Archief van
Categorie: Patagonie

Boottocht door de Chileense fjorden

Boottocht door de Chileense fjorden

We gaan de komende dagen een boottocht maken door de Chileeens fjorden van Puerto Montt naar Puerto Natales. Daarna werken we in ieder geval ons reisverslag weer bij. Ondertussen verwijzen we je voor meer informatie over onze boottocht naar de website van Navimag: http://www.navimag.com/navimag/html/eng/canales/sur/ruta_sur.asp

In een woord geweldig!

In een woord geweldig!

22 februari: Inschepen voor de bottocht naar Puerto Natales. Rond 09:00 uur ingecheckt en om 12:30 uur vertrokken. We varen met de Puerto Eden, van origine een vrachtschip dat is omgebouwd om ook passagiers te vervoeren. We zitten dus op een boot met goederen. We delen een hut met twee anderen: Hillary uit Engeland en Ole uit Zweden. Een internationaal gezelschap, ook op de rest van de boot. Bijna elk (westers) land is vertegenwoordigd, er reizen zelfs Kroaten en Tsjechen mee. Op de eerste vaardag ging de reis door de baai van Corcovado met aan de linkerkant besneeuwde bergen en rechts Chiloe, het eiland waar we een paar dagen geleden zijn geweest. Meteen al gezelschap van zeehondjes die door het water heen buitelden. Het eten was goed, in tegenstelling tot de horrorverhalen in de Lonely Planet. Zelfs voor vegetariers werd goed gezorgd. Veel op de brug gestaan die overdag open is voor iedereen. Je kunt daar meekijken op de radars en de zeekaarten. Erg interessant. En ook lekker om even op te warmen als je een tijd buiten hebt gestaan. Vandaag ook de eerste Nederlanders gesproken, een stel uit Rotterdam waarvan de mannelijke helft zowaar een collega van Karen bleek te zijn. Hij werkt namelijk bij een afdeling van AVV die ook veel zaken doet met het onderdeel van VenW waar Karen werkt. Klein wereldje!

Gletsjer

Gletsjer

23 februari: goed geslapen! Het was even wennen aan de geluiden en de deining van het schip, maar toen ging het prima. Mooi weer, dus een goed begin van de dag. Lekker ontbeten. `s Ochtends door smalle kanalen gevaren. Af en toe zwommen er dolfijnen mee met de boot. Erg leuk om te zien! De reis verliep voorspoedig, rond 14:00 uur verruilden we de kanalen voor de open zee. Iedereen aan de anti zeeziekte pillen, want die zee staat erom bekend heel ruig te zijn. Dat viel alles mee. Zelfs Karen die bij het minste of geringste al zeeziek is, had nergens last van. Op zee veel orka`s en een hele grote walvis gezien. Geweldig! Alex voelde zich ondertussen wat minder goed. Niet door de zee maar omdat hij al een paar dagen last heeft van zijn keel. Hopen dat het snel over gaat.

24 februari: vroeg op voor een passage door een van de smalste kanalen van Chili. Spectaculair om te zien hoe ze zo`n schip tussen de eilandjes door manoevreren. Rond een uur of 9 waren we Puerto Eden, een klein afgelegen vissersdorp waar nog maar 170 mensen wonen van een uitstervende stam. Wat geladen en gelost en daarna op weg naar de Pio XI, de grootste gletsjer van Zuid-Amerika. Hoe dichter we bij de gletsjer kwamen, hoe kouder het werd. Thermisch ondergoed aan en heel veel lagen kleding. De gletsjer is adembenemend mooi. Turkoois/wit van kleur, 64 km lang en 6 km breed met hoogtes van meer dan 75 meter. De gletsjer komt uit in het water van een fjord. Het bijzondere van deze gletsjer is dat hij een van de weinige gletsjer ter wereld is die nog aangroeit in dit geval met circa 1 meter per dag. De boot kwam heel dichtbij. Tijdje stil gelegen om te genieten van het uitzicht. Een hele bijzondere dag.




25 februari: aankomst in Puerto Natales na een hele mooie zonsopgang en fraaie regenbogen. Met Alex gaat het inmiddels, na een dipje gisteren, weer wat beter. Om 10 uur de boot verlaten. Inmiddels hebben we echt het gevoel dat we in Patagonie zitten. Het is hier zo mooi! Glad water, besneeuwd bergtoppen, uitgesterket vlaktes. Voelt heel erg goed! Net even langs de reisagent gelopen om wat dingen voor de komende dagen te regelen. Dat is allemaal gelukt. Vanmiddag gaan we met de bus naar Torres del Paine, volgens velen het hoogtepunt van Patagonie. Spannend!!

Reisplan

Reisplan

9/10 feb: Amsterdam – Parijs – Sao Paulo – Santiago de Chile
11 feb: Santiago de Chile
12 feb: Santiago de Chile – Paaseiland
13/14/15 feb: Paaseiland
16 feb: Paaseiland – Santiago de Chile – Concepcion – Puerto Montt
17 feb: Puerto Montt
18 feb: Puerto Montt – Ancud
19/20 feb: Ancud
21 feb: Ancud – Puerto Montt
22/23/24 feb: cruise Chileense fjorden Puerto Montt – Puerto Natales
25 feb: Puerto Natales – Torres del Paine
26/27 feb: Torres del Paine
28 feb: Torres del Paine – El Calafate (Argentinie)
1 mrt: El Calafate
2 mrt: El Calafate – Ushuaia
3/4 mrt: Ushuaia
5 mrt: Ushuaia – Buenos Aires
6/7 mrt: Buenos Aires
8/9 mrt: Buenos Aires – Sao Paulo – Parijs – Amsterdam

Torres del Paine

Torres del Paine

25 februari: de rit naar Torres del Paine was geweldig: de reis voerde door het echte Patagonie. Uitgestrekte vlakten met besneeuwde bergen op de achtergrond. De eerste guanaco’s (lama’s), nandu’s (struisvogels), condors en flamingo’s gezien. We zaten met z’n tweeen in een touringcar en ons enthousiasme werkte aanstekelijk want de chauffeur bood spontaan aan een paar keer te stoppen voor een fotostop. Het laatste stuk naar het nationaal park Torres del Paine ging per minibusje over een kiezelweggetje. Op een gegeven moment moesten we een bruggetje over dat zo smal was dat de zijspiegels van het busje moesten worden ingeklapt. Grappig! Ondertussen een mooi uitzicht op de Torres (3 hoge grote rotsen). Na een kwartier waren we bij ons refugio. Een refugio bestaat meestal uit twee delen: een camping en een soort van slaapzalen voor 6 personen met gemeenschappelijke douches en wc’s. Wij sliepen op zo’n slaapzaal. In een heeeeeel nieuw gebouw. Waarschijnlijk nog niet eens opgeleverd want er was nog geen licht, nog niet alle ramen zaten in het gebouw en het warm water deed het meer niet dan wel. ‘s Avonds lekker gegeten in het refugio: 3 gangendiner. Veel luidruchtige Fransen aan de wijn waardoor het lastig kletsen was met Karin en Marian uit Den Haag die een wereldreis aan het maken zijn. Toch erg gezellig. Inmiddels is Alex trouwens van zijn keelpijn af dankzij blauwe wonderpillen die we in Puerto Natales hebben gekocht. Later hoorden we dat die pillen ongeveer de 4 dubbele dosis bevatten van wat in Nederland normaal wordt voorgeschreven…

26 februari: vroeg op voor een wandeling naar de voet van de Torres, ruim 8 uur heen en terug volgens de kaart. In het donker gedoucht en ontbeten, om 07:15 uur de deur uit. Het eerste stuk ging behoorlijk stijl de bergop. Vervolgens kwamen we in een heel mooi dal met een riviertje terecht. Koffie gedronken in het volgende refugio en toen weer verder door de bossen. Meerdere keren beken en riviertjes overgestoken. Toen kwamen we bij het laatste stuk naar de Torres. Een pittige klim over rotsen en losliggende stenen waarbij je handen en voeten moest gebruiken. De inspanning werd echter beloond met een geweldig uitzicht op de Torres met aan de voet een helder blauw meer. Omdat de top een beetje in de wolken zat hebben we een tijdje zitten wachten en een broodje gegeten. Het was echter zo koud (inmiddels sneeuwde en waaide het heel erg) hebben we het na een half uur opgegeven en zijn we weer naar beneden gegaan. Onderweg veel mensen van de boot tegengekomen, onder wie Sjors en Marieke, het Nederlandse stel uit Rotterdam. Van hen hoorden we later dat zij wel de Torres uit de wolken hebben gezien. ‘s Avonds tijdens het eten emailadressen uitgewisseld om elkaar foto’s te kunnen mailen. Het was weer erg gezellig aan de Nederlandse tafel.



27 februari: op excursie! Naar de ingang van het park gelopen, een wandeling van ongeveer 7 km. Daar werden we opgepikt door een busje met 6 andere toeristen en ging we via de zuidkant het park in. In het begin heel veel guanaco’s gezien en van alle kanten gefotografeerd (Karen ging helemaal los met de telelens en schoot een half rolletje vol dus er moeten er wel een paar gelukt zijn). Paar uitkijkpunten bezocht op bergen, meren en een waterval. Vooral het uitzicht op de zogeheten los Cuernos (de hoorns) was erg mooi. Tenslotte bij het strand van Lago Grey geweest. In dit meer komt de Grey gletsjer uit (konden we ook op grote afstand zien liggen). Het meer staat echter vooral bekend om de ijsbergen die van de gletsjer afkomen en op het strand aanspoelen. Er lagen twee enorme ijsschotsen. Echt geweldig om te zien: prachtige vormen en een hele mooie kleur blauw die schitterde in de zon. Wederom veel foto’s gemaakt. Vervolgens langs dezelfde route teruggereden. Al snel had het busje een lekke band. De gids hield meteen het eerstvolgende busje aan om passagiers over te laden. Wij hadden geluk en mochten met nog iemand uit onze groep met het eerste busje meerijden. Het busje ging erg snel en had een betere vering dan het andere busje, dus wij waren blij, totdat de chauffeur wel erg snel door bochten bleek te rijden waardoor de achterwielen slipten steeds weg. We waren opgelucht toen we bij het eindpunt waren. ‘s Avonds wederom lekker in het refugio gegeten (moet ook wel want er zijn geen restaurantjes en dergelijke in de buurt).

Naar Chili

Naar Chili

Na 17 uur vliegen (1 uur naar Parijs, 12 uur naar Sao Paulo en 4 uur naar Santiago de Chile) en 11 uur wachten (3 uur op Schiphol, 3 uur in Parijs en 5 uur in Sao Paulo door problemen met het laden van het vliegtuig en een deur die niet dicht wilde) kwamen we dan eindelijk in Santiago de Chile aan. Niet eens zo heel erg moe want wonder boven wonder hebben we goed kunnen slapen in het vliegtuig. Om 16:00 uur lokale tijd waren we in ons hotel. We hebben ons even opgefrist en zijn er vervolgens op uit getrokken om de omgeving te verkennen. We zitten in het centum, vlakbij het presidentieel paleis, oftewel het paleis van oa Allende en Pinochet. Even wennen aan de warmte. Van 5 naar ruim 30 graden is een hele stap. Om dat te vieren hebben we een enorm ijsje gekocht. Lekker opgegeten op de Plaza de Armas, een gezellig plein met allemaal straatartiesten, oude mannetjes die schaakspelen en spelende kinderen in de fontein. Op tijd weer terug naar het hotel. Toch wel moe van de reis en het tijdsverschil van 4 uur. Om 8 uur op bed.

Naar Argentinie

Naar Argentinie

28 februari: om 6 uur op, want om 7 uur ging het busje naar de ingang van het park. Nog een hele mooie zonsopgang meegepikt: de Torres lichtten helemaal rood op. Bij de ingang van het park werden we opgehaald en naar Cerro Castillo gebracht. Onderweg vloog een condor heel dicht over de auto heen: spectaculair om te zien! In Cerro Castillo, een grensplaatsje met Argentinie, 2 uur gewacht op de bus naar El Calafate. Op dat wachten na verliepen de reis en de grensformaliteiten (2 keer met de hele bus in de rij voor de paspoortcontrole en bijbehorende stempels) zeer voorspoedig. Rond 15:00 uur waren we in El Calafate. Mooi hotel! El Calafate is heel toeristisch en heeft zijn bestaan te danken aan het Parque Nacional Los Glaciares. Zonder dat park was El Calafate er niet geweest. ‘s Avonds pizza gegeten. Heel erg lekker!

Santiago de Chile

Santiago de Chile

11 februari: veel gedaan vandaag. Vanochtend om 07:00 uur opgestaan. Lekker uitgebreid ontbeten. Met de metro naar de Mercado Bio Bio, een enorme markt, deels in de open lucht, waar van alles wordt verkocht, varierend van meubels tot groenten, vlees en vis. Vooral het gedeelte van de etenswaren was geweldig: heel veel kraampjes, geuren en kleuren: een gezellige boel. Met de metro via de Iglesia de los Sacrementinos (het antwoord van Santiago op de Sacre Coeur volgens de reisgids) naar de Plaza de Armas voor een bezoek aan de cathedraal. Echt een enorm gebouw met mooie beelden en plafonds. Geluncht met een empanada con queso: vet, maar wel lekker. Daarna via de wijk Bellavista (dure huizen en restaurantjes) naar de Cerro San Cristobal. Dit is een heuvel midden in de stad met een groot beeld van Maria op de top. Vanaf de heuvel heb je een prachtig uitzicht op de stad, met op de achtergrond de Andes (ca. 6000 meter). In de winter zijn de bergtoppen wit, daar is het nu helaas te warm voor. Met een treintje (de funicular) het laatste stuk naar de top afgelegd. Terug naar beneden gelopen. Dat was verder dan we dachten. Het was behoorlijk afzien in de hitte, dus toen we beneden waren hebben we onszelf getrakteerd op een koude cola bij de Mac Donalds, die heb je hier ook. ´s Avonds in een Chileens restaurantje gegeten. Alex had een of andere vage vleesschotel met omelet, uien en friet. Karen had gefrituurde vis (een paradijs voor vegetariers is het hier niet) met een gemengde salade.


 

Glaciar Perito Moreno

Glaciar Perito Moreno

1 maart: vandaag het Parque Nacional Los Glaciares in geweest. Het park bestaat uit een aantal grote gletsjers die in meren uitkomen. De bekendste, glaciar Perito Moreno, hebben we bezocht. Eerst zijn we met een boot vlak langs de gletsjer gevaren. Erg indrukwekkend, vooral als grote ijsblokken van de gletsjer in het water vallen. Dat gaat met veel lawaai en hoge golven gepaard. Vervolgens zijn we naar een uitkijkpunt gegaan vanaf waar je een geweldig uizicht op de gletsjer hebt. Je kan helemaal over de gletsjer heen kijken (kilometers ver). De gletsjer is ongeveer 30 km lang, 5 km breed en 60 m hoog. Verder is hij de afgelopen 85 jaar stabiel geweest. Dit houdt in dat de gletsjer even snel aangroeit en weer afkalft. Dit gebeurt met een snelheid van 1 m per dag. Hierdoor vallen met enige regelmaat ijsblokken in het water. Na ruim 2 uur dit fenomeen te hebben aanschouwd, vertrokken we weer richting El Calafate. Daar hebben we eerst onze vlucht naar Ushuaia laten bevestigen nadat we gehoord hadden dat de Argentijnse luchtvaartmaatschappij de laatste tijd nogal eens staakt. Daarna nog wat inkopen gedaan en lekker gegeten.


Laatste dag in Santiago

Laatste dag in Santiago

12 februari: vanochtend een ander stukje van Santiago de Chile bezocht, rond Plaza Brasil. Veel kleurige huizen, straten met kinderkopjes en kerken in allerlei kleuren. Op tijd terug naar het hotel om onze spullen te pakken voor onze vlucht naar Paaseiland. Met de bus naar het vliegveld, waar onze vlucht om 18:30 vertrok. Om 21:30 uur lokale tijd (het is hier 2 uur later dan op het vaste land van Chili) geland. Met de taxi naar het hotel, dat overboekt bleek te zijn. Balen! We werden echter meteen naar een ander hotel gebracht en kregen als compensatie een excursie aangeboden, dus het kwam uiteindelijk allemaal goed.

Naar de zuidelijkste stad ter wereld

Naar de zuidelijkste stad ter wereld

2 maart: vanmiddag vliegen we naar Ushuaia, de zuidelijkste stad ter wereld en de stad waar veel boten naar Antarctica vertrekken. We zijn erg benieuwd naar hoe het daar is. Is het daar inderdaad zo guur als ze zeggen? Het weer in El Calafate is ons alles meegevallen. We denken dat het hier een graad of 15 is en de wind valt erg mee. Daarmee hebben we gewoon geluk, want dit gebied staat erom bekend dat het heeeel hard waait in de lente en de zomer. Windsnelheden van 100 km per uur zijn geen uitzondering. We zijn ook benieuwd of er in Ushuaia net zoveel oude auto’s (vooral Renaults en andere Franse automerken!) rijden. We zullen het wel zien! Wat ons ook opvalt is dat de mensen hier een stuk minder vriendelijk zijn dan in Chili. Ze negeren je totdat het echt niet anders kan. We hopen dat het komt doordat het hier zo toeristisch is en dat het in Ushuaia anders is.

Ushuaia is heel erg mooi gelegen: aan het Beaglekanaal en op de achtergrond de bergen van Tierra del Fuego. ´s Middags door het centrum gelopen (ook toeristisch maar minder erg dan in El Calafate), informatie bij de plaatselijke VVV opgehaald over de dingen die we kunnen doen en een hapje gegeten. Het weer valt alles mee. Het is niet koud, het waait niet en de zon schijnt!

Paaseiland (Rapa Nui)

Paaseiland (Rapa Nui)

13 februari: Het wordt hier laat licht dus iedereen komt wat langzaam op gang. Om 08:30 uur pas ontbeten. Op zich wel relaxed. Daarna naar de kust gelopen en de eerste beelden gezien. Heel indrukwekkend! ´s Middags een lange wandeling gemaakt naar Ahu Akivi, dat is een groep beelden die met het gezicht naar de zee toestaan in tegenstelling tot alle andere beelden op Paaseiland die juist met de rug naar de zee staan. De wandeling ging door mooie landschappen: veel groene heuvels, velden met (uitgebloeide) bloemen en wilde paarden. Terug via de kust: hoge rotsen met hoge golven: erg spectaculair! Moe maar voldaan kwamen we weer aan in het hotel. ´s Avonds in het dorp (Hanga Roa) gegeten.

Tierra del Fuego (Vuurland)

Tierra del Fuego (Vuurland)

3 maart: vanochtend vroeg op. Uitgebreid ontbeten (ze hebben hier een groot buffet met wat minder gebakjes en meer -ook bruin!- brood) en met het busje van het hotel naar het centrum toe (gratis want het hotel ligt nogal ver van het centrum). Daar de bus gepakt naar het Nationaal Park Tierra del Fuego, 12 km verderop. Uitgestapt bij Lapataia bay, waar de nationale weg nr 3 van Buenos Aires naar het zuiden ophoudt. Er gaat dus geen weg meer verder naar het zuiden. Daarom wordt dit punt ook wel “Fin del Mundo” (het einde van de wereld) genoemd. Vanaf daar zijn we naar een beverkolonie gelopen. Hele grote beverdammen gezien maar helaas geen bevers. Die zijn vooral ´s nachts actief. Toen via een paar trailtjes naar het beginpunt van een grotere trail gelopen. Die ging door bossen, heuvel op, heuvel af, langs meren en bergen terug naar het begin van het park. Alles bij elkaar zo´n 15 km gelopen. Daarna met het zuidelijkste treintje van de wereld (ze hebben hier van alles iets “het zuidelijkst”) de laatste 3 kilometer afgelegd. Was wel grappig, maar voegde niet echt iets toe. We schrokken dan ook behoorlijk toen we de prijs hoorden (hadden we natuurlijk eerst moeten vragen, maar we dachten dat het wel mee zou vallen)… Terug in Ushuaia nog wat gewinkeld, boodschappen gedaan en gegeten (pizza en hamburger met frietjes!!). In het hotel de rest van de avond gerelaxed.


Vulkaan

Vulkaan

14 februari: vandaag naar de Rano Kau, een vulkaan in de buurt van het dorp, gelopen. Pittige wandeling, met name de heenweg viel niet mee: warm en alsmaar bergop. Het uitzicht boven was echter zeer de moeite waard. Rano Kau staat bekend om zijn kratermeer dat bijna volledig begroeid is. Daardoor ziet het eruit als een luchtfoto van een Afrikaanse rivierdelta of Fins merenlandschap. Een tijdje aan de rand van de vulkaan gezeten en genoten van het uitzicht en de rust (geen andere wandelaars gezien). Broodje gegeten en via de kraterrand weer naar de weg gelopen. Aan het begin van de middag waren we terug in ons hotel. De middag al hangend, lezend en yathzee spelend doorgebracht. Echt vakantie!


 

Zeehondjes kijken

Zeehondjes kijken

4 maart: vandaag zijn we naar een zeehonden- en zeeleeuwenkolonie geweest. De kolonies wonen op rotsen in het Beagle kanaal, op 1 uur varen vanaf Ushuaia. Omdat we in een klein bootje zaten, konden we heel dichtbij de rotsen komen en alles goed zien (en ruiken!). Bijna elk stukje van de rotsen was bezet door misschien wel honderden zeehonden en zeeleeuwen. Echt heel erg gaaf! Veel foto´s gemaakt. Onderweg ook allerlei zeevogels gezien, zoals zwemmende pinguins, albatrossen en verschillende soorten eenden. Ook nog op een eilandje voor de kust geweest. Vanaf de top van een berg hadden we een mooi uitzicht over het Beagle kanaal (bijna vanaf de Atlantische Oceaan tot aan de Pacific) en op Ushuaia. ´s Avonds sandwiches gegeten bij Tante Sara (wellicht een Nederlandse achtergrond?) en onze spullen ingepakt: morgen weer vliegen!

Naar de groeve

Naar de groeve

15 februari: op excursie! Met een groep van 11 mensen: 9 Fransen en Alex en Karen. Nou ja, Fransen… Geen Fransen uit Frankrijk, maar uit Nieuw Caledonie en Tahiti! Volgens onze Fransen vinden de ´echte´ Fransen Paaseiland te duur en te ver weg. Voor ´onze´ Fransen is het echter een goedkope vakantie, lekker dichtbij. Gezellige groep! Eerst naar Akahanga, een ahu (platform) met veel omgevallen moai´s (beelden). Ziet er een beetje treurig uit. Vervolgens naar Ahu Tongariki, waar 15 moai´s op een rij staan: heel erg mooi! De moai´s staan met hun gezicht naar Rano Raraku, de vulkaan waar alle beelden zijn gemaakt, als eerbetoon aan de beeldhouwers. Ranu Raraku zelf is een hele bijzondere plek. Overal op de heuvels van de vulkaan zie je half ingegraven moai´s of moai´s die half af zijn. Aan het maken van de beelden kwam abrupt een einde door de oorlog tussen de langoren en de kortoren (de kortoren moesten beelden maken van de langoren en daar hadden ze geen zin meer in). Volgens de overlevering komen de oorspronkelijke bewoners van Paaseiland uit Hiva, een Polynesisch eiland dat niet (meer) bestaat. Na Ranu Raraku zijn we nog naar een heel mooi strandje geweest. Ook daar moai´s en heel veel palmbomen (ingevlogen vanuit Tahiti want komen van nature niet voor op Paaseiland). Lekker gezwommen in de zee en toen weer terug naar Hanga Roa.

Buenos Aires

Buenos Aires

5 maart: wat een overgang van het einde van de wereld naar een wereldstad als Buenos Aires! Onderweg veel last gehad van turbulentie en met een half uur vertraging in Buenos Aires geland. We zitten in een hotel midden in het centrum. Met de taxi (100 km per uur door de stad!) daar naar toe. Spullen gedropt en naar het Plaza de Mayo gegaan dat bekend staat om de dwaze moeders die daar elke donderdagmiddag demnonstreren. Aan het plein ligt ook de Casa Rossada of te wel het presidentieel paleis dat onder andere in films als Evita is te zien. We waren nog geen 5 minuten op het plein toen er een demonstratie langskwam. Niet van de dwaze moeders maar wel van iets vergelijkbaars: er werden namen opgelezen van 194 personen die vermist of overleden zijn. Uit de pamfletten die uitgedeeld werden konden we opmaken dat men wil weten wat er precies met die personen gebeurd is. Erg indrukwekkend. Vervolgens liepen we tegen opnames aan van een reclamespotje. Grappig om te zien hoe dat in z´n werk gaat. Daarna nog even door de winkelstraten gelopen en wat gegeten bij de MacDonalds. Het weer is hier trouwens weer geweldig: een graad of 25 en lekker veel zon. Nog even van genieten dus!

6 maart: vanochtend eerst onze terugvlucht naar Nederland herbevestigd (we zouden toch eens niet terug kunnen ;-)). Daarna doorgelopen naar het Park San Martin. De beroemde hondenuitlaatdienst van Buenos Aires gezien (er worden soms wel 20 honden tegelijk uitgelaten) en een monument voor de gevallenen tijdens de oorlog om de Falklandeilanden (hier: de Malvinaseilanden geheten). Vanmiddag zijn we in Recoleta geweest. In deze wijk ligt een beroemde begraafplaats, vergelijkbaar met de Pere Lachaise in Parijs, waar onder andere Evita Perron en een aantal presidenten begraven zijn. Veel doet hier een beetje als Parijs aan: de gebouwen, de straten met platanen (en enorme ficussen), de winkeltjes en de cafe´s. Terug naar het hotel gelopen via Palacio del Congreso of te wel het Argentijnse Parlement. In het hotel onze Yathzee marathon vervolgd (Alex is aan de winnende hand en Karen is niet blij). ´s Avonds in een gezellig restaurantje in de buurt gegeten.

7 maart: derde dag in Buenos Aires. Wederom onrustig door allerlei demonstraties van onder andere communisten met Mao-vlaggen en dezelfde mensen die zondag ook al aan het demonstreren waren. Veel politie (met waterkanonnen) en pers aanwezig. Om 12 uur hebben we een rondleiding door het presidentieel paleis (Casa Rossada) gehad. In het Spaans, dus we begrepen er niet veel van. Het paleis was echter erg mooi, vooral de zaal waar de presidenten beedigd worden (denken we), de zogeheten witte zaal. Daarna naar de wijk San Telmo gelopen die vooral bekend staat om de tango. Op het Plaza Dorrego vond toevallig net een tangodemonstratie plaats, dus daar hebben we even naar staan kijken. Via de Puerto Madero en een viertal dokken met onder andere het vroegere vlaggenschip van de Argentijnse marine, teruggelopen naar het centrum. Daar nog een ijsje gegeten, naar de demonstraties gekeken en toen weer teruggegaan naar het hotel. Even tv gekeken. Tijdens het zappen kwamen we veel berichten over de demonstraties tegen. Net even op internet gezocht waar het allemaal over gaat. Waarschijnlijk is de burgemeester van Buenos Aires afgezet omdat hij verantwoordelijk wordt gehouden voor een brand in een discotheek waarbij 194 slachtoffers zijn gevallen. Dat zijn dus ook die 194 namen die afgelopen zondag op de Plaza de Mayo zijn voorgelezen. Op tv konden we zien dat veel mensen opgelucht op dit nieuws reageren. Heftig dus! ‘s Avonds in een eetcafe in de buurtvan het hotel gegeten. Handig als je in het centrum zit! Het was weer erg lekker (italiaans deze keer) en wederom zeer goed te betalen. We zijn hier nog geen 10 euro kwijt voor een etentje met z’n tweeen.

8 maart: laatste dag in Buenos Aires. Spullen ingepakt en uitgecheckt, daarna naar de Botanische tuinen om nog even te relaxen. Dat dachten we tenminste voordat we door bergen muggen werden aangevallen. Het heeft vannacht geregend en het lijkt wel alsof alle muggeneitjes in een keer zijn uitgekomen! Terug naar het veilige beton (??) van de stad gevlucht. Besloten onze laatste ochtend op Plaze de Mayo door te brengen en nog even van de zon te genieten.

Naar Puerto Montt

Naar Puerto Montt

16 februari: een reisdag, en wat voor een… Om 10 uur met de taxi naar het vliegveld van Paaseiland (een landingsbaan met een soort van keet waar je kunt inchecken). Voor de verandering vertrok het vliegtuig redelijk op tijd. Na 4,5 uur vliegen en 2 uur tijdverschil landden we om 18:45 uur in Santiago de Chile voor een overstap naar Puerto Montt. Omdat de bagage niet automatisch doorging naar het andere vliegtuig, moesten we opnieuw inchecken. Stress, want het vliegtuig naar Puerto Montt zou om 20:00 uur vertrekken. Bagage afhalen om 19:15 uur. Daarna vlug inchecken. Er ging van alles mis, dus het schoot niet op. Om 19:35 uur door de controle met als resultaat dat we om 19:45 uur in het vliegtuig zaten: gelukt! Rond 22:00 uur landden we in Puerto Montt na een tussenlanding in Concepcion. Een enerverende dag!

Naar huis

Naar huis

8/9 maart: om 15:00 uur met de taxi naar het vliegveld van Buenos Aires gegaan. Onze vlucht naar Sao Paulo (Brazilie) vertrok op tijd. Dat kon niet gezegd worden van onze aansluitende vlucht naar Parijs. Die had 2,5 uur vertraging. Daardoor werd onze overstap op de vlucht naar Amsterdam errug krap. Vooral toen de vriendelijke mevrouw van de douane besloot om Karens handbagage uitgebreid te gaan controleren. Uiteindelijk toch nog op tijd het vliegtuig in. Rond 17:40 uur Nederlandse tijd landden we op Schiphol. Na 10 minuutjes taxien over de polderbaan hebben we weer voet op Nederlandse bodem gezet. Onze bagage had, zo bleek een half uur later, besloten om nog even in Parijs te blijven. Die is de dag keurig thuisbezorgd.

Puerto Montt en Puerto Varas

Puerto Montt en Puerto Varas

17 februari: vroeg opgestaan om naar Puerto Varas te gaan. Puerto Varas ligt 20 km ten noorden van Puerto Montt aan Lago Llanquilhue. Aan de overkant van het meer ligt de vulkaan Osorno met een besneeuwde top. Bij helder weer moet het uitzicht op de vulkaan heel mooi zijn. Dat was het nu ook, alleen zat de top in de wolken waardoor die niet goed te zien was. Nog een rondje door het dorp gelopen. Veel huizen doen Duits aan (Puerto Varas is een Duitse nederzetting geweest). Aan het begin van de middag weer met de bus terug naar Puerto Montt. Even langs de terminal gelopen waar onze cruise van aanstaande maandag zou vertrekken. Maar goed dat we dat gedaan hebben, want de boot vertrekt niet op maandag maar op woensdag. De Lonely Planet had hier al voor gewaarschuwd. Balen, want nu moeten we heel veel dingen omzetten. Naar de plaatselijke reisagent om een en ander te regelen. Daar waren we de rest van de middag mee zoet. Maar als het goed is, is alles nu geregeld. Maandag horen we meer. ´s Avonds in een soort van Grand Cafe gegeten. De kaart zag er veelbelovend uit met veel visgerechten. Maar helaas: geen vis. Karen dus weer aan de salade met papas fritas (frietjes) en Alex weer aan een (enorm) broodje vlees met zuurkool en
mayonaise, een bijzondere combinatie. Na de (dik) 30 graden Celsius van Santiago de Chile (droge warmte) en Paaseiland (tropische -dus vochtige- warmte) is het, nu we 1000 km zuidelijker zitten, een stuk frisser, maar nog steeds lekker, ruim 20 graden Celsius. Wel blijven smeren hebben we gemerkt want de zon is verradelijk: we zijn allebei een beetje verbrand.

Op naar Chiloe

Op naar Chiloe

18 februari: “Be ready for rain” is de laatste zin van de Lonely Planet over het eiland Chiloe. Met die zin in het achterhoofd namen we de bus vanuit Puerto Montt naar Ancud, een plaatsje op Chiloe. Op de boot naar Chiloe (onderweg zeehondjes en pelikanen gezien) begon het inderdaad te regenen. En dat deed het vervolgens 9 uur achter elkaar. Toch naar buiten. Vanaf het hotel via de kust naar het centrum gelopen. Ook hier veel supermarktjes, eettentjes en gekleurde houten huizen. In de overdekte markt waren ze aan het zingen en volksdansen: echt Chileens en erg gezellig! Nog even langs de wasserette en het busstation gelopen om eea te regelen. We redden ons dankzij het reiswoordenboekje en de “Leer Spaans in zes weken” boeken in Nederland al aardig in het Spaans. Scheelt veel dat de mensen hier superaardig, heel geduldig en zeer behulpzaam zijn. ´s Avonds gegeten in een heel grappig restaurantje: een beetje alsof we bij iemand thuis waren. We zaten in een ruimte van circa 16 m2. In die ruimte stonden twee grote tafels met stoelen, een koelkast, een vriezer en 3 dames in een keuken. Op de achtergrond een tv met voetbal (Barcelona won met 5-1 van Betis Sevilla) dus een echt huiskamer-idee. Goed gegeten: zalm (deze keer hadden ze geen kip dus ook Alex ging aan de vis) met wederom papas fritas (doen we morgen niet meer hebben we gezegd). Op de terugweg naar het hotel stopte het heeeeel even met regenen. Net lang genoeg om een mooie zonsondergang te filmen en te fotograferen. De eerste foto´s van deze druilerige dag. Ook iets minder warm weer hier, ongeveer 17 graden denken we. Voor de eerste keer een jas aan deze vakantie.

Dagje Castro met palafitos

Dagje Castro met palafitos

19 februari: Lekker uitgeslapen en uitgebreid ontbeten. Er was weer een buffet! Daar begonnen we onze reis ook mee in Santiago de Chile. Op Paaseiland logeerden we in een heel klein hotelletje waar de eigenaresse (een hele aardige mevrouw) zelf het ontbijt voor iedereen klaarmaakte. We kregen elke dag verse broodjes, een sapje, zelf gebakken cake of iets dergelijks, een bord vers geplukt fruit en heeeeel veel koffie. Toppie dus! In Puerto Montt was het ontbijt wat minder: een paar (oude) broodjes, klein stukje supermarkt-cake, een sapje en EEN kopje koffie. Nu dus weer luxe! Een buffet met cornflakes, sapjes, joghurt, vers fruit, diverse soorten gebak en broodjes. Na het ontbijt konden we er dus weer tegenaan. Op naar Castro, ongeveer 90 km met de bus. Onderweg door een heuvelachtig groen landschap gereden dat ongeveer permanent in de mist ligt: een heel bijzonder gezicht. Castro staat bekend om zijn palafitos oftewel paalwoningen. De huizen hebben een voordeur aan de straat en een achterdeur aan de zee. Met hoogwater kun je zo in een bootje stappen en wegvaren. Beetje rondgewandeld (wederom in de regen) en toen weer terug naar Ancud. ´s Avonds wederom in zo´n huiskamerrestaurantje gegeten: Alex kip met rijst en salade en Karen vis (merluza, in Engels hake) met rijst en salade gegeten. Errug lekker weer!

Penguins, vogels en zeeotters

Penguins, vogels en zeeotters

20 februari: Vandaag gaan we pinguins kijken bij de Pinguinera in Punihuil. Eerst echter onze vuile was weggebracht zodat we die vanavond schoon kunnen ophalen. Tegen 12 uur naar het busstation, een afgelegen parkeerplaats met achterin een werkplaats om kapotte bussen te repareren en een klein golfplaten huisje om kaartjes te kopen. In dat golfplaten huisje zat een hele lieve, oude dame (rimpelig gezicht, paar ontbrekende tanden en dikke brillenglazen) achter de balie die in charge was van de kaartjes en medelijden met ons had vanwege het slechte weer (ja, het regende nog steeds). Toen we in de bus zaten kwamen, net voordat we vertrokken, achtereenvolgens verkopers van kranten, snoepgoed en ijs de bus in. Met name de laatste werkte op onze lachspieren toen hij midden op het gangpad een grote koelbox opendeed en ijs op hoorntjes ging scheppen. Nog nooit zoiets gezien! Uiteindelijk om 12 uur vertrokken (met een zeer gammele en vieze bus over zeer hobbelige weggetjes). Twee uur later zaten we gehuld in lieslaarzen in een zodiac op zee, op weg naar een aantal eilandjes voor de kust van Chiloe. We hadden mazzel want het was even droog. Veel pinguins en allerlei soorten watervogels waaronder een nonflying steamduck (?)gezien. Ook 2 zeeotters gespot, erg bijzonder! De rest van de middag doorgebracht in het centrum van de Otway Foundation, die de pinguins beschermt, doorgebracht. Om 17:00 uur weer terug met de bus naar Ancud. De was op gehaald en wederom vis gegeten. Alex de zogeheten Merluza en Karen zalm. Met een gekookte aardappel en salade deze keer.


Na regen komt zonneschijn (en veel buien)

Na regen komt zonneschijn (en veel buien)

21 februari: weer met de bus terug naar Puerto Montt waar we morgen gaan inschepen voor onze boottocht naar Puerto Natales. Onderweg heel veel regen gehad, maar eenmaal aangkomen in Puerto Montt brak een aantal keer voorzichtig de zon door. Heel erg fijn om na ruim drie dagen regen weer een stukje blauwe lucht te zien! We hebben dus goede hoop voor de komende dagen alhoewel er nog wel steeds pittige buien vallen (het plafond van de Mac Donalds begon bijvoorbeeld spontaan te lekken). Vandaag voor de rest niet veel gedaan.