Met een kop koffie van Jacobsen og Svart rijden we om 8 uur Trondheim uit. Dag leuke stad! Het eerste deel van de route is hetzelfde als op de heenweg. We rijden in anderhalf, twee uur  tijd terug naar Oppdal. Onderweg wordt de route weer steeds mooier. En in Oppdal wacht Bakeriet Spro! We maken dankbaar gebruik van het feit dat we er weer langs komen. We drinken er koffie, maken gebruik van het toilet en nemen lunch mee. Natuurlijk: kanelsnurren! Tevreden stappen we weer in de auto.

We rijden terug naar iets voorbij de parkeerplaats van waaruit we gingen wandelen met Gids en muskusossen zagen. Deze keer staan ze er niet, maar het landschap is nog steeds fenomenaal. Bruin, groen, geel, oranje, rood: bosjes, hei en mos in alle kleurschakeringen stralen ons tegemoet. Niet alleen een kanelsnur, maar ook nog dit uitzicht. Het is maar een half uurtje langer rijden naar Hamar op deze manier en we vinden het nu al de moeite waard!

Op de kruising slaan we af naar links, naar de 29 en daarna (verderop) naar de 27. Het is één van de 18 Nationale Toeristische Routes van Noorwegen, waarvan we er al twee hebben gereden. En deze derde is ook weer enorm de moeite waard. Met uitzicht op een bergketen, met een deel dat nog ruiger en kaler is dan de weg tussen Dombas en Oppdal, met bossen, slingerwegen, veldjes… èn een eland! Het was onze stiekeme wens om nog een eland te zien en we hadden de moed eigenlijk al opgegeven. Maar Martijn (die al op eerdere reizen heeft bewezen waanzinnig beesten te kunnen spotten) kijkt tijdens het rijden opzij, remt, keert om en zegt: ik denk een eland, wat denk jij? Een verrekijker biedt uitkomst: ja, dat denkt Karin ook. Wauw, wat gaaf! Ze heeft ons duidelijk in de gaten, maar als we verder niets doen (we kijken vanuit de auto en een open raampje, om haar niet te laten schrikken) negeert ze ons na een minuut of twee en kunnen we een minuut of 10 van haar genieten. Dan besluiten we toch maar verder te rijden. Met het raam dicht klinkt er tweestemmig ‘YES’ en een highfive door de auto. Wat gaaf! Deze ‘omrij-route’ is zojuist definitief de moeite waard geworden!

Lunchen doen we op het hoogste punt van de route. Het is er maar een paar graden boven 0 en het is grotendeels bewolkt, maar met het schitterende uitzicht op de omringende heuvels en bergen, hei en meertjes, een flesje drinken èn een kanelsnur is één van de mooiste lunchplekjes van de vakantie. Als we verder rijden galmt de stilte nog na in onze oren.

In Hamar krijgen we een uitstekende kamer in het Clarion hotel. We gooien snel onze spullen in de kamer en daarna gaan we nog een rondje lopen. Het is maandagmiddag en (allemaal tegelijk) ‘out of season’ dus het is er wat verlaten, maar met een zonnetje erbij is het uitzicht op het meer prima. De winkelstraat heeft een mooie design-winkel en er ligt een houten Viking-bootje in de haven. Kortom: niet heel bijzonder, maar prima voor een stop-over. Helemaal als Martijn er een uitstekend rondje kan hollen, Karin het verslag bijwerkt en we daarna een uitstekende maaltijd van het hotel krijgen. We hebben eerder in de hotels gegeten waar we verbleven, maar Clarion tilt het naar een nieuw niveau. Soep, een warme maaltijd (vis, aardappel en groente), drie heerlijke salades (maïs en bonen, Griekse en bulgur met garnalen) en brood met beleg. We eten met veel genoegen in de eetzaal en nemen nog een paar kopjes thee toe, terwijl we bijkletsen over de reis. Morgen nog een lange dag rijden en dan krijgen we een heel nieuw deel van onze vakantie!