Nog vroeger vandaag! Boe! En dat bleek niet eens nodig, want door mist was de bus vertraagd en werden we uiteindelijk op hetzelfde tijdstip opgepikt als gisteren! Gelukkig rook Eef verse croissantjes. Dan wil zelfs Karin wel ontbijten!


Affijn; uiteindelijk zat iedereen in de dubbeldek-bus, inclusief Grete (de gids) en reden we door de dichte mist naar Alcantara. Nee, niet ons appartement deze keer, maar een enorme kloof, in de rotsen uitgeslepen door lava. Eef was een bikkel en ging de trap af. Geen idee hoeveel treden, maar auw! 🙂 Als we een paar uur hadden gehad waren we gaan waden met lieslaarzen (dat kan daar), maar het feit dat we maar drie kwartier hadden was een mooi excuus (water van 11 graden, brrrr).

Inmiddels scheen de zon! En reden we door naar Randazzo, een tegen de hellingen van de Etna geplakt mini-plaatsje, waar vandaan een mini-treintje rond de Etna gaat. We reden een uur mee, tot Adrano. Onderweg heb je een schitterend uitzicht op de vulkaan en de hellingen eronder. Zoals overal valt op dat er velden vol bloemen staan. Je ruikt ze zelfs in de trein!

Uiteindelijk was het zover: de vulkaan zelf!
Vanaf “Rifugio Sapienza” het plateau waar de bus stopte, ging vroeger een kabelbaantje. Al bij de uitbarstingen in de jaren ’80 werd dit ding een aantal keren verwoest. Na de laatste uitbarsting hebben ze nog geen tijd gehad voor reparaties. Na een heftige uitbarsting in 2001, explodeerde de vulkaan namelijk opnieuw in oktober 2002 en werd de kabelbaan weer onder de lava bedolven. Er steken nog wat resten bovenuit.

Sinds vijf dagen worden er weer tochten de vulkaan op gemaakt; met speciale minibusjes en vergezeld (als altijd) door een berggids.

…

Ja, NATUURLIJK zijn we naar boven gegaan! Met maar 1 busgenoot, doken we een bijna vertrekkende minibus in en door een soort maan-landschap scheurden we de berg op. Het is een fantastisch gezicht! Er lag op sommige plaatsen nog sneeuw en de brokken lava stapelen zich metershoog op. Boven gekomen maakten we een korte wandeling, naar een uitzichtspunt. Het leek wel een sauna. Het ene moment liepen we door de sneeuw en even later kwamen we langs een plaats waar de lava nog zo heet was dat het wel een barbeque leek!

Het uitzicht was geweldig! Het is een geweldig gevoel om bovenop (nouja; ongeveer 2600 meter) een actieve vulkaan te staan. Je begrijpt ineens waarom je een verklaring moet ondertekenen waarin je aangeeft dat het jouw probleem is als dat ding ontploft! 🙂

En nu zijn we moe en blij en toe aan een drankje. Alweer: wat een dag!!