Niets uitslapen, die luxe was er vandaag niet vonden we. Om 9 uur zaten we, met alles weer ingepakt en schoon na het wassen, in de auto. We namen de touristische route naar Mora in Zweden! Na het uitgeven van de laatste Noorse kronen in het tankstation aan bezine en koffie (je begrijpt: een eerste levensbehoefte op vakantie!) doken we de weg op.

De route was prachtig. Het aantal meertjes en prachtige doorkijkjes nam alleen maar toen en de weg slingerde zich langs en over de heuvels en bergen. We begonnen ons te verheugen op wild langs de weg: dat zou toch moeten lukken…. Bij de eerste koffiestop hadden we nog niets gezien, dus we begonnen de hoop al op te geven: het werd te laat in de ochtend. Ongeveer op het moment dat we dat hadden bedacht zagen we iets op de weg… Een rendier! Een wilde met een kleintje. Ze liepen rustig over de weg en lieten zich niet opjagen door de auto’s, ondanks het ongeduld van de Zweden. Ze keken maar vreemd op van ons enthousiasme (voor hun is het waarschijnlijk alsof er een koe over de weg loopt), maar daar trokken WIJ ons weer niets van aan. Het bleek een hele (wilde) kudde en we schoten heerlijk plaatjes!

Uitgelaten reden we verder en rond 1 uur ‘s middags passeerden we de Zweedse grens. We stopten regelmatig voor een plaatje of een kopje koffie, maar uiteindelijk waren we toch al om half 3 in Mora. Daar boekten we een hostel voor een nachtje en na een broodje klommen we toch weer de auto in. Er is namelijk een Björnpark (berenpark) net buiten Orsa, op ongeveer 28 kilometer van Mora. Dat leek ons leuk: meer beesten.

Het berenpark blijkt enorm: 9000 hectare afgezet en als mens zit je achter de hekken en hoopt maar dat er een beest dichtbij wil komen. Aan de teleurgestelde gezichten te zien was dat nog niet zo meegevallen voor veel mensen, maar wij vonden dat we mazzel gingen hebben. En dat hadden we: meteen bij binnenkomst al drie beren (waaronder 1 reusachtig mannetje) en later nog 2 anderen, een moeder met drie jongen en in een apart gedeelte zagen we een veelvraat en een joekel van een das. We begrepen dat dat echt mazzel hebben was: vooral de das laat zich niet makkelijk zien!

Helemaal blij kropen we weer in de auto en op de terugweg doken we wat zijweggetjes in voor wat gratis extra’s. Ze hebben hier tenslotte Elk! De zijweggetjes liepen op niets uit en er was geen Elk te bekennen, maar toen we bijna terug waren in de bewoonde wereld zagen we een ENORME vrouwtjes eland. Op Karins verzoek reden we er drie keer langs. De laatste keer schrok ze ergens van en zette het op een hollen, maar WAT een prachtige gezicht.

Nu zitten we te internetten in het kantoortje van de receptioniste van het hotel dat bij het hostel (Kristineberg) hoort en gaan zo eten. Morgen rijden we waarschijnlijk door naar Stockholm. Stay tuned! 😉