fruit en honing, de heerlijke broodjes, een gekookt eitje, een sapje, thee, koffie… Als we tevreden zijn stapelen we alles op het dienblad en gaan er vandoor. Fijne dag, zegt de gastheer; nemen jullie een regenjas mee?!

Tja, echt heel geweldig ziet het er inderdaad niet uit en de voorspellingen voor de hele dag schieten alle kanten uit. Een dag voor binnen èn buiten, dus ons geplande bezoek aan de dierentuin van Odense lijkt een goede keuze. We willen met de trein, maar de kaartjesautomaten hebben er geen zin in vandaag. De vriendelijke dame achter de balie kan ons gelukkig ook aan kaartjes helpen. Weten we dat we in de trein op een knopje moeten drukken dat we er uit willen? Anders rijdt hij dat station voorbij! En de kaartjes kunnen we ook de hele dag in d ebus gebruiken. Als het begint te gieten en we nog eens bekijken hoe de verbindingen zijn lijkt dat eigenlijk een beter idee. Weliswaar een bus in plaats van een trein (waar we iets meer fan van zijn) maar minder lopen en we kunnen ook meteen weg!

Een kort busrtje later staan we voor de ingang van Odense Zoo. Het is nog (bijna) verlaten en de eerste paar hokken ziet het er wat sneu uit. De aapjes zitten nog slapend tegen elkaar aangeplakt en de zeeleeuwen zien we niet. De zeehonden komen wel meteen gedag zeggen en plons, achter ons schieten ineens de zeeleeuwen door het water. Ze donderjagen achter elkaar aan en we moeten er uiteindelijk hardop om lachen als ze samen een soort tikkertje lijken te spelen. En het wordt steeds leuker!

Het weer knap steeds verder op en de dierentuin blijk ingenieus in elkaar te zitten. Mooie hokken en zo op het oog blije beesten. Van een baby waalaby tot een leeuwenfamilie met drie jongen, van een tijgers tot de giraffen en van pinguins die ons met hun neus tegen het glas gedag komen zeggen tot de chimpansees: we genieten echt met volle teugen. Het enige moment dat we iets krijgen dat we niet verwachten is als er op een grasveld een dode kameel aan stukken wordt gesneden! Er zit een grote groep mensen om heen (kinderen en volwassenen door elkaar) en drie medewerksters van de dierentuin die het beest aan stukken snijden geven om de beurt in het Deens uitleg. We staan even gefascineerd te kijken en kunnen niet helemaal besluiten wat we ervan vinden… We condoleren de kamelenfamilie die we een aantal hokken verderop tegenkomen en wensen ze sterkte met het verlies…

Als we na wat pauzes en nog een rondje (die leeuwenwelpjes zijn ZO schattig) zijn we uitgekeken is het rond 13 uur. Tijd voor het tweede deel van het plan. We willen een bootje naar Den Fynske Landsby, het openluchtmuseum van Funen (het eiland waarop Odense ligt). Dat kan, hebben we uitgeozcht en om 13:20 zitten we in een bootje naar een de stop die daar het dichtst bij komt, op ongeveer 15 minuten lopen. Zowel het boottochtje als het stukje lopen zijn heerlijk: langs en door het groen. En langs een snckbarretje waar we (in de zon) respectievelijk een hotdog en een tostig en een grillworst eten. Tevreden wandelen we daarna naar het museum.

Het waait enorm dus tegen de tijd dat we daar zijn heeft het zonnetje alweer plaatsgemaakt voor voortjagende (regen)wolken. Het introductiefilmpje is dus fijn en gefet bovendien goeie context bij het museum waarin vooral het boerenleven tussen eind 18e en begin 20ste eeuw wordt getoond. Op ware grootte: met ingerichte boerderijden, beesten, tuinen en kleine akkertjes, een schooltje, een pastorie… Leuk om te zien… èn te proeven merken we, als we in één van de gebouwen een stukje verse, nog warme, rabarbertaart krijgen aangeboden! Is dat niet lastig om te weten wanneer het klaar is, vraagt Karin. ja, soms wel, vooral als het wle een half uur langer blijkt te moeten dan je van te voren denkt, zegt de ‘boerin’. We bedanken haar: mjam, lekker!

Als we bijna alles hebben gezien trekt Karin aan de bel. het is op, haar pootjes willen niet meer en we moeten nog teruglopen naar het steiger voor het bootje. Eveline heeft ook wel genoeg gezien, dus na een laatste plaspauze vertrekken we naar de steiger. Het boottochtje is charmant; heel rustig, langs het groen en daarna tussen de enorme luxe villa’s door. Langs de kant zien we groepjes jongeren op de fiets, turend op hun telefoon. Pokemons jagen?

Na een klein half uurtje staan we op de kade. Vanaf daar blijkt het nog een half uur open naar onze B&B en het is al bijan 5 uur, dus ons plan om eerst naar ‘huis’ te gaan laten we varen. We wandelen wel die kant op en ineens herkennen we waar we zijn. He, zit hier niet een café in de buurt…? Jawel, mèt verwarmd terras! Nou hebben we wel een mening over hittelampen (erg milieuonvriendelijk), maar het is OOK wel heel lekker… Café St. Gertrude blijkt wifi, een uitgebreide drankkaart èn een bescheiden maar prima menukaart te hebben. Bovendien eentje waar Tripadvisor over juicht. We gaan voor de bijl en onder het genot van een prima wijntje bestellen we mosselen met friet ene ene hamburger. Kopje koffie toe en Tripadvisor heeft niet voor niets ‘gejochen’ wat ons betreft.

Zeer tevreden vertrekken we naar onze B&B. Daar blijken we maar één set buren te hebben en die zijn bovendien al op de kamer. We weten keurig om en om de badkamer te gebruiken en uiteindelijk vallen we bekaf maar tevreden in slaap.

Eén gedachte over “Odense

  1. waar hebben jullie dat bootje genomen om naar Den Funsky landsby te gaan
    Ik wil deze trip ook eens maken

    Where did you take the boat tot go to den Funsky Landsby?
    I ‘ like to make that trip

Laat een antwoord achter aan De Coster Karine Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.