Dag 16 – naar Boulogne

Dag 16 – naar Boulogne

We komen maar moeizaam uit bed vandaag: we hebben allebei erg lekker
geslapen, dus de neiging om de wekker nog even te negeren is behoorlijk
aanwezig. We weten tegelijk dat we nog behoorlijk wat moeten inpakken
en opruimen, dus uiteindelijk motiveren we elkaar toch maar op de ons
gebruikelijke ‘zachtzinnige’ manier om op te staan. Na een lekker warme
douche ruimen we onze zooi op en pakken alles is. Na alle vakantiedagen
is de auto ook toe aan een kleine reorganisatie: we moeten immers de
flessen wijn kwijt en bovendien hebben spullen de neiging om te
‘groeien’ als je op reis bent. Waar op dag 1 alles nog zo leuk in je
tas past, lijkt het op dag 16 wel of je ineens twee keer zoveel bij je
hebt!

Na een reorganisatie is het ergste leed weer geleden en vertrekken we –
met pijn in ons hart – uit Chinon. We vinden het een heerlijke plek en
we hadden nog wel wat meer willen ontdekken van de fascinerende
omgeving. Maar: Honfleur roept. We pakken – net zoals op andere
momenten deze vakantie als we willen opschieten – de tolwegen en vreten
kilometers. Onderweg houden we een kleine pauze, maar voor we het weten
zitten we al op de secundaire wegen naar Honfleur en het is pas
lunchtijd!
We zijn net aan ‘t overleggen of we inderdaad gaan stoppen in Honfleur
en zo ja voor hoe lang, als de vrachtwagen waar we achter rijden met
een enorme knal een klapband krijgt. We schrikken ons allebei een
hoedje en Harro trapt op de rem. De auto achter ons heeft gelukkig
voldoende ruimte over gelaten, dus alles gaat goed. De stukken rubber
spetteren in het rond en de vrachtwagen heeft gelukkig genoeg wielen om
op de weg te blijven en met rustig afremmen de berm op te zoeken. Harro
stapt uit en verwijdert het rubber van de weg en pas als we verder
rijden – ‘zo, dat was dat’ – slaan de bibbers toe. Nu zijn we in ieder
geval toe aan pauze!

In Honfleur overleggen we op de parkeerplaats wat we willen. Voor de
rust morgen is het wel lekker als we vandaag nog wat verder rijden en
Honfleur blijkt wel erg druk en toeristisch. We pakken de telefoon en
Harro reserveert – inmiddels keurig in het Frans – een kamer in een
hotelletje in Boulogne-sur-Mer, de nieuwe eindbestemming van vandaag.
Daarna gaan we op zoek naar een lunchgelegenheid. We vinden
uiteindelijk een broodjestent aan de haven, waar we op ons gemakje een
broodje eten en wat drinken. Daarna dwalen we nog wat door dit
schattige prentenbriefkaart-dorpje. Het is jammer dat zoveel mensen de
charme ervan heben ontdekt: er zijn wat busladingen losgelaten en om
ons heen horen we vooral Nederlands, Engels en Duits. Het haventje en
de kleine straatjes eromheen zijn wel erg lief, dus we vergeven het
iedereen dat ze hier ook willen zijn.

Na een pauze van anderhalf / twee uur rijden we door in de richting van
Boulogne. Dankzij TomTom en deze keer wat handig (ja echt)
manouvreer-acties van Harro staan we bijna 2 uur later keurig op de
eerste parkeerplaats na het hotel, op het laatste plekje. In het hotel
zegt een onmiskenbaar Britse stem ‘Hello’. Omdat we niemand zien, duurt
het even voor we door hebben dat de zwarte vogel in de enorme kooi
naast de balie ons gedag zegt! We moeten erg lachen en als dame achter
de balie verschijnt heeft ze meteen door waarom we zo’n lol hebben. Ze
zal het wel gewend zijn, met zo’n praatziek beest. Het klinkt wat
luguber als hij ook nog begint te lachen.

Onze kamer is keurig en vrolijk in geel en blauw, met een erg nette
badkamer. We zijn het fenomeen douchestang al bijna ontwend, net als
douchedeuren en prettig toiletpapier, dus dit is een genoegen! Na een
korte opfrissessie lopen we een rondje door de ‘lage’ stad. De oude
stad is helaas te ver weg om goed te bekijken en hoewel de haven leuk
is om te zien, is het verder – zeker zo met het sluiten van de winkels
– niet heel bijzonder.
We besluiten uiteindelijk om te eten bij het Tex-Mex-restaurant naast
het hotel. Er zijn daar een aantal grote televisieschermen en we
realiseren ons als we naar binnen lopen dat de wedstrijd
Nederland-Frankrijk vandaag wordt gespeeld. Ons Frans verbetert er
aanzienlijk van: wij Nederlanders? Welnee! Het eten is prima en de
cocktails smaken heerlijk, dus we nemen er de tijd voor. Het personeel
heeft het erg druk met voetbal kijken (zelfs bij het opnemen van de
bestelling gluurt de ober nog naar het scherm) dus daar worden we zeker
niet door verjaagd. Als het eerste doelpunt valt doen we een verstopte
‘high 5’ en we nemen er nog een borrel op. Uiteindelijk kijken we het
laatste deel van de hotelkamer en amuseren ons met sms-jes van en naar
het thuisfront. Na het 4-0 resultaat krijgen we het advies om het
nummerbord af te plakken en verder alleen nog maar Duits te praten!

We schrijven nog wat voor de site en dan vallen we echt om. Morgen langs de Cote d’ Opale en terug naar Nederland!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.