Na wat getwijfel besluiten we vandaag niet het openluchtmuseum ten zuiden van de stad te bezoeken, om te voorkomen dat we daar net een bus missen en daardoor ons vliegtuig niet halen. We wandelen dus naar de St. Vladimirskerk, die net buiten het centrum van Kyiv ligt. Het is weer stralend weer en we de zon van de afgelopen week laat inmiddels een zichtbaar kleurtje op onze huid achter.

De kerk heeft van buiten weer de glitter en glamour die we gewend zijn: 7 koepels, dit keer met sterren er op. Maar daar komen we niet voor: juist het interieur schijnt bijzonder te zijn. En inderdaad: de kerk is uitbundig gedecoreerd en de schilderijen zijn mooi en in goede staat. Er is onder andere een schilderij bij van een massale doop in de Dnjepr. Karin koopt een “fotografeervergunning” en leeft zich uit. Ondertussen is er een doorlopende dienst gaande met prachtig koorzang. Ook hier lopen gelovigen en andere belangstellenden in en uit. Je ziet vaak mensen naar een beeld toelopen, hun gebed doen en weer vertrekken. Dames dienen in principe een hoofddoek te dragen, maar het maakt allemaal niet zoveel uit: zolang je je een beetje gedraagt ben je welkom om te doen wat je wilt.

Na dit bezoek wordt het toch echt tijd afscheid te nemen van de stad. We halen onze tassen op bij het hotel en nemen de metro naar het centraal station. Daar staat al een bus klaar die ons in 3 kwartier naar de luchthaven brengt. Daar zijn de procedures probleemloos maar ook eindeloos: er hebben toch zo’n stuk of 5 mensen onze papieren bekeken, gestempeld en goedgekeurd voordat we mogen boarden.
Aan boord doen 3 babies een huilwedstrijd, het gaat van dramatisch naar hilarisch en weer terug. Gelukkig hebben we beiden nog een fijn boek om ons op te richten en zo is Amsterdam snel bereikt. Precies volgens schema landen we en jawel, daar staan Harro & Martijn al klaar om ons naar huis te brengen. Het einde van een avontuurlijke, boeiende en gezellige vakantie!