Als we wakker worden is het wat te vroeg en erger: het is bewolkt!
Het waait bovendien weer: niet heel lekker weer dus. Tijd om na het
ontbijt ons boeltje te pakken en op zoek te gaan naar de zon. We
vertrekken richting Agios Nikolaos, de ‘hoofdstad’ van deze
provincie. Het is maar een half uurtje rijden, maar na dat half uur
zitten we heerlijk in de zon! De wolken zijn alleen aan de horizon te
bekennen, dus we vinden het nu alweer een goed plan!

We drinken koffie in de plaatsje, dat de laatste jaren wat aan het
bekomen is van de toeristische invasie van de jaren ’60 t/m ’90 en het
daarop volgende ‘verval’. Het is goed gelukt: het stadje oogt heel
charmant. Het heeft een klein ‘meertje’ in het midden, dat in
verbinding staat met de zee. Eromheen liggen allemaal terassjes en
restaurantjes en ook langs de haven barst het van de leuke eettentjes.
Terwijl we koffie drinken in de zon, besluiten we om vanavond terug te
komen voor het eten. Gisteravond eten in Malia willen we het liefst zo
snel mogelijk vergeten: niet onze meest gelukkige keuze tot nu toe…

Als de ijskoffie op is, wandelen we rond de haven en pakken dan de
auto de bergen in. Op ongeveer 10 km vanaf de kust ligt Kritsa, een
klein bergplaatsje dat vooral bekend is vanwege het handwerk dat er
wordt verkocht. Wij zijn vooral geinteresseerd in de kerk
Panagia Kera, een piepklein driebeukig kerkje met
icoonbeschilderingen uit de 14e en 15e eeuw. De kerk is vandaag gratis
te bezoeken, waarschijnlijk omdat het Goede Vrijdag is en het is erg de
moeite waard. De kerk ligt prachtig naast erg oude olijfbomen en de
schilderingen zijn erg mooi. Er is in de loop van de eeuwen wat
pleisterwerk naar beneden gekomen, maar de kleuren zijn schittend
gewaard gebleven. Behalve veel heiligen zien we ook abten en monniken
afgebeeld en tafrelen uit de bijbel.

Als we alles hebben gezien en een paar kaarten hebben gekocht (je
mag binnen niet fotograferen) bezoeken we net buiten Kritsa Oud Lato,
de restanten van een Dorische stad uit de 7e eeuw v. Chr. De stad ligt
tegen twee bergen omhoog en het vergt wat klimwerk om alles te
bekijken. Karin blijft dan ook bij de ingang zitten; Martijn beklimt de
berg en maakt plaatjes van de muren en trappen. Ook deze site is gratis
te bezoeken en we dwalen er rustig overheen.

Daarna is het tijd voor pauze. In Kritsa parkeren we met enige
moeite de auto en lunchen in een schattig restaurantie O Platanos (dat
ook letterlijk onder een plataan ligt). Het eten is er heerlijk en we
zitten er prima, maar tegen het eind van de lunch beginnen we
behoorlijk weg te waaien. Het is nog steeds stralend weer, maar de wind
neemt toe.

Na de lunch vertrekken we terug naar de kust en rijden naar Elounta,
dat 10 km boven Agios Nikolaos ligt. We maken veel foto’s van de mooie
kust en rijden met de auto – na een ijsje aan het strand te hebben
gegeten – het schiereiland op dat door middel van een heel smalle
landtong met het vasteland in verbonden. Daar proberen we de resten van
Olus, een inmiddels gezonken Minoische stad terug te vinden, maar
behalve wat muurtjes zien we niet veel. Het is wel erg mooi: strakblauw
water en nog steeds zon, dus we vermaken ons prima. Tot besluit
van de rondrit van vandaag rijden we naar Plaka, vanwaar we Spinalonga,
het oude lepraeiland zien liggen. We schieten opnieuw veel plaatjes en
drinken koffie in een schattig tentje bij de boot naar het eiland.

Dan rijden we terug naar Agios Nikolaos. We parkeren opnieuw de auto
en eten in een chique restaurant aan het water. Griekse specialiteiten,
maar dan net een tikkeltje verder aangekleed. Ook dat smaakt heerlijk
en we zijn de culinaire ellende van de dag ervoor alweer vergeten. Wat
kan je hier toch lekker eten! Na het eten rijden we in
het stikdonker terug naar Malia. Ook de weg is niet verlicht, dus
dat is nog best spannend, maar we brengen het er zonder kleerscheuren
vanaf. Bekaf, maar tevreden vallen we in slaap.