Vandaag begint de dag met uitslapen. De wekker gaat op het luxe tijdstip van kwart over 9 en na een loom ontbijt trekken we pas rond half 11 de stad in. Om te beginnen naar de plaatselijke VVV waar we een boekje kopen met wat extra info over alle bezienswaardigheden in de stad. Aan de hand daarvan dwalen we langs de resten van de oude stadsmuur en bekijken we door glazen deuren een behoorlijk druk versierde kerk. Daarna is het hoog tijd voor koffie en iets zoets in cafe Veronika. De Oekraine en vooral Lviv lijkt wat betreft “zoet” op Praag en Krakow: elk koffiehuis heeft veel taarten en cakes staan. Dit koffiehuis heeft ook nog eens een geweldige Weense uitstraling. We doen lekker rustig aan en kijken mensen.

Als we uiteindelijk weer vertrekken halen we voor 3 hryvna wat broodjes en puzzelen we uit welke tram we moeten hebben om bij de enorme begraafplaats ten zuid-oosten van het centrum te komen. We proppen ons in de tram en drie haltes en een paar minuten lopen later staan we aan de poorten van de Lychakivsky Begraafplaats. Deze enorme begraafplaats die stamt uit halverwege de 19e eeuw heeft veel weg van de Parijse variant (Père-Lachaise) en is indrukwekkend. We dwalen bijna twee uur langs en tussen de verschillende graven. Een hoek is vooral gewijd aan militaire graven: in een andere liggen allerlei beroemde Oekrainers. Tegenwoordig worden er nauwelijks meer mensen begraven, hoewel je nog steeds bijgezet kan worden in een familiegraf of met veel geld een plaatsje kan kopen. We zien een aantal oude mensen graven bijwerken. Het is erg mooi en een heerlijk rustige plaats, dus wat ons betreft zijn er slechtere plekken om te eindigen! 

Rond half 4 pakken we een tram terug en drinken we iets in een cafe op Rynok Square. Zowel de koffie als de wijn is er uitstekend en uiteindelijk rukken we ons pas rond kwart voor 7 los om te gaan eten. We komen terecht in het schattige Kilikia, net achter het plein. We zitten aan tafeltjes in een steegje naast het restaurantje. Het eten is niet duur en echt heel erg lekker. De enige dissonant is het gegiegel van een aantal gasten en de ober. Na enige tijd krijgen we door dat het over ons gaat en we zinnen op wraak. Als de gasten uiteindelijk weggaan en de ober onze kant op kijkt, zegt Eveline ijzig “Kwitantia bootlaska” (de rekening alstublieft). Het gezicht van de ober verkreukelt: zouden we nu toch Oekrains spreken en / of verstaan?! We staren hem streng aan en hij verdwijnt haastig. Als hij uit zicht is verdwenen, barsten we in lachen uit: wraak is misschien een beetje kinderachtig, maar wel leuk!  

Nadat we de rekening hebben betaald, leeft Karin zich een half uur in het prachtige avondlicht uit op de kerken die nog in de zon staan (met fototoestel dus!). Ook de flaneerboulevard voor ons hotel baadt in zonlicht en een muzikant met talent maakt dat ons humeur in no-time weer op peil is. Als de zon bijna is verdwenen eten we ons toetje (vooruit EN drinken we nog een wijntje) in ons inmiddels favoriete cafeetje. De serveerster spreekt geen Engels maar is wel een stuk vriendelijker dan de sukkel van het restaurant. Tevreden vertrekken we uiteindelijk rond half 11 naar ons hotel: even lezen en dan snel het licht uit!