Het duurde eindeloos, maar ook weer niet zo lang als waar we bang voor waren. Na een ietwat vertraagde reis naar Londen was het daar nog even opschieten om het vliegtuig van Air Canada te halen. Lopen, bus (leuk, langs de enorme toestellen naar Brunei en India e.d.) en weer lopen en wel 3 security-checks later zaten we dan in het vliegtuig. Inmiddels hadden we ook kennis gemaakt met het reisgezelschap: Moniek (reisleidster), Jan, Jan, Rob, Sandra, Hilde & Paul en Arjan & Jasja (die elkaar vorig jaar tijdens een Djoserreis hebben ontmoet). Klein groepje en tot zover gaat alles in goede harmonie.

Het vliegen leek wel in een tijdbubbel plaats te vinden. Tien uur vliegen en negen uur tijdsverschil zorgde ervoor dat de zon ongeveer aan dezelfde plek aan de hemel bleef. Boven Groenland en De Rockies hadden we een spectaculair uitzicht op respectievelijk de ijsschotsen en het besneeuwde landschap EN de bosbranden, die volgens de locals de ergste in 50 jaar zijn. Dat gaat onze reis nog beinvloeden.

Aankomst was wat rommelig en onwerkelijk en na een bus naar het centrum, naar het erg luxe HI – Vancouver Central Hostel, en een hapje eten lukte het niet langer om de ogen open te houden. Niet zo gek als je bedenkt dat het in Canada weliswaar 8 uur ‘s avonds was, maar in Nederland 9 uur later!