Reisverslag.org

Opnieuw een vroege start, om 8 uur, maar als we horen wat er op het programma staat hebben we het er graag voor over. Vandaag gaan we gletchers zien. Zo ver is het alleen nog niet; eerst rijden we naar Hokitika. Een leuk plaatsje voor boodschappen (ontbijtjes inslaan), Kiwi’s kijken en souvenirs shoppen. Een van de reisgenoten haalt bovendien een tetanus-prik, omdat ze bij het vallen haar vingertopje bijna kwijt is geraakt!

De kiwi’s slaan we over (door een miscommunicatie denken we dat het veel duurder is dan het uiteindelijk bleek te zijn), maar we drinken koffie, proberen even te Internetten en dwalen wat langs de verschillende souvenir-winkeltjes. Vooral de hangers in been, parelmoer, jade of hout, met verschillende Maori-symbolen, zijn erg mooi overal en ook het houtsnijwerk is de moeite waard. Na ongeveer 2 uur rijden we verder. Colin wijst ons op verschillende gekke verkeerssituaties die we onderweg tegenkomen (treinspoor over een rotonde, trein en auto over een brug etc.) en slaat na een uurtje links af waardoor we ineens midden in een regenwoud terecht komen! De weg komt na 700 meter uit bij een gletcher-meer. Mt Cook kunnen we helaas niet zien, maar het is er lekker rustig en de oude stoom-schuit die langs het meer ligt, is leuk om te bekijken.

De volgende stop is een ontzettend leuk souvenirwinkeltje van een Nederlandse dame. Er liggen enorm veel zelfgebreide truien, maar ook allerlei prachtige hangers en andere leuke dingen. Bijna niemand komt er weg zonder iets te kopen en als afsluitingen moet een hele rits mensen in een meterslange trui op de foto. Afijn, er zijn vast ergere dingen…;-)
Daarna rijden we in een stevige ruk door naar de Franz Joseph Gletcher, waar we eerst koffie drinken, een wc-stop houden etc, en daarna doorrijden naar de gletcher zelf. Daar lopen we in ongeveer 3 kwartier naar de voet van de gletcher. Een ontzettend mooie wandeling (gelukkig niet zwaar) en het is indrukwekkend om de gletcher (een van de weinigen op aarde die weer groeit overigens!) steeds dichter bij te zien komen. Als het zonnetje er uiteindelijk ook weer bij komt en de wolken wegtrekken is de dag compleet. Moe maar voldaan rijden we daarna door naaar Fox Glacier, waar we in een schattig piepklein huisje zitten. De BBQ ‘s avonds is lekker en erg gezellig en met een stvig wijntje achter de kiezen duiken we uiteindelijk het bed in.

Om 7 uur plaatselijke tijd (zeven uur later dan in Nederland) landen we, behoorlijk brak, op de werkelijk schitterende luchthaven van Kuala Lumpur. Daar proberen we onze boarding passes te krijgen (onze bagage is al doorgelabeld), maar dat blijkt nog te vroeg. Na flink zoeken vinden we de douane (de truc: we zitten in een bijgebouw en moeten EERST met een treintje naar het hoofdgebouw) en daar doorheen (stempel!) worden we opgewacht om met een bus naar Hotel Equatorial te gaan. Probleempje: er staan maar 14 mensen op de voucher in plaats van 18…
Dat hadden we al gezien, maar in Nederland was ons verzekerd dat het goedkwam. Niet dus. Uiteindelijk gaat Karin met reisgenote Elise terug door de douane (tegen het verkeer in) en regelt bij de servicebalie een akkoord voor 4 personen en bijbehorende kamers extra. Dan mogen we mee en drie kwartier rijden later (langs tropische palmbossen en tussen de reclameborden door) komen we bij het luxueuze hotel Equatorial aan.

Na snel opfrissen (we durven niet te gaan zitten uit angst dat we meteen in slaap vallen) pakken we met 10 mensen in totaal drie taxi’s voor een drie uur durende stadsrondrit. We zitten met reisgenotes Elise en Judith in de taxi en al snel gezellig te kwekken. Het blijkt erg leuk: we zien het paleis van de koning (Maleisie heeft 14 regio’s, elk bestuurd door een gekozen sultan, die onder de koning vallen), de twee, eigenlijk drie beroemde torens (de KL Tower, die we ook op gaan, met een schitterend uitzicht, en de Petronas Towers), Independence Square, de nieuwe moskee en China Town, waar we ook nog een drukversierde Hindoe-tempel zien. Dat alles in de snikkende hitte: het is bijna 34 graden met een enorme luchtvochtigheid. Gelukkig heeft de taxi airco.

Na drie uur en een half uur, rond half 2, zijn we terug bij het hotel en helemaal op. We douchen, bestellen een sandwich op de kamer en vallen daarna als een blok in slaap. Om 5 uur worden we gewekt door de receptie. Buiten blijken de tropen zich te laten gelden: het regent alof iemand de douche heeft aangezet. Om 6 uur staat iedereen beneden om naar het vliegtuig te gaan. De vlucht blijkt een uurtje vertraagd, maar met wat eten een kop koffie is de tijd goed door te komen. Opnieuw tijd voor veel uur vliegen. We komen de tijd door met meer films (Wallice & Grommit and the Wererabbit en respectievelijk The Brothers Grimm – Martijn – en The Excorscism of Emily Rose – Karin) en slapen. Bijna in Nieuw-Zeeland!

De vrijdag begint mistig en erg bewolkt, dus we draaien ons om te beginnen nog maar eens om. Een uurtje later worden we wakker van de zon, dus hup, eruit! Tijd voor spiegelmeer Matheson, door heel Nieuw Zeeland bekend om de grote kans op glad, rimpelloos, spiegelend water en bij mooi weer dan ook de spiegeling van Mt Cook!

Het begin van de meer-wandeling is een aantal kilometer verderop en onderweg zien we Mt Cook uit de wolken komen. Helaas verdwijnt de top weer net zo snel een paar minuten later en tegen de tijd dat we bij het meer aangekomen zijn, zijn we teleurgesteld: wind (dus geen spiegeling), geen Mt Cook en uiteindelijk zelfs een buitje! We druipen (letterlijk) af om koffie en als troost een heerlijk chocolat-chip cookie te gaan halen.

Colin haalt ons zoals beloofd om kwart voor 12 op voor de eventuele helicoptervlucht met wandeltocht over de gletcher, maar het is zelfs ons leken duidelijk dat de kans dat het doorgaat heel klein is. En inderdaad: er wordt zeker tot 3 uur niet gevlogen, dus we schrijven ons in voor de herkansing om 3 uur. Met enige hoop, want de lucht wordt steeds meer blauw.

We Internetten wat, lezen een boekje en drinken een kop thee. Om 3 uur zijn we hoopvol: de gletcher ligt in de wolken, maar het klaart hard op… Gespannen wachten we tot kwart voor 3 om dan alsnog de mededling te krijgen dat het niet doorgaat. De rest van de groep (met uitzondering van Elna en Isabel die al een hele dag aan het wandelen zijn en Jannie die wacht op een vlucht zonder wandeling) gaat meteen op pad voor een halve dag wandelen, maar dat is ons te gortig (ivm knieen). Wij doen in plaats daarvan boodschappen, spelen Yathzee in het zonnetje (heel flauw; waarom willen die wolken nu niet weg?!) en nemen uiteindelijk maar een hapje en een drankje erbij. Een rustdag is ook niet erg tenslotte.

We zorgen dat om half 8 het eten klaar is, zodat Judith en Elise kunnen aanschuiven. Ze hebben het erg mooi gehad, maar het was (voor Karin) een goede beslissing om niet mee te gaan; het was een zware tocht! Na het eten spelen we met z’n vieren nog een potje Yathzee. Bij de zonsondergang komt Mt Cook ineens uit de wolken voor een kwartiertje en we schieten snel wat plaatjes. Daarna genieten we van de maan en de immens mooie sterrenhemel die te voorschijn komen. Het Zuiderkruis, Alpha Centauri (A en B), Orion (op z’n kop) en een geweldige melkweg. Alsnog tevreden vallen we in slaap!

Om ongeveer 13 uur plaatselijke tijd landen we in Auckland. Het is inmiddels 12 uur later dan in Nederland en onze tijdklok is de weg redelijk kwijt. Het weer in Auckland is niet denderend: 16 graden en regenachtig. We vinden het niet zo erg: Kuala Lumpur was wel erg overdreven! We worden opgehaald door reisleider Colin (of Cor), die – zoals zijn accenten verraden – een Groninger is die al 28 jaar met zijn Japanse vrouw en inmiddels 3 kinderen in Nieuw Zeeland woont. We worden in de kleine bus gezet die ons de komende weken door het land zal rijden en Colin blijkt behalve reisleider ook chauffeur!

Hij brengt ons naar de ferry waar we de bus achterlaten en gezamenlijk de ferry pakken naar Waiheke Island. Noot: we zijn er inmiddels achter dat we weliswaar GEBOEKT hebben op een reis die online staat, maar de reis DOEN volgens het oude programma! We zullen de reis op de eerste pagina gedurende de reis bijwerken.

Het is nog steeds saai weer, dus op de ferry blijven we binnen zitten. Een half uur later zijn we op het eiland waar taxi’s ons naar een geweldig appartementencomplex brengen: Onetange Beach Appartements. Appartementen rond een centraal binnenplaatsje, op een steenworp afstand van het strand. De huisjes zijn van alle gemakken voorzien en we ploffen dan ook dankbaar met een heerlijk wijntje op de bank neer. ‘s Avonds eten we bestel-pizza met iedereen en bekijken een aantal excursies die al snel geboekt moeten worden (inmiddels weten we dat we in ieder geval dolfijnen gaan kijken, walvissen gaan kijken EN een helitrek gaan doen: met een helicopter de gletcher op!). Om 9 uur is het over en vallen we uitgeput ons bed in. Karin slaapt al bijna voor haar hoofd het kussen raakt! SLAPEN!

Vroeg de bus in, want er wacht een mooie dag: de route door de Haast Pass is volgens Colin zijn favoriete stuk van de reis (om te rijden) en de zon schijnt (en ja, Mt. Cook begint vrij snel op te klaren als we wegrijden: we proberen het ons niet aan te trekken…).

Na een stuk stevig doortuffen rijden we langs Bruce Bay (de plaats waar de Maori waarschijnlijk als eerste aan land kwamen) als we in de zee iets zien: dolfijnen?! Ja! We roepen naar Colin en hij gaat meteen in de remmen. Er blijkt een grote groep dolfijnen (we gokken een stuk of 30) vlak bij de kust te zwemmen. Af en toe springt er een boven water. Ze zijn vrij klein (geen exact idee welke soort: Colin denkt de zeldzame Hector-dolfijn) en het is leuk om ze zo dichtbij te zien. Omdat we worden opgegeten door de sandflies (het wordt in de bus nog een hele jacht met tissues) gaan we na ongeveer 5 minuten weer verder.

Na een paar extra fotostops aan de kust (gelukkig voorzien van wc…) stoppen we bij Roaring Bily Falls. Een korte wandeling door prachtig bos (ieder groepje bomen, hoe dicht bij de weg ook, blijkt hier een stuk ongerept sprookjesbos), leidt ons naar de rivier (tegenover de falls), waar we al Jade-zoekend een uurtje doorbrengen. Jade komt hier in veel soorten voor en hoewel maar een paar mensen iets vinden dat ook echt Jade zou kunnen zijn, amuseren we ons prima.

Na de koffie rijden we naar Thunder Crack Fals en (500 meter verder) uitzicht op de inmiddels redelijk woeste rivier. We maken weer behoorlijk wat foto’s (voor de nieuwgierigen: Karin gokt op dit moment op ongeveer 1300 foto’s…) voor we doorrijden naar de lunchstop.
Ook vanuit de bus blijven we plaatjes maken. Het uitzicht is geweldig: bergen, rivieren en bloeiende weilanden vol beesten. We lunchen met uitzicht op een besneeuwde berg (waarschijnlijk Mt Castor) voor we doorijden naar Lake Wanaka. Daar zijn de ooooh’s en aaah’s niet van de lucht. Het water is geweldig blauw en om elke bocht ligt een ansichtkaart op ons te wachten. We stoppen een aantal keer voor een plaatje voor we uiteindelijk doorrijden naar Fairway Motel, waar we een keurig appartementje krijgen. Daar verdwijnen 8 mensen voor een sky-dive, 3 mensen gaan langs het meer wandelen en 1 iemand duikt de puzzelwereld in (een soort puzzeltocht door een groot doolhof). Wij gaan met Elisa naar het meer, waar we foto’s maken, koffie gaan drinken en het Internet-cafe induiken! Morgen gaat een tweede keer paardrijden voor Karin helaas niet door (niet genoeg belangstellenden) en dus mogen we uitslapen! Vertrek is pas om 10 uur!