We hebben helaas vannacht allebei beroerd geslapen. Als we opstaan kost het wat rek- en strekwerk en Harro heeft bovendien tot zijn grote genoegen het hoogtepunt van een verkoudheid te pakken. Heel snel starten we dus niet op, maar als het zover is lopen we na een prima ontbijtje in het hotel direct naar het Palais des Papes. We willen er zo vroeg mogelijk naar toe, om de echte hordes voor te zijn.

Een deel van de hordes is op hetzelfde idee gekomen: we worden bijna onder de voet gelopen door een groep Aziaten en wurmen ons daarna door een groep Fransen. Als we eenmaal zover zijn, kopen we een kaartje, geven onze tassen af en volgen met een audio-guide aan ons oor braaf de bordjes. Van het apparaat worden we helemaal iebelig: het geeft eindeloos, onzinnig commentaar op een niveau dat de gemiddelde promovendus er nog moeite mee zou hebben. We horen woorden die we allebei nog nooit hebben gehoord en waarvan we vermoeden dat ze voor het laatst ten tijde van de bouw van het paleis zijn uitgesproken door een verdwaalde ter plaatse zijnde Nederlandse monnik…. Goed, om kort te zijn: we vinden het dus maar niks en beperken ons in de meeste kamers tot kijken en het lezen van Franse teksten (zo goed en kwaad als dat gaat).

Avignon werd de verblijfplaats van de pausen in 1309, tijdens hun ballingschap uit Rome, die tot 1376 duurde. Het Palais des Papes werd tussen 1335 en 1352 gebouwd door Paus Benedictus XII en paus Clemens VI op een boven de Rh̫ne uitstekende rots. Het paleis werd Рondanks dat het nog 350 jaar onder puselijk bewind bleef na het vertrek vn de pausen Рherhaaldelijk geplunderd en verviel steeds verder. In de Franse revolutie was het paleis het toneel van een slachtpartij en Napoleon stalde er vervolgens zijn militaire troepen. Hoewel er van het interieur niet veel meer over is, behalve wat schilderingen in de pauselijks slaapkamer, is de buitenkant hierdoor goed bewaard gebleven. Het is het grootste gotische gebouw ter wereld en we moeten het toegeven: het is indrukwekkend! We dwalen ongeveer 2 uur door alle kamers om het bezoek uiteindelijk af te sluiten met een blik over de stad vanaf de terrassen op de bovenste verdieping.

Na dit uitgebreide bezoek gaan we na een rustige koffiestop door naar de andere ‘must see’ van Avignon: de pont d’ Avignon. Deze Pont Saint-Bénezet zoals de brug eigenlijk heet was ooit de enige verbinding van de stad naar de andere oever. Een populair cafe in voorbije eeuwen zorgde ervoor dat mensen er dansten,,. maar eigenlijk deden ze dat ‘sous’ (onder) de brug in plaats van ‘sur’ (op). De brug is na eeuwen beschadegingen door hoog water te hebben overleefd, nu nog maar voor de helft heel. We bekijken de brug natuurlijk aan alle kanten en doen een poging er niet vanaf te waaien: de wind is opnieuw flink opgestoken! Tot besluit doen we het verplichte dansje op de burg, tot groot genoegen van Harro.

Dan is het lunchtijd en we ploffen neer bij een klein restaurantje met een veelbelovende kaart. We begrijpen er niet zoveel van dus kiezen we op goed geluk de daghappen Bij Harro pakt dat goed uit: het kwarteltje smaakt goed. Karin heeft minder geluk: schapen ingewanden zijn niet haar favoriete maaltijd… Tip: als je niet van ingewanden houdt, bestel dan geen Andoulette.
Hierna is het een beetje op: we zijn allebei toe aan een boekje en een uurtje tukken en dat doen we dan ook in het hotel. ‘s Avonds eten we een (te dure) pizza en drinken we een borrel in een erg leuk en ultrahip cafe (ja we mochten naar binnen, nee we werden niet weggekeken en ja we pasten redelijk bij de rest van de aankleding). Nog steeds moe gaan we vroeg slapen: morgen als het weer meezit kamperen in Carcassonne.