‘s Ochtends maar eens flink uitgeslapen! Heerlijk, maar het duurde toch zeker tot halverwege de middag totdat we behalve fysiek ook geestelijk wakker waren….
Om een uur of 12 arriveerden we dus weer in het centrum van Sydney, waar we gewoon wat rondgelopen en geshopt hebben. Er is hier een “outdoorstraat”, een straat met alleen maar outdoor-winkels! Hier moesten natuurlijk de nodige aankopen worden gedaan, met als hoogtepunt een Windstopper jack voor Eveline. Omdat het wakker worden dus nog steeds niet opschoot, hebben we een Starbucks opgezocht. Dat is een koffietent waar ze de meest exotische dingen met koffie doen. Voor Harro dus een Long Black, da’s koffie zoals thuis, en voor Eef een Frappucino, een kruising tussen cappucino en een slush puppy. Deze drankjes zijn inmiddels deel van ons vaste ochtendritueel: handig om met of zonder jetlag echt wakker te worden en errug lekker.

En dan is het tegen vieren, tijd om naar de Sydney Harbour Bridge te gaan voor de Bridge Climb! Om 16.10 moeten we ons melden. Tegen de tijd dat we werkelijk gaan klimmen is het wel 17.30. Ondertussen hebben we een Star Trek -achtig pak aangekregen en is alles wat je bij je hebt, daaraan vast gemaakt: zonnebril, pet, hoofdtelefoon, zakdoek. De rest moet beneden blijven, helaas geldt dat ook voor camera’s. Ook wordt je gezekerd door een band om je middel die aan het begin aan een kabel wordt gekoppeld en pas weer losgaat als je beneden staat. Erg ingenieus. Natuurlijk krijgen we een uitgebreide instructie over hoe je naar boven en beneden dient te lopen. We worden met 13 man (nou ja ook 3 vrouwen) professioneel begeleid door Kim, die heel blij alles uitlegt en je het liefst elke 5 minuten voor jezelf laat klappen. Onderweg spreekt ze de groep toe via een ingenieus geluidssysteem, dat er voor zorgt dat je haar verstaat maar niet afgesloten wordt van omgevingsgeluid.


We beginnen met een kleine wandeling over straat. Dat is ook een heel avontuur, we voelen ons net een groep gevangenen in onze apepakkies. Vervolgens een laag stukje brug, waar je horizontaal loopt onder de autorijbaan. Dan de beklimming van 4 ladders om door het autodek naar de boog die daaroverheen loopt te komen. Hier wordt het spannend: je klimt tussen de aurorijbanen door! Bovendien begint het hier serieus hoog te worden, waardoor je maag toch een beetje kriebelt als je naar beneden kijkt.
Na de ladders komt het gaafste stuk: het beklimmen van de boog. Stukje voor stukje gaat het heel rustig steeds een beetje hoger. Het uitzicht hiervandaan is echt geweldig! Je kunt de hele stad overzien, inclusief de haven, het Opera House, etcetera. We staan een behoorlijke tijd boven, mede om heel veel fotosessies te doorlopen. Zelfs Harro verliest zijn geduld niet, dit is zo leuk dat we er wel de hele dag kunnen staan. Bovenaan lopen we dwars over de brug (wat zijn die auto’s ver weg) naar de andere kant, waar de tocht naar beneden begint. Weer de ladders af en een stukje over straat. Na het afstrippen van alle techniek en apepakkies, krijgen we 1 foto mee van onszelf op de brug. Het hele circus eromheen is een beetje overdreven, maar wat was dit gaaf!
Het is al tegen achten als we klaar zijn, dus we gaan terug naar ons buurtje Kings Cross. Dit is een buurt waar heel veel (betaalde) gezelligheid te vinden is, en waar de homo-scene is. We drinken een drankje in een hippe kroeg en zijn daarna op.