Het stralende weer hield aan en na uitslapen en een eenvoudig ontbijt (maar met koffie èn thee!) vertrokken we verder zuidelijk. De autoroute was opnieuw prachtig en onderweg kwamen we weer de nodige forten en koffietentjes tegen.

Sagres is een klein stadje, met een brede toeristische cirkel eromheen gebouwd, met hotels en winkeltjes. Het stadje is met name bekend om het feit dat het het meest zuid-westelijke puntje Europa heeft (een rotspunt, met een vuurtorentje, een eindeloos uitzicht en veel te veel toeristen) èn een kaap met de resten van de zeevaartschool gesticht door Hendrik de Zeevaarder. Vanaf deze punt vertrokken de ontdekkingsreizigers naar het westen, het onbekende tegemoet.

We checkten in, in het hotel dat absoluut het mooiste van heel Portugal geweest moet zijn. Een voormalige “pousada” (landhuis van een rijke farmer) omgezet in een luxueus hotel, met een prachtig uitzocht op de kaap. De receptioniste probeerde deze twee foute jonge mensen met grote rugzakken en andere foute items (wandelschonen! Korte broeken!) naar buiten te kíjken en daarna af te schrikken met het feit dat er alleen kamers beschikbaar waren met aparte bedden. Jammer: we wilden toch!

Daarna bekeken we de zeevaartschool en wandelden we de kaap rond. Tenslotte deden we inkopen in de supermarkt (véél te duur). Het diner bij ondergaande zon op de kaap van het hotel was een geweldige afsluiting van de week! Daar kon geen sterrenrestaurant aan tippen!