Na een heerlijke nacht slaap besluiten we om 9 uur dat het toch echt
tijd is om onze ogen open te doen. Lekker rustig douchen, haren wassen,
aankleden … en we voelen ons weer bijna mens! Martijn vertrekt om
broodjes te halen, maar komt terug met de mededeling dat de supermarkt
morgen weer brood heeft. We vermoeden dat hij net weer open is gegaan
voor het seizoen! Crackers en lachende-koe-kaas smaken gelukkig ook
uitstekend in de zon. Het waait nog steeds behoorlijk (hoewel niet zo
erg als de dag ervoor), dus na enig aarzelen besluiten we eerst te
kijken hoe de uitzichtjes op het Lasithi plateau zijn. Bij goed weer
rijden we daar de rest van de dag rond; bij minder zicht wordt het
Iraklio met het archeologische museum en daarna Knossos.

De tocht de bergen in is leuk: we rijden door een aantal schattige
dorpjes waar je gemakkelijk vergeet dat je vlak bij de erg toeristische
noordkust zit. We tanken in een minidorpje en rijden daarna de bergkam
over. Een twijfelmoment: het zicht is aardig, maar niet optimaal en het
waait ook hier behoorlijk hard. Het feit dat Karin niet echt
fotokriebels heeft terwijl de omgeving toch echt erg mooi is, geeft de
doorslag. We proberen het later deze week nog een keer, maar vandaag
rijden we door naar Iraklio.
De stad staat – zo op de
maandagochtend – behoorlijk vast. Alles toetert en kruipt door elkaar.
We trekken nog maar een blik geduld open en uiteindelijk staan we om 12
uur op een parkeerplaats vlak bij het museum. Na wat drinken op het
plein (lekker: ijscappuchino) wordt het tijd om het museum te
verkennen. Het grote gebouw staat heftig in de steigers en de
kunstschatten zijn tijdelijk ondergebracht in een noodgebouw. Het is er
vol met tourgroepen, maar de bezienswaardigheden zijn er niet minder
om. We zien de beroemde afbeelding van de sporter die een salto maakt
over de rug van een stier en de offerkelk/-vaas in de vorm van een
prachtig gemaakte stierenkop. Ook de sieraden en het prachtige
aardenwerk zijn erg de moeite waard. Tevreden vertrekken we een uurtje
later, de stad in. Daar blijkt dat er op meer plekken wordt gebouwd in
de stad. De beroemde leeuwenfontein zit ingepakt en we zien nauwelijks
een straat zonder opbrekingen, ingepakte gebouwen en op steigers
werkende mensen.

In een zijstraatje van de bekendste markstraat (1866) lunchen we.
Daarna halen we de auto op en rijden naar Knossos: we wilen nu wel eens
zien waar al de stukken vandaan komen. Helaas… ondanks de belofte van
de Lonely PLanet dat de site open is tot 19:30, blijkt die al om 15 uur
te sluiten. Voor niets gereden dus en het is eigenlijk te laat om nog
iets anders te gaan doen. Enigszins teleurgesteld rijden we terug naar
het hotel. Daar blijkt dat de wind is gaan liggen! Tevreden lezen we
een uurtje aan het zwembad (het eerste boek is uit) en trekken daarna
de stad in om te eten en plannen te maken voor morgen!