Het voelt absoluut alsof we de vakantie afsluiten. Althans, dit deel van de vakantie. Auto ingeleverd, tassen op de rug en op weg naar het station. Dat wil zeggen: eerst een Uber naar MyDiner, waar we snel een heerlijk ontbijtje krijgen met veel fruit. En dan een Uber naar South Station, waar we koffie vinden en daarna onze trein! Met de AMTRAK naar New York City voelt toch wel heel cool. Het is geen hoge snelheidslijn en vooral in het begin lijken we bij elke boom te stoppen, maar als we eenmaal onderweg zijn schiet het lekker op. Aanvankelijk is het uitzicht echt bagger en Harro valt opgelucht in slaap, terwijl Karin online verslag uitbrengt. Hoge muren, ingestorte fabriekshallen, een autokerkhof: de buitenwijken van Boston verdienen geen schoonheidsprijs. Maar dan rijden we langs de kust van Connecticut en wordt het (veel) mooier. Meer dan een paar roofvogels, witte en blauwe reigers en meeuwen en eenden zien we niet, maar het landschap is prachtig. En uiteindelijk neemt de stad het weer over en rond kwart voor 1… zijn we ‘ineens’ in New York.

Vlak voor onder de grond duiken voor het laatste stuk naar Penn Station zien we de skyline en wat je ook vindt van New York: dat is een machtig gezicht! Stad van alle films, series, verhalen… We zijn er! En: we zijn er terug, in Karin’s geval. Met de kriebels in onze benen stappen we uit: stuiter, stuiter, here we are NYC! Tja, en dan is Penn Station niet het meest sfeervolle station om aan te komen, maar je hebt meteen wel een goed idee van de drukte. Drommen mensen haasten zich links en rechts om ons heen terwijl we ons met een domme grijns op ons gezicht naar buiten bewegen. Plop, midden tussen de tientallen gele taxi’s, de enorme straten, de hoge gebouwen…

We lopen in iets minder dan 10 minuten naar de hoek vlakbij ons appartementje waar we even staan te wachten tot Jay, de broer van Jake (de eigenaar, maar die is druk, legt Jay uit) ons welkom heet. Hij neemt ons mee naar de 2e verdieping van een klein, verrassend laag (vier verdiepingen?) en oud gebouw vlak bij Bryant park. De ‘studio’ is klein en een pietsie oud (de airco werkt, maar maakt een enorm lawaai, de stopcontacten zitten met ducttape vastgeplakt en de ramen lijken in 130 jaar nog nooit schoongemaakt), maar ‘location, location, location’. Het ligt echt geweldig en is meer dan groot genoeg voor een paar dagen NYC! We bedanken uitgebreid en Jay laat ons achter met de sleutel, die we bij het uitchecken onder de mat mogen schuiven. ‘Our check out procedure’ zegt Jay.

We pakken wat zooi om zodat we allebei alleen een kleine tas hebben en gaan dan de buurt verkennen. Het is kwart over 2 en we hebben nog de hele middag! Bryant Park blijkt echt om de hoek (ok drie blokken verderop, maar geweldig dichtbij) en heeft lekkere koffie bij Blue Bottle. Karin kiest voor ijskoffie: Harro voor coffee-tonic’… Eh ja, koffie met tonic ja. Zoals Harro het formuleert ‘coffee-tonic is een drankje waar de wereld nog niet geheel aan toe is… en ik ook niet’. We drinken alles op in het park en daarna wandelen we naar Times Square, Grand Central Station (nou dát is een station om op aan te komen) en de Empire State building. Ondertussen bezoeken we een aantal enorme winkels (de ‘flagship store’ van Nike bijvoorbeeld) en kijken onze ogen uit. En horen onze oren uit: NYC is alles behalve stil!

Als we behoorlijk versleten zijn (oh lieve help en we hebben maar een mini-stukje van deze enorme stad gezien) neemt Harro Karin mee naar St Cloud Rooftop Bar. ‘Als je een weddenschap moet inlossen, dan in stijl’ zegt hij en dat is echt heel gaaf. Het is er – op de 15e verdieping – bijna stil, groen en we hebben uitzicht op Times Square. We proosten met een te dure maar lekkere G&T op onze eerste middag NYC. We zijn er! En dan gaan we een hapje eten.

Bij Beyond Sushi, want Karin heeft zin in sushi en Harro heeft deze tent gevonden als de best aangeschreven tent in de omgeving. Misschien had de naam alleen een hint moeten zijn… Het blijkt een veganistische tent te zijn, waar geen vlees of vis te bekennen is! We moeten er heel hard (en stiekem) om lachen en besluiten dan het experiment aan te gaan. En het eten is echt heerlijk! We drinken er een uitstekend wijntje bij en vrolijk van de stad, het eten èn de drank wandelen we daarna terug naar ons hotel. Onderweg fotografen we de ondergaande zon die de oost-west straten van de stad in schijnt. Formeel één dag te laat voor ‘Manhattanhenge’ (Google maar!), maar we zijn toch dik tevreden met het resultaat van de plaatjes!

In ons appartementje is het even wennen (herrie-airco en enorme kraakbedden), maar we zijn moe, dus het licht gaat vroeg uit. En we hebben nog bijna vier dagen!