Door lekker vroeg slapen gisteren zijn we ruim voor de wekker
wakker. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat opstaan makkelijk is, maar
de walvissen roepen ons! We zitten keurig om 8 uur aan het ontbijt en
na een valse start (Karin vergeet haar jas: toch wat onhandig als je
het water opgaat) rijden we om half 9 weg. Tien minuten later (we
blijven ons vergissen in hoe dichtbij alles hier is) staan we voor het
kantoortje van Aventuro do Pico. We krijgen er om iets over 9 uur de
(uitgebreide en in keurig Engels) briefing. Slecht nieuws: het is
zuidenwind en nogal fors ook, dus er de lookouts raden af het water op
te gaan. Ze hebben bovendien geen walvis of dolfijn kunnen ontdekken
tussen alle golfkoppen. Verzetten is het advies.

Gelukkig hebben we de mogelijkheid: een deel van de aanwezige mensen
moet morgen weer naar huis en baalt nog harder dan wij! We verzetten
naar morgenochtend en trakteren onszelf als troost op een kopje
vreselijk dure koffie (1 euro voor 2 koppen…). Daarna bedenken
we een alternatief plan. We pikken in het hotel de kaart op en de
resigids en beginnen aan een rondtocht over het westelijke deel van het
eiland.

Het weer wordt onderweg steeds slechter en hoewel het een mooie
route is hebben we er steeds minder zin in. Het dieptepunt komt op het
hoogste punt: bovenop de vulkaanwand die een prachtig uitzicht moet
geven op twee gekleurde meren, zien we geen hand voor ogen. In de
potdichte mist dalen we af naar Ponta Delgada.

Daar landen we uiteindelijk voor een erg late lunch in restaurant
Jordao, een klein snackbar/restaurantje, met werkelijk ontzettend
lekker eten. De reisgids heeft niets teveel gezegd. Martijn eet bijna
zijn vingers op bij de Bife a Casa en Karin krijgt Almaco Jack, een
ontzettend lekkere vis. Het eten is simpel maar ontzettend goed
klaargemaakt en we zitten heerlijk buiten… tot het bij de koffie weer
begint te regenen natuurlijk!

De lunch heeft wel iets goed gemaakt, maar we besluiten het voor
gezien te houden voor vandaag. We doen boodschappen en nokken af naar
het hotel. Daar lezen we, zien de heerlijk slechte film Dante´s Peak
(in het Engels, met Portugese ondertitels) en Karin maakt Martijn nog
maar eens af met een paar potjes Yathzee. We slapen vroeg: hopelijk
zijn er morgen wel walvissen!