Maar eerst nog terug vanuit Jasper naar huis gisteravond en dat was een ritje om te onthouden: helemaal super. Ondanks al de beesten die we al hadden gezien stonden er nog 2 hoog op ons lijstje: de “moose” (eland) en de “elk” (gewoon: elk, een soort kruising tussen een hert en een eland). Gisteravond hadden we al goede hoop omdat het onderweg naar de lodges begon te schemeren en dat is de tijd dat die beesten het meest actief zijn.

Bijna meteen was het raak: een enorme moose aan de zijkant van de weg, die keurig stilstond om gefotografeerd te worden. Vlak daarna twee white-tail deer, met enorme geweien. Daarna reden we de snelweg op en konden niet meer stoppen, maar we zagen nog een moose, vijf (!) elken/elks (?) en, jawel, langs de kant van de snelweg een zwarte beer. De score aan beesten begint aardig op te lopen en we zijn nog elke keer even enthousiast. We zien ook nog steeds nieuwe beesten en kunnen ons geluk niet op als ze rustig blijven staan en op de foto “willen”.

Slapen was geen probleem: we telden gewoon beesten! 🙂

Vanochten ging de wekker om half zeven want er lag een lange reisdag voor de boeg: van onze lodges via Jasper over de Icefield Parkway, de “mooiste snelweg ter wereld”. Geen doorgaande weg, je hebt een parkpass nodig en vrachtwagens mogen er niet komen. De snelheid ligt de hele route tussen de 70 en 90 kilometer per uur. En we moeten het toegeven: het is overweldigend!

Al 10 minuten van onze lodge was het raak: een mama-moose met kalfje (baby-moose). Na tanken in Jasper maakte we een korte stop bij twee watervallen (jawel; eindelijk een waterval met zon! Het weer heeft zich de hele dag super gehouden en het zicht was spectaculair) en daarna reden we (met de nodige fotostops) door naar de “Columbia Icefield” het op 1 na grootste “ijsveld” (gletcher: de grootste ligt in Siberie) ten zuiden van de poocirkel, ter werel. En gewoon vanaf de weg te beklimmen. Om voor de hand liggende redenen hebben we het gehouden bij foto’s en een uitgebreide lunchstop. Je kon zelfs met een “snocoach” op de gletcher, maar dat wilden al die andere toeristen ook en om er nu bijna een uur op te wachten…

Na de gletcher reden we door naar de top van Bow Pass (het hoogste punt van de route), waar we na een kleine wandeling (eekhoorntjes en chipmunks en veel vogels!) een geweldig uitzicht hadden op de omringende bergen. Veel gletchers en een helblauw meertje. Mooi!
Daarna (na nog een paar fotostops: het gaat hard!) naar Lake Louise, het meeste gefotografeerde “iets” in de Rockies. En jawel, het was wel aardig, maar misschien waren we murw van al dat moois, maar om nu te zeggen dat het spectaculair was… Misschien hadden we daar de zon voor nodig gehad die precies dat moment koos om te verdwijnen. En de drukte hielp ook hier
niet: het was zo lekker rustig tot zover!

Het was daarna niet zover meer naar Canmore en het zeer luxueuze Chateau Canmore Quality Resort. Zwembad, hot tub, fitness etc. en op de kamer onder andere zelfs twee (!) televisies en een magnetron! Onderweg trok de vallei nog wel een keer vol met rook, van een bosbrandje dat we in de verte zagen woeden. Het waait hard en er wordt weer onweer voorspeld, dus we hopen maar dat de schade meevalt!

Morgen Banff, maar met name lekker rustig aan doen!