Bootreis & aankomst in Engeland
Na een tochtje door de omgeving Rotterdam om toch nog even het laatste
benzine station te vinden kwamen we om een uur of 7 bij de boot aan. Enorm
gevaarte, er kwam al rook uit en binnen 5 minuten stonden we tussen een aantal
andere auto’s ergens op dek 7.
Een tweede zoektocht naar onze hut werd in enkele minuten ook opgelost, dus
de reis kon wat ons betreft beginnen. Na snel de spullen te hebben gedumpt en de
gebruikelijke inspecties werd het tijd om ons voor te bereiden op een avond vol
entertainment, alcohol en andere prachtige zaken aan boord van de “Pride of
Hull”. Goed, ik weet niet of een van jullie wel eens aan boord van zo’n ferry is
geweest, maar volgens mij moet je echt Brits (of Duits volgens Eef) zijn om van
dit soort onzin te genieten. Snel een ticket voor I, Robot gekocht en om 9 uur
lekker filmpje gekeken. Na nog een drankje in een van de aanwezige barren was
het al erg laat (zeker half twaalf!) en tijd voor
schoonheidsslaapjes.
De volgende ochten begon om 7 uur (6 uur in NL) het gejengel van de
boord-omroep-dame dat we echt ons nest uitmoesten en zijn we maar wat gaan
doen. Binnen 10 minuten nadat het schip vastlag waren we ook al weer van de boot
en kon onze tocht richting het noorden beginnen. Ons reisdoel was lekker
ambitieus op een plaatsje met de naam Melrose gezet…
Na een prachtige tocht langs een kronkelig kustweggetje met heerlijk
weer kwamen we langs een prachtige (nogal kapotte) Abby in Whitby (o.i.d.).
Schijnt een nationale hobby te zijn, oude kerken en abdijen te laten wegrotten.
Op zich prima (ik had er zelf op kunnen komen), maar ik heb toch het stinkende
vermoeden dat de enige reden waarom ze dat doen, is dat ze dan wel entree kunnen
vragen 🙂 Wel erg mooi en erg goed opgezet allemaal.
We hadden al op de kaart gezien dat we langs “Hadrian’s Wall” zouden komen.
In het o zo mooie jaar 122 besloot onze vriendelijke keizer Hadrianus dat een
muur dwars door Engeland een goed idee was om die ruige barbaren uit het noorden
een beetje rustig te houden. Is gelukt en er zijn nog steeds wat delen her en
der zichtbaar, onder andere in het plaatsje Hexham. Om 2 uur kwamen we in die
omgeving aan en kwamen er al snel achter dat er best een mooie camping in de
buurt was (volgens het grote boze boek). ruim 100 mijl onder het beoogde doel,
maar dat mocht de pret niet drukken. Na wat rondcrossen en een korte lunch naast
een oud stukje muur gingen we op zoek naar de bewuste camping… die ondertussen
vooral niets meer van doen wilde hebben van trekkers met tentjes. Bah, is ook
klotevolk, dus wij maar verder. Uiteindelijk vonden we in de buurt een wat
verslapen camping waar al zeker twee andere tenten stonden. Termen als het einde
van de wereld of the middle of nowhere zijn wel van toepassing. Na een kort
tocht op zoek naar eten op zondagmiddag (en gelukt!) terug naar de camping.
Koken, flesje wijn, boekje, je kent het wel. Einde oefening rond een uur of
10 (maar toen was het echt al heeeeel lang donker !).