Dag vier – Evora en de reis naar Lissabon

Dag vier – Evora en de reis naar Lissabon



Ook dag vier was zonnig en warm. De auto lieten we verdekt opgesteld staan in de schaduw van de stadsmuren. De indrukken van Evora werden bij een uitgebreidere bezichtiging versterkt. Het is een prachtige stad en hoewel het in alle gidsen aangeprezen staat als een absolute bezienswaardigheid, heb je niet het gevoel dat het al overstroomd is door toeristen.

De Romeinse tempel (achtereenvolgens in gebruik geweest als o.a. tempel, executieplaats en slachthuis en nu “slechts” monument) is aan alle kanten te beklimmen en bezichtigen. Je voelt je een verrader als je over de rotsblokken klimt, en ergens weet je ook wel dat dit ding het niet nog eens 2000 jaar volhoudt, maar het blijft lokken, om zó dichtbij te komen.

De kathedraal is groots en stil, hoewel het mooiste deel verscholen ligt achter een deur, rechtsvoor in de kerk. Een klein klooster, volkomen verlaten en stil. Dat leverde een hoop mooie plaatjes op.


Een heel ander gevoel bekruipt in je in de “Kapel der Beenderen”, waar de beenderen van 5000 monniken opgestapeld liggen wachten tot je eigen beenderen ze zullen vergezellen. Ze zijn er neergelegd wegens ruimtegebrek; omdat de kleinere begraafplaatsen waar ze lagen geruimd werden. Het is er niet minder gruwelijk om.

Na een relativerend kopje koffie vertrokken we richting Lissabon. Onderweg kwamen we een verwijzing tegen naar een “monument”. Dat mochten we niet missen. En inderdaad hadden we de route over de vervallen weg, langs eindeloze bloemenzeeën, de koeien en de glooiende velden niet willen missen, maar dat monument….? Laten we het er op houden dat we wel eens interessantere steenklompen hebben gezien!

Over de brug, door de tol, reden we Lissabon binnen, 100 meter boven het water en met een spectaculair uitzicht over de stad. Harro reed in één keer naar de camping, door het drukke verkeer en de verwarrende borden heen. Aan de rand van de stad was een gigantische, maar wat lawaaiige (snelweg naast de deur) camping. Snel tent opzetten en nog sneller een bus naar de stad.

De eerste indruk van Lissabon was de vriendelijkheid; een indruk die zelfs niet verstoord werd door de junkies die om de haverklap drugs aanbieden aan elke toerist. En zéker aan blonde Harro’s…



Trammetjes als lift, prachtige pleinen en straatjes en bij de ondergaande zon was het makkelijk om mooie foto’s te maken. We aten in een traditioneel Portugees restaurant, zij aan zij met een irritant Frans stel. Harro had meteen “sjans” met de eigenaar waardoor al het eten op tijd, ruim voldoende en lekker was. De Fransen, hautain en irritant, kregen iets anders dan ze hadden besteld, te weinig en erg laat… jammer hoor.

Harro had het sublieme idee om op de terugweg een taxi te nemen. Laten we het kort houden… Harro zag groen, Karin geel en het katholieke geloof klink ineens aantrekkelijk, maar binnen 10 minuten waren we voor een schijntje bij de camping.

Tukken!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.