We worden wakker van de wekker en hebben allebei de oproep van het gebed, die vannacht toch van de minaret om de hoek geschald moet hebben, volkomen gemist. Heerlijk, zo’n koele kamer en we zijn in Amman!
Na een ontbijtje en een geld-wissel-actie (keurige koers in het hotel), zitten we in ons kleine, ge-airco-de busje richting de Dode Zee. Amman is de hoofdstad van het Hasjimitische Koninkrijk Jordanie, dat ongeveer 5,5 miljoen inwoners telt. Dat aantal groeit nog dagelijks door de stroom vluchtelingen uit Libanon die door de onrust in de regio Jordanie binnen stroomt. Amman telt ongeveer 1,2 miljoen inwoners en wordt ook wel de witte stad genoemd, door de kleur van het kalksteen dat in bijna alle gebouwen is gebruikt. De stad ligt in de bergen en van dar uit is het een uurtje rijden naar de Dode Zee: het laagste punt op aarde! Onderweg stoppen we bij een steen die het officiele zeeniveau aangeeft en van daaruit gaat we nog 409 meter lager. Onze oren ploppen stevig op de weg naar beneden. Onderweg merken we aan de strenge militaire checkpoints dat we in het grensgebied met Israel zijn.

Als we uit de bus stappen ontdekken we de eerste stap in het “wisselende klimaat” deze week: het is zeker 10 graden warmer en ontzettend vochtig. The Dead Sea Spa Hotel maakt veel goed: en enorm en behoorlijk luxe complex met toegang tot het strand van de Dode Zee, maar verder ook een aantal zwembaden, een restaurant en een prima kamer met uitzicht op zee.
Na een welkomstdrankje gaan we met gids Inez (die vanuit Amman met ons is meegereisd en veel verteld) en de groep een kijkje nemen bij het water. Het water van de Dode Zee is zo zout (ongeveer 30%) dat er niets kan leven. In het zout zitten 29 mineralen die erg goed voor je huid zijn, mits je niet TE lang in het water blijft. De modder maakt het bovendien helemaal af: die werkt als een soort peeling. We wachten nog even met het water induiken: het is inmiddels 12 uur en op het heetst van de dag lijkt dit ons een minder goed idee. We trekken ons eerst terug voor een beetje opfrissen en lezen. Om ongeveer half 2 lunchen we heerlijk uitgebreid bij het geweldige lunchbuffet en na nog wat meer luieren vertrekken we uiteindelijk om 4 uur naar zee.

Het is inderdaad een erg maf gevoel: dobberen zonder er moeite voor te doen. We zijn erg voorzichtig (je wil hier GEEN water in je ogen krijgen), maar het is erg leuk om even te dobberen en jezelf heerlijk onder de modder te smeren. Daarna grondig douchen en vervolgens ploffen we in de schaduw bij het zwembad. Met kletsen, zwemmen, mensen kijken (van erg dikke zakenmeneren tot zeer keurig volledig bedekte plaatselijke dames en alles wat je verder maar kunt bedenken) en genieten van de plaatselijke fauna (jummie, wat zijn die Jordaanse mannen lekker!) vliegt de tijd. Na een poedelsessie in de kamer, waarbij we onze kleding o.a. proberen te redden van de modderresten, schuiven we om half 8 aan, aan het diner. Alweer een feest, met een enorm uitgebreid buffet, inclusief stapels taarten, koekjes en fruit toe. Als de rest van de reis ook zo wordt, willen we nu alweer terug. 🙂