Na een beetje uitslapen “genieten” we van een typisch Oekrains ontbijt. Laten we het zo zeggen: de ligging van het hotel maakt veel goed!

Na het ontbijt lopen we naar de St. Andreuskerk die we gisteren al in de verte gezien hebben. Het is net een sprookjeskasteel, gelegen op een heuveltje met 5 torentjes in goud, blauw, groen en wit. De kerk is in de 18e eeuw ontworpen door de Italiaanse architect Rastrelli, die ook het Winterpaleis in St. Petersburg ontwierp. Bruidjes lopen ook hier af en aan en de trouw- en doopdiensten lijken hier aan de lopende band te gaan. Vanaf het pleintje eromheen hebben we mooi uitzicht op het lager gelegen deel van Kyiv, de havens en het straatje waar we vervolgens heen lopen.

Dit straatje kronkelt naar beneden en heeft aan beide kanten souvenirstalletjes. Dus we slenteren van stalletje naar stalletje en bewonderen de babuschka poppetjes, kleden, plastic kaviaar enzovoort. Aan het einde van deze straat lopen gelijk tegen ons volgende reisdoel aan: het Museum of One Street. Dit museum vertelt de geschiedenis van de bewoners van deze straat. Veel verschillende gebruiksvoorwerpen, kledingstukken, kranteartikelen in vitrines geven een indruk van hun leven in de 19e en 20e eeuw. Helaas is er nauwelijks Engelstalige toelichting, maar het is toch leuk om zo een beeld van de afgelopen 2 eeuwen te vormen.

Hierna lopen we in de stralende zon naar een plein voor een pauze met een broodje. In de buurt daarvan zoeken we het Tsjernobyl-museum. Tja, dat blijkt eenvoudiger gezegd dan gedaan. Het lijkt op de straling waar het museum over gaat: je ziet het niet, je hoort het niet, je voelt het niet, maar je weet dat het er is! Na minstens 2 keer verkeerd lopen en 2 keer de weg vragen (waarvan 1 keer aan een groepje grijnzende jonge agenten) vinden we het uiteindelijk: we hebben er een prachtig rondje omheen gelopen…

Binnen hangen de foto’s en identiteitsbewijzen van de vele mensen die als gevolg van dit ongeluk zijn omgekomen. Bij de explosie vielen slechts 2 doden, maar later stierven vele omwonenden, reddingswerkers en mensen die de rommel opruimden. Ook in dit museum is weinig voor ons leesbare informatie, maar de vele foto’s van de betrokkenen, de omgeving, de opruimwerkzaamheden en het leven na het ongeluk zijn indrukwekkend.

Buiten gekomen zien we op weg naar de metro tot onze geruststelling steeds meer toeristen met vragende gezichten naar hun boekje staren. We helpen er 2 op weg voor we de metro naar het plein terug pakken.

We zijn van plan de rest van vandaag nog even te genieten van het mooie weer en de Oekrainse keuken. Morgen hebben we in de ochtend tijd voor een museumbezoek of boottochtje, daarna wordt het tijd om naar het vliegveld te vertrekken waar ons vliegtuig naar Amsterdam op ons wacht.