Hoewel er niets mis is met op tijd op
je bestemming zijn, heeft het toch op je eerste vakantiedag ook wel
wat om een beetje uit te kunnen slapen. We zijn allebei nog niet
helemaal klaar met slapen als de wekker gaat om half 9, maar het
voelt toch al stukken beter dan het ‘half 7’ van de weken ervoor!

We gooien onszelf na enig aandringen
het bed uit en na douchen, aankleden en ontbijten gooien we de
laatste spullen in de tas, ruimen het huis op, versturen de laatste
mailtjes en om kwart voor 11 staan we buiten. We vangen een bus en
daarna een trein en keurig op tijd checken we in. De dames achter de
balie (de een wordt ingewerkt door de ander) helpen ons gewillig aan
een plaatsje voorin het vliegtuig en vertellen ons alvast dat we niet
heel ver moeten lopen, straks in Frankfurt. Dat scheelt, want voor
iedereen die er nog nooit is geweest: je kunt je er helemaal verloren
lopen!

Het geluk lacht ons toe: keurig op tijd
vertrekken we vanaf Schiphol en 45 minuten en een kopje koffie later
landen we alweer. Dan blijkt dat we in hetzelfde vliegtuig verder
vliegen naar Madrid! We moeten er erg om lachen: we rennen het
vliegtuig uit en staan dan wat beduusd stil: … eh, vertrekt ons
volgende vliegtuig niet OOK van A34. Afijn, we strekken de benen wat
en voor we het weten zitten we alweer in de lucht. Ook deze vlucht
verloopt keurig en om kwart voor 6 landen we. Daarna gaat het
supersnel: binnen 45 minuten hebben we onze koffer EN onze auto en
rijden we richting Toledo.

Trotse (tijdelijke) eigenaren van een
Seat Leon zijn we, met airco. We zijn ook nog steeds de eigenaren van
SopSop (onze Tomtom, waarmee jullie op de Canada-reis al kennis
maakten). We hebben in het verleden wel eens lopen foeteren op
SopSop, maar daar beginnen we deze reis niet aan. Keurig loodst ons
technisch-wonder-in-zakformaat ons door het verwarrende wegennet
rondom de luchthaven. We zetten er lekker de sokken in en rond kwart
8 rijden we Toledo binnen. De oude stad ligt er schitterend bij: op
een heuvel, aan drie kanten omringd door de rivier die er omheen
stroomt en bijna goudkleurig in het avondlicht. We vinden het nu al
een goede keuze, deze stop. Helaas kent SopSop het officiele adres
van Hotel Maria Cristina niet, maar een telefoontje aan het hotel
levert een adres van de aangrenzende straat op en 5 minuten later
staan we voor de deur van dit 16e eeuwse klooster, dat naast de
stierenvechtersring ligt. We krijgen een prima kamer, met een meer
dan geweldig uitzicht op de oude stad (het hotel ligt op 5 minuten
lopen van de oude stadsmuren) en een erg leuke badkamer met
karakteristieke blauwe tegeltjes.

We dumpen onze spullen en lopen dan al
foto’s makend naar het oude centrum, waar we heerlijk een uurtje
doorheen dwalen. Toledo is vooral bekend om de prachtige oude stad
met allerlei mini-straatjes. We genieten er volop van, maar al snel
zijn we vooal op zoek naar een leuk terrasje met een vino en tapas!
Dat lukt: we ploffen aan het laatste vrije tafeltje van een leuk
terrasje waar alleen maar Spaans gesproken wordt en met een vino
tinto een enorme cerveza en een schaal met ham, worst en kaas
besluiten we dat het leven een feestje is. We proosten op het begin
van de vakantie en als we uiteindelijk om half 12 in ons bed liggen
zijn we binnen een paar minuten vertrokken, ondanks het toch wat
luidruchtige verkeer buiten.