De laatste volle vakantiedag en we hebben even getwijfeld wat we er van moeten maken. We wilden eerst naar Predjama Castle (een geweldige kasteel, dat uit de rotsen ijkt te groeien) maar we lezen aan meerdere kanten dat de toegangsprijs tegen de € 40,= is geworden! Dat vinden we veel te gek, dus hebben we een alternatief plan bedacht. We laten de sleutel volgens afspraak achter op tafel en scheuren naar Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. Daar parkeren we de auto om half 11, drinken een bakje koffie en sluiten ons dan aan bij de gratis wandeltour van de stad. Die is ENORM populair, dus we kijken wat verschrikt naar een groep van een man of 90 (!) die zich rondom een kleine vrouw met gele sjaal heeft verzamelt. Maar: de organisatie heeft heel slim drie gidsen geregeld. En in een acceptabele groep van 30 man krijgen wij Tina, de vouw met gele sjaal, toebedeeld. Ze heeft geen idee waarom het zo druk is ineens, zegt ze. De afgelopen weken werd het minder, gisteren was het ineens druk en vandaag… Man oh man; gelukkig waren er twee collega’s beschikbaar. 

Tina neemt ons dik twee uur mee door de stad. Ze heeft een soort luidsprekertje bij zich en praat rustig en duidelijk uitstekend Engels, waardoor alles voor iedereen goed te volgen is. En de tour is uitstekend. Ze neemt ons mee vanaf het centrale plein, via het beeld van de dichter Preseren (die uitkijkt op het object van zijn verlangen, een beeldhouwek van zijn grote (onbeantwoorde) liefde), de drie bruggen, de markt (waar een food festival aan de gang is: we weten waar wij lunchen straks!), de drakenbrug, de kathedraal, het oude stadsplein, nog een brug, de universiteit en tenslotte naar een klooster. Die laatste stap slaan we over: we hebben na twee uur slenteren geen benen meer over en het is dringend tijd voor lunch. We geven Tina tussen twee stops in een dikke fooi, verontschuldigen ons voor ons vertrek en haasten ons naar het foodfestival. 

Ruim 30 kraampjes van lokale restaurants en streetfoodcooks bieden elke vrijdag de hele zomer lang hier hun waren aan en er is van alles. Van sushi (erg duur) tot een volledig varken dat wordt uitgebeend. Van Zimbabwaans tot Chinees, van Koratisch tot vegetarische en van hapjes uit het midden oosten tot lokale taraten en cakes. We grappen dat we hier komende zomer elke vrijdag even komen lunchen en maken dan (moeizaam: er is zoveel lekkers) onze keuzes. Hummus met brood, lokaal vlees, een wrap met Egyptische kruiden, een vruchtensmoothie en stuk cake. Dat alles opgesmikkeld op lange banken aan gemeenschappelijke tafels en in de schaduw.

Zeer tevreden wandelen we daarna nog een rondje over de markt en door de stad en daarna nemen we afscheid van Ljubljana. Dat was een prima bliksembezoekje! Wat rest is de route naar Zagreb en die verloopt snel en soepel. we parkeren bij het Royal Airport Hotel en laden al onze zooi uit. Van de enorm vriendelijke en spontane receptioniste krijgen we een prima kamer. Daar stallen we onze spullen (pfff, dat vergt straks nog wat herschikken van spullen) en gaan de auto inleveren. Dat verloopt soepel. De spraakwaterval van de heenweg zit ook nu weer achter de balie en is vooral wat gealarmeerd dat we een dag te vroeg de auto inleveren. We verzekeren hem dat alles in orde is en laten de sleutel achterlaten. Dan wandelen we naar het hotel. Dat blijkt welgeteld twee minuten te kosten… Helemaal tevreden met de sneaky route tussendoor cancelen we de shuttle die we voor morgenochtend hebben geregeld, toen we (met dank aan de routeprogramma’s) nog dachten dat het 15 minuten lopen was.

Daarna gebruiken we nog anderhalf uur voor wat broodnodig ‘onderhoud’ aan onszelf en de tassen, voor we de bar in duiken en proosten op een uitstekende vakantie! De bar en vooral het restaurant zien er afschuwelijk saai en zakelijk uit, maar zijn verrassend goed. We eten prima en duiken vroeg onder de wol: de wekker gaat vroeg!