Pfff, een heel beste nacht is het niet voor ons allebei (zoals gezegd: warm, herrie-airco en enorme kraakbedden) maar het vooruitzicht van een dagje NYC maakt veel goed. We jagen onszelf onder de douche door en gaan daarna ontbijten bij Le Pain Quotidien. Frans voor ‘het dagelijks brood’ zijn we deze keten al op meerdere plekken op aarde tegen gekomen en we worden er wel blij van. Fatsoenlijke koffie en vandaag ongezoete yoghurt, cruesli en vers fruit. Lekker! En er is airco, wat zelfs op dit vroege tijdstip al geen overbodige luxe is. Het is zonnig en warm en belooft heet te worden vandaag.

Na het ontbijt pakken we na een wandeltje op Times Square de metro. Dat is nogal een ‘ding’ in New York. Veel mensen vinden het complex, verwarrend, spannend of zelfs eng. We snappen er niet zo veel van waarom dat zo is. Het netwerk is verouderd (viezig, donker, heet met deels oude en krakende metrostellen) en je met af en toe uitkijken dat je de goede ingang pakt. Sommige ingangen geven alleen toegang tot een trein ‘uptown’ (naar het noorden) of juist ‘downtown’. Maar op Times Square is er een groot metrostation, met meerdere ingangen en een schitterend spelende gitariste / zangeres. Muzikanten moeten auditie doen voor ze in het metrostelsel van NYC mogen spelen en deze is terecht geslaagd wat ons betreft! We vinden zonder problemen de propvolle rode lijn ‘downtown’ die verandert in een halflege trein die de helft van alle stops overslaat omdat er zoveel vertraging is. Ons hoor je niet klagen: we willen er uit bij South Ferry, het laatste station en dat schiet lekker op zo.

Als we het WTC passeren bespreken we dat we dat toch ook wel willen bekijken. Voor nu wandelen we South Station uit en via een kort stukje Battery Park naar de South Ferry Terminal voor de Staten Island Ferry. Die is gratis en de perfecte manier om de Dame met de Vlam (Lady Liberty, hèt symbool van New York) gratis te bekijken. De (voetgangers)ferry hangt ook vaak een beetje scheef, door de grote hoeveelheid mensen die Lady Liberty bekijken. Als wij aankomen bij de ferry legt er 7 minuten later één aan waar een ENORME hoeveelheid mensen van af komt, veelal mensen die op Manhattan komen werken. Met ons stapt vooral een groot aantal toeristen op de boot. En het is een heerlijk tochtje. De overtocht duurt 20 minuten en daarna wandelen we via de hal terug naar de volgende ferry voor (na een kwartiertje wachten) nog eens 20 minuten. Het is heerlijk zonnig, de dame met de vlam staat fier overeind in het zonnetje en we verbazen ons over de enorme hoeveelheid boten, bootjes en vooral helicopters. Die vliegen af en aan naar Manhattan: we zien er soms wel 4 of 5 tegelijk in de lucht.

Als we terug komen wandelen we zeer tevreden van de ferry af: geen golven (dus een tevreden Harro), een klein windje door het varen en mooi uitzicht op De Dame en de skyline van Manhattan. Dat was leuk! En na een volgende plens water wandelen we naar de High Line. Dit park is zoals de naam al verraad een hoog park. Gebouwd op de resten van een verhoogde metrolijn is het sinds iets meer dan 15 jaar een zeer populair park. Karin heeft het al een aantal jaar hoog op haar verlanglijstje staan en we wandelen en klimmen naar boven. En het is heerlijk! De hoeveelheid groen, bloemen en stromend water zorgt voor verkoeling en kunstwerken, actieve kunstenaars en tentjes met eten en drinken zorgen voor afleiding. We wandelen een stukje, tot we bij Chelsea Market komen. Als getriggerd door de naam beginnen onze magen synchroon te knorren. Lunchtijd!

Chelsea Market is een overdekte markt met een enorme hoeveelheid winkeltjes en restaurantjes. Een beetje teveel zelfs, voor onze knorrende magen. Een broodje? Of toch Pizza? Of misschien een burger? Maar als we het zien weten we het meteen: Libanees! We smikkelen onze vingers bijna op met de gevulde pita-broodjes. Het is echt heerlijk! We gooien er een enorme hoeveelheid vocht bij en we komen lekker bij.

En daarna overleggen we even. Het is inmiddels bijna 2 uur en het is snikheet (boven de 30 graden) dus we besluiten de high line met enig pijn in ons hart verder te laten voor wat ‘ie is en te kiezen voor een metrohopje naar Union Square. En iets ten zuiden daarvan ligt de Strand Bookstore. En dat is kort gezegd het paradijs voor boekliefhebbers. Deze grootste boekhandel van New York City heeft alles. Punt. We dwalen een vol uur kwijlend en verlekker door de gangpaden en om alle tafels met selecties. De beste kookboeken. Boeken die allemaal een prijs hebben gewonnen. Alle boeken die door de staf worden gelezen. Het is geweldig en we worden er helemaal bij van!

Daarna is het voor Karin een beetje klaar, maar Harro wil nog wel een rondje. We gaan terug naar het hotel en daar wandelt Karin naar boven voor een rustige douchen-haren-wassen-afkoelen-verkleden sessie. Harro gaat aan de wandel naar het USS Intrepid. Deze aircraft carrier uit WO II doet ook nadat ze in 1982 definitief uit de vaart werd gehaald haar naam eer aan. Ze draagt vliegtuigen. En zelfs een space shutte! Het is een drijvend museum waar van alles te zien is en Harro zijn ogen uitkijkt en zijn voeten onder de blaren loopt. Na iets meer dan twee uur komen we weer ‘in sync’ door elkaar op Times Square te ontmoeten. Het is 5 uur en we hebben tijd voor nog een drankje voor we onze reservering bij Haru Sushi gaan halen. Eh ja, we hopen vandaag toch op iets klassiekere sushi. Een drankje vinden we op het dakterras van een biercafé. Leuk, maar wel iets minder hoog en daarmee minder rustig en spectaculair dan gisteren. De bussen komen letterlijk op ooghoogte voorbij, in een ingewikkeld busstation!

Het eten is wel echt verrukkelijk. De airco is na een tijdje koud (lang leven het meegebrachte vestje) maar de drankjes (een uitstekende cocktail voor Karin en een wijntje voor Harro, nog net binnen de happy hour prijzen dankzij de serveerster) en de sushi is echt geweldig. Zalm, krab, tonijn en kreeft! We smikkelen van meerdere rondes tot je bijna een dubbele plof hoort aankomen. We stoppen op tijd. Zeer tevreden rekenen we af en gaan naar onze studio. Dat was een uitstekende dag NYC!