Na een heerlijke nacht genieten we van het keurige ontbijtbuffet, inclusief typisch Oekrainse pannenkoek- en varkensvetspecialiteiten. We besluiten vandaag naar het belangrijkste bedevaartsoort / de grootste toeristische trekpleister van Kiev te gaan: de zogenaamde Caves Monastery. Dit klooster bestaat al sinds ongeveer 1050 en werd aanvankelijk ondergronds aangelegd. Inmiddels zijn de belangrijkste gebouwen bovengronds en liggen in de grotten de lichamen van de heiligen uit de bijna 1000-jarige geschiedenis van dit Orthodoxe bolwerk. Gezien het ietwat druilerige weer en de ingewikkelde metro/busroute daarheen besluiten we dat ook we ook een keer een Oekrainse taxi willen uitproberen. Zo gezegd, zo gedaan, en voor we het weten staat we voor een aantal imposante kerken met goudkleurige koepels.

Het is hier wel de bedoeling dat je er netjes bij loopt, dus we knopen beiden een doek om ons hoofd. Dit helpt ook bij het niet te veel opvallen tussen de mensen. Er zijn hier weliswaar naast de pelgrims veel toeristen, maar alles wat je hoort is Russisch en Oekrains. De kerken en gebouwen liggen aan een aantal paden en pleinen en vormen een mooi geheel. Ondanks dat we het vele goud in katholieke kerken meestal niet zo mooi vinden, hebben deze kerken met hun gouden koepels wel wat, ze vormen een stijlvol geheel. Na wat rondgekeken te hebben, bezoeken we eerst een van de musea op het terrein, het Museum of Microminiature. In dit museum staan een aantal zeer kleine voorwerpen tentoongesteld, die je met een microscoop kunt bekijken. We zien bijvoorbeeld het kleinste boek ter wereld en een compleet schaakbord ter grootte van een speldenknop.

In de belangrijkste kerk is ondertussen een dienst bezig. Toch lopen er ook veel toeristen in en uit, wat wij dus ook doen. Ook hier weer mooie decoraties. Als we vervolgens om de kerk heen lopen komen we bij een pleintje bij de achteruitgang. Hier ontspint zich een mooi tafereel: minstens 25 priesters, voorgangers en andere belangrijke kerkmannen komen, in vol ornaat en zichtbaar ontspannen na de dienst, naar buiten en ontmoeten daar kerkgangers en pelgrims die vol spanning op hen wachtten. Inmiddels is de zon ook nog doorgebroken dus we staan het heerlijk te bekijken. We moeten er ook een beetje om lachen: sommige van deze celibataire mannen lijken dit moment van de week, met volop belangstelling van voornamelijk vrouwelijke volgelingen, bijzonder aangenaam te vinden. Karin maakt veel mooie plaatjes van het geheel. Vanaf dit plein hebben we ook een mooi uitzicht over een park aan de Dnipro-rivier en we zien het 62 meter hoge beeld genaamd Rodina Mat. Dit heet officieel het Defense of the Motherland Monument, maar wordt ook wel de Iron Maiden of Tin Tits genoemd.

Na een sapje in het zonnetje wandelen naar een andere kerk, waar goed verborgen de toegang tot heilige grotten ligt. Ondanks dat we al heel netjes zijn met onze lange broeken en hoofddoeken, doen we er nog een schepje bovenop met een geleende omknooprok. Ook kopen we elk een kaarsje, wat we bij de ingang aansteken. Zo schuifelen we in de lange rij met pelgrims en toeristen door de grotten. Toeristen kunnen slechts een klein deel zien, maar er liggen hier 123 gemummificeerde monniken. Hun lichamen liggen daar al honderden jaren en worden als heilig beschouwd doordat zij nog steeds intact zijn. Een meer rationele verklaring is de koele en droge lucht in de grotten. Gelukkig zijn de lichamen tegenwoordig achter glas verborgen zodat het vocht dat de 200.000 toeristen per jaar uitademen, ze niet beschadigt.

Als we het terrein aflopen zien we verschillende marshrutky staan. Dit zijn minibusjes die volgens vaste routes rijden en vertrekken als ze vol zijn. Aan de ramen hangen lijsten met bestemmingen, helaas weer in het voor ons nauwelijks leesbare cyrillische schrift. Op een van de lijsten herkennen we echter het woord voor het Onafhankelijkheidsplein dus we springen in dit busje en stappen weer uit als we het plein zien. Hieraan ligt onder andere het postkantoor met internetcafe waar we na wat terrasbezoek onze eerste reisverslagsessie doen.

Straks gaan we nog ergens van een Oekrainse specialiteit genieten, onze tassen bij ons hotel ophalen en vervolgens naar het station voor de trein naar Lviv. Als we hier volgende week terugkomen zullen we weinig moeite hebben om ons hotel voor dat weekend te vinden, dit ligt namelijk zo centraal dat we er al over struikelden!