Opnieuw veel te vroeg worden we wakker, maar deze keer draaien we
ons nog een keer om. Uiteindelijk zijn we rond kwart voor 10
vertrekklaar en na een korte proviandstop bij de bakker in het dorp
vertrekken we opnieuw in de richting van Agios Nikolaos. Deze keer
rijden we er voorbij en volgen we de kustweg, verder naar het oosten.

De eerste stop is de archeologische site van Gournia, waar we de
resten van een oud Minoische stad bekijken. Bijna alle muren staan nog,
tot maximaal een meter hoog en daardoor krijg je een erg goed idee van
hoe de stad eruit moet hebben gezien. Een deel van de site is (opnieuw)
bedekt, om hem beter te bewaren, maar het is toch behoorlijk groot.
Ooit woonden hier bijna 1000 mensen. Op sommige plaatsen zijn nog
resten pleisterwerk te zien en op één plaats is nog een raamopening
terug te vinden. De site ligt bovendien prachtig, aan het water, dus
het is geen straf om er rustig rond te kijken.

Daarna rijden we, met een korte koffiestop, langs de prachtige, maar
bochtige kustweg richting Sitia. We rijden bijna de hele weg
met zicht op het water en tussen de prachtige gele brembossen
door. Heel veel fotostops later zijn we aan de kust, waar we nog
ongeveer 20 km doorrijden naar het Moni Toplou: het Toplou
klooster. Toplou is Turks voor ‘met kanon’ en die naam is toepasselijk.
Van een afstand lijkt het klooster meer op een vesting dan op een
klooster. Door de eeuwen heen heeft het een belangrijke rol gespeeld in
de (onafhanklijkheids)oorlogen van Kreta. Er is een klein museum en een
kerkje, met echt schitterende iconen. We zijn er helaas tegelijk met
een buslading Duitsers, maar weten toch een goed beeld te krijgen en te
genieten van deze bijzondere plaats.

Na dit bezoek rijden we nog een keer verder en deze keer naar het
palmenstrand van Vai (sommigen van jullie begrijpen Martijn’s
terughoudendheid…). Het strand is de plaats waar jaren geleden een
Bountyreclame is opgenomen en het is, ondanks de toeristen, echt erg
mooi. De palmen zijn een vreemd gezicht op deze verder kale punt van
het eiland en het is onduidelijk waar ze vandaan komen. Maar: het
levert mooie plaatjes op: strand, strakblauw water en prachtige
palmbomen. We houden een relaxte pauze aan het water en besluiten dat
het dan toch tijd is om aan de terugweg te beginnen.

We rijden terug naar Sitia, waar we (erg laat) lunchen aan het
water. Ook deze keer is het eten weer prima en we nemen er rustig de
tijd voor. Daarna rijden we in een ruk door naar Agios Nikolaos. Daar
twijfelen we over een drankje over de volgende stap. Vanavond laat
wordt over heel Kreta de wederopstanding van Christus gevierd. Op alle
begraafplaatsen zijn vandaag de doden herdacht door de graven op te
fleuren met bloemen en brandende olielampjes. Vanavond wordt op veel
plaatsen symbolisch Judas verbrand en wordt de wederopstanding gevierd
met veel vuurwerk en kaarsen. We willen het op zich graag meemaken,
maar het belooft belachelijk druk te worden en om dat stuk nu nog een
keer in het donker te rijden met al die nog-drukker-dan-normaal
Grieken…

Uiteindelijk rijden we na een drankje toch terug naar Malia. Daar
halen we wat lekkers in de supermarkt en zetten al onze verhalen
online. Vanavond genieten we van een boekje en een drankje op onze
kamer. En bedenken we wat we gaan doen op onze laatste dag!