Na een heerlijk rustige nacht en een ijskoude douche tijd om naar de Grampians te vertrekken. Onderweg valt, ondanks dat we ver van de echte Outback zijn, het grote NIETS op: grote stukken land zonder een huisje. En alles maar dan ook alles is veel groter dan wij gewend zijn. Dus een doodgewone kudde schapen is ook GROOT.

Onderweg komen we ons eerste wilde beest tegen: een slang die ons ook nog aanvalt! Gelukkig racen wij in onze auto voorbij, dus veel kwaad kan het niet. Als we dichterbij het Grampians National Park komen, raken we al onder de indruk van de plotseling oprijzende bergen. In het park wordt het gelijk spannend: overal wordt gewaarschuwd voor rondrennend wild, vooral kangoeroes. Leuk maar ook spannend: er zal er maar één op je voorruit landen. Na een half uurtje turen ziet Eveline de eerste kangoeroe, die roerloos aan de kant van de weg staat. Onderweg stoppen we om een wandelingetje naar Silver Falls te maken, een waterval waarvan het water onderaan tussen de stenen verdwijnt.
Aan het begin van de middag komen we bij het hostel in Hall’s Gap aan. Dat dorp is het toeristisch middelpunt van het park: winkels, restaurants en duizenden toeristenbedden. Gauw dumpen we onze rugzakken in het hostel en rijden we weer het park in.
We rijden naar Mac Kenzie Falls en klauteren naar beneden en weer terug. Deze waterval is groot en samen met de omgeving erg mooi. Daarna rijden we in de omgeving langs diverse prachtige uitzichtspunten. En dan: de eerste kangoeroe die ook echt zijn kunstje doet! In de verte zien we een gestalte van een meter of anderhalf aan de kant van de weg. We remmen af om het beest niet te laten schrikken. Als we wat dichterbij komen, springt ie hop-hop-hop op z’n kangaroes naar de overkant van de weg het bos in! Het blijft hier wel bij: emoes en koala’s hebben we nog niet gezien. Wel vliegen er regelmatig felgekleurde vogels voorbij.
‘s Avonds maken we nog een korte klim- en klauterwandeling door een canyon. Daarna voor het eerst slapen in een bunkroom, dus 3 stapelbedden op 1 kamer.