De laatste dag begon met een geweldig uitzicht op de prachtige kaap van Hendrik de Zeevaarder en een luxe-ontbijt met de smerigste koffie er je ooit gedronken hebt. Na afscheid nemen van de receptioniste die zichtbaar ontdooide na het zien van een creditcard, vertrokken we richting Faro.


Na een ijsjes-stop op een stand in de buurt van Lagos, reden we naar Silves, voor koffie en het zoveelste ford. Maar, zoals alle andere forten, blijven ze erg de moeite waard! Het ford in Silves kijkt uit over de hele omgeving, al zie je hem niet liggen tot je er over struikelt. Het ligt bovenop een heuvel en is in verschillende stadia van z’n geschiedenis in handen geweest van verschillende

Faro viel tegen en behalve lunch was er niet veel te beleven. Het verplichte rondje stad deed weinig aan de mening af. Het inleveren van de auto verliep soepel, als begonnen ze wat te mekken over het aantal gereden kilometers. Tja: het was een onbeperkt aantal, dus jammer voor de verhuurmaatschappij!

De vlucht verliep probleemloos (alweer zo’n groot toestel!) en de wederhelften stonden trouw te wachten op Schiphol.

Slapen was geen probleem die nacht, al was een extra deken geen overbodige luxe! Koud land, dat Nederland!