Het is veel te vroeg. Een wekker om kwart voor 4 is geen hobby, hoe
leuk de vakantie in het vooruitzicht ook is. Behoorlijk duf kleden we
ons aan en na een snelle kop koffie besluiten we buiten op de taxi te
wachten. Dat duurt langer dan verwacht: we moeten uiteindelijk 20
minuten wachten! De chauffeur vertelt ons dat het erg druk is en dat
hij zelfs al klaar had moeten zijn met zijn dienst. Gelukkig hebben we
tijd genoeg en is Schiphol bijna om de hoek, dus uiteindelijk sluiten
we nog steed keurig op tijd aan in de rij om in te cheken.

Kopje
koffie en een croissantje later wandelden we naar de gate waar we
(overigens ook iets te laat) vertrekken. De captain weet ons te
vertellen dat we super veel meewind hebben dus dat de vlucht maar 3 uur
duurt in plaats van iets meer dan 4!
De vlucht zelf verloopt rustig
en zo snel dat we zelfs de film niet kunnen afkijken. De laatste 15
minuten zijn wel extreem ‘hobbelig’: de sterke wind zorgt voor
behoorlijk wat turbulentie. Verrassend netjes zet de piloot het
vliegtuig aan de grond en om half 12 plaatselijke tijd (uurtje later)
zetten we voet aan de grond op Kreta! … snikheet Kreta wel te
vertaan: 27 graden en er blast een fohn-achtige wind uit het zuiden die
veel zand en een nare hitte meebrengt.

Als we de koffers hebben,
melden we ons netjes af bij de hostess (we hebben immers een auto) en
halen dan ons scheurijzer op: een heuse Hyundai Atos Prime. Met 5
deuren nog wel en airco! Binnen 10 minuten is alles geregeld en binnen
een half uur zijn we in Malia. Het gedeelte waar Karin nog enige
vraagtekens bij had (het vinden van het hotel) verloopt na 1 keer iets
te ver doorrijden zonder problemen. Parthenis Beach ligt vlak aan het
strand en via manager Antonio krijgen we de sleutel van ons stoere 2
kamer appartement.
We drinken wat in de zwembad bar, maar het waait
echt te hard. Aan de koppen, het witte schuim op het water en het feit
dat er van alles omwaait leiden we af dat het zeker windkracht 9, zo
niet 10 moet waaien. We kruipen daarom snel in de auto en halen in het
oude gedeelte van Malia een broodje. Op een bankje voor de kerk kijken
we mensen. De contrasten zijn groot in dit enorm toeristische dorpje.
Oude gebogen Kretenzer vrouwtjes en mannetjes, naast in bikini gehulde
quad rijdende toeristes… Het nieuwe gedeelte van Malia is
verschrikkelijk, maar gelukkig nog bijna helemaal gesloten. Het is
overal nog lekker rustig: het echte ‘seizoen’ moet duidelijk nog
beginnen!

Met een broodje achter de kiezen en ingeslagen water
en sap verkennen we de omgeving een beetje: we ontdekken vlak bij de
opgraving van het Minoische paleis net buiten Malia een geweldige
strandtent, waar locals aan de lome late lunch zitten. Dat gaan we ook
nog een keer doen! Nu drinken we alleen wat en rijden dan nog een
stukje verder over de hoofdweg. Datias niet echt spannend en bovendien
beginnen we behoorlijk in te storten. Terug in het hotel slapen we een
uurtje en luisteren daarna samen met nog 2 andere dames naar het
verhaal van onze hostes. We leren niet veel nieuws, maar worden
bevestigd in onze plannen EN in het feit dat het een goed idee was om
zelf een autotje te regelen. Vrijheid!

Na een beetje rommelen
vertrekken we rond half 8 opnieuw naar het dorp waar we eten bij
Taverna Alexis. De eigenaar klinkt verdacht Brits en is wat mistroostig
dat het zo rustig is. We genieten van ons eten, maar zijn te moe voor
nog een drankje daarna. Niet zo vreemd, na die heeeeeeeel erg lange
dag. In het hotel genieten we op het balkon nog heel even van de – door
een dun laagje zand in de atmosfeer versluierde – volle maan en duiken
daarna ons bed in. Lights out!