Drie uur voor het vertrek worden we door Karin en Martijn naar Schiphol gebracht en begint de reis. Na 10 minuten waren we door de douane en hadden we dus nog ruim twee en een half uur om ons te vermaken op Schiphol en ons te verheugen op het veiligheidsinterview. Na de gebruikelijke duffe vragen starten we rond een uur of 11 dan ook echt met onze vakantie. De reis verloopt soepel, en na 7 uur komen we aan in Chicago bij Harro’s favoriete onderdeel: de Amerikaanse douane… Tot onze grote verbazing mogen we na een paar korte vragen zowaar doorlopen. Niet terug in de rij, geen scheve blikken en een enigszins vriendelijke douanier… We zijn verbaasd.

Op O’Hare Airport lopen we rustig wat rond, en proberen we alle leden van onze groep te identificeren, totdat we plotseling de kerstman tegenkomen… Een witharige bebaarde man, met buik en gekleed in rode shorts en een rood-wit shirt, we denken echt dat de tijdzones toch wel heel hard gaan en we pas in december zijn aangekomen. ‘s Avonds horen we van een van de groepsgenoten die de beste man heeft aangesproken, dat hij op een kerstmannen conferentie in Stockholm is geweest…
Na een tweede vlucht van 6 uur komen we eindelijk aan op onze plaats van bestemming: Anchorage, Canada.

We stappen uit het vliegtuig, pikken onze bagage op en gaan op zoek naar onze reisleider. Na een uur wachten en zoeken zijn we het zat: We pakken een taxi naar het hotel waar we gelukkig het adres van hebben. Top voor de groepsdynamica natuurlijk, maar voor de rest toch niet een echt denderende start van onze reis. Na een rit van 20 minuten staan we bij het hotel en regelen we zelf snel de kamers. We besluiten gezamenlijk een hapje te gaan eten en vragen de receptie onze reisleider maar richting het restaurant te sturen als hij verschijnt. Een half uurtje later staat Kris dan toch voor onze neus: Djoser was even vergeten te melden dat het vluchtschema was gewijzigd. Kris stelt zichzelf snel voor, een jonge Canadees van rond de 25, met een behoorlijke ervaring als reisleider en een opleiding als sportleraar achter de rug. Dat belooft leuk te worden!