De volgende stop op onze rondreis is Fairbanks, met 130.000 inwoners de op een na grootste stad van heel Alaska en bekend om… eeuuh, helemaal niets. De rit naar Fairbanks is zo’n 200 kilometer met onderweg een paar leuke stops. De dag zelf begint wat minder, het is zeikweer, alle tenten zijn zeiknat en tegen de tijd dat we de rotzooi op het dak hebben liggen is het half 10, terwijl we om 7 uur zijn opgestaan.
Onze eerste stop is al na een minuut of 5, bij Stampede Road. Dit is de plek waar de hoofdpersoon van de film ‘Into the Wild’ de wildernis in trekt om er er 4 maanden later dood te gaan aan ondervoeding en vergiftiging.
Onderweg zien we dat het inderdaad een erg natte zomer is, een stadje is zelfs compleet ondergelopen en overal staan weggetjes onder water. De stops zijn kort en weinig interessant door het slechte weer, maar hierdoor zijn we goed op tijd in Fairbanks.
Hier bezoeken we als eerste het ‘Museum of the North’, een modern museum waar veel over de geschiedenis en de natuur van Alaska is te zien. Het museum is niet heel groot maar wel de moeite waard, het geeft in ieder geval een goed beeld van de ruige natuur en dito geschiedenis van deze staat. De kunsttentoonstelling trekt ons wat minder, maar al met al een leuke ervaring. Volgende stop is ‘Beaver Sports’ een grote outdoor winkel met een toch wel heel bekende naam en vrijwel iedereen loopt uiteindelijk met een plastic tas de winkel uit. Terwijl Kris de olie van de auto laat verversen halen wij nog even een ijsje en verkennen de omgeving wat. Hoewel Fairbanks ‘maar’ ruim honderdduizend inwoners heeft, heeft het wel de oppervlakte van een miljoenenstad. We zijn in de buurt dan ook vrij snel uitgekeken, en als Kris terugkomt vertrekken we naar de camping. De camping lijkt op de kaart vlak langs de snelweg en midden in de stad te liggen, maar daar blijk je gezien de oppervlakte van de stad niets van te merken. Het is er heerlijk rustig en groen. Het regent nog steeds, maar tot ons grote geluk heeft de camping een grote keuken, waar ook gegeten kan worden. Al snel hebben we de keuken overgenomen en onze tentjes dicht bij elkaar op 1 helft van het volleybalveld staan. Terwijl de kookploeg aan de slag is om tortilla’s klaar te maken en Kris boodschappen aan het doen is, drinken wij rustig binnen een biertje en wijntje. Als Kris terug komt weet hij ons te melden dat Sjors Boesj, de grote leider himself in de stad is. Hij is op weg naar Bejing voor de opening van de Spelen en is gestopt in Fairbanks om te tanken met zijn eigen vliegtuigje. In Fairbanks is wel relatief, zo blijkt, hij is geland op Eielson Air Force Base, 40 kilometer verderop.
Na het eten en nog wat bier en wijn duiken we onze kletsnatte tenten in, met de hoop dat het weer morgen wat beter gaat worden.