Dag 18: Kluane NP

Dag 18: Kluane NP

Op de planning zou voor vandaag raften staan, maar helaas kan dit niet doorgaan omdat er geen gidsen beschikbaar zijn. Hoewel we er best van balen gaan we er toch maar het beste van maken. Na ruim uitslapen (pas om half 9 op!) beginnen we de dag met wat nuttigs: schoonmaken! Voordat onze reis ten einde is moeten alle voorraadcontainers en koelboxen worden uitgesopt en de bus worden schoongemaakt. Iedereen boent erop los en binnen korte tijd is dan ook alles geregeld. Rond 11 uur wordt het dan tijd voor een wandeling. De groep splitst zich op in een groep die verderop in het park de Sheeptrail gaat lopen en een paar mensen die in de buurt van Burwash Landing blijft.
Harro besluit om mee te gaan en de trail te gaan lopen. Een uurtje rijden met de bus brengt ons bij het visitor center van Kluane NP. Als we buiten het gebouw door de daar opgestelde verrekijkers turen zien we al snel de witte schapen waar het park zo bekend om is over de bergen heen lopen. Zodra we er zeker van zijn dat de trail open is en er niet een of andere beer vervelend loopt te doen gaan we van start met onze wandeling. Ook dit keer splitsen we ons op in een langzame en een snelle groep. Met de snelle groep gaan we voortvarend van start. De tocht is bij elkaar zo’n 10 kilometer lang, de eerste 5 kilometer alleen berg op en terug dezelfde weg berg af. De tocht is pittig, maar met een stop van ruim 20 minuten staan we toch binnen 2 uurtjes aan het eind van de trail vanwaar we een fantastisch uitzicht hebben over de omgeving. We zien onder ons een rivier doorkronkelen en in de verte zien we een gletsjer uit de bergen tevoorschijn komen. We genieten een tijdje van het uitzicht en tot onze grote verbazing komt op het moment dat we willen vertrekken ook een gedeelte van de langzame ploeg de top op klimmen. Twee mensen zijn halverwege omgekeerd, maar de rest heeft er fors de sokken in gezet. De toch terug gaat een stuk makkelijker en in iets meer dan een uur staan we weer bij de bus, waar zo’n 30 minuten later ook de rest van de groep verschijnt. Onderweg zien we helaas geen schapen van dichtbij, maar vanaf het dal zien we weer hele kuddes over de bergen heen struinen.
Eveline heeft zin in een luie dag en blijft dus in Burwash Landing. Zodra de sportievelingen met de bus zijn vertrokken, start ze met 2 reisgenoten een wandeling volgens een folder waarin historische gebouwen beschreven staan. Het juiste pad hebben we nooit gevonden maar op goed geluk lopen we door natuur, langs het meer en over een verlaten camping. We nemen de tijd om veel foto’s te maken van het dorp, de besneeuwde bergen en de natuur. Er zijn plotseling herfstkleuren te zien. Logisch: de zomer is hier kort en het wild en de planten passen zich in augustus al weer aan aan de herfst.
We bezoeken het plaatselijke museum, wat verrassend mooi is. De opgezette dieren zijn mooier dan in de musea in grote steden en we leren weer wat bij over de First Nation people, oftewel de inheemse volken van Canada en Alaska.
Het weer is lekker. Na een paar uur wandelen lunchen we op de camping in het zonnetje.’s Middags wandelen we de andere kant op en bekijken wat historische gebouwen in het dorp; bij een kerkje, een oude school en het huidige community center mogen we ook binnen kijken. Een Nederlandse pastoor blijkt het dorp tot het katholicisme bekeerd te hebben. Om een uur of half 5 zijn we terug op de camping en duiken we gauw onder de douche voordat de rest terug is.   
Om 5 uur is iedereen terug op de camping en ook de wandelaars duiken onder de douche. We drinken een biertje en vermaken ons met vuurtje stoken. Het douchen met 14 man en maar 2 douches is een lastige logistieke opgave, maar uiteindelijk staat iedereen rond 7 uur fris en fruitig in het restaurant. Vandaag is het de laatste maaltijd samen met Kris die morgen afscheid van ons gaat nemen en daarvoor staat er vandaag een restaurant menu op het programma. We genieten van burgers en een drankje en Kris frist ons geheugen nog eens op over alles wat we de afgelopen drie weken hebben gedaan. Een van onze reisgenoten neemt namens de groep het woord en bedankt Kris voor zijn inzet en harde werk. Natuurlijk volgen dan ook de enveloppes met de fooi en dan is het voor ons in ieder geval bedtijd, terwijl een aantal mensen nog een drankje gaat doen in de bar. Morgen staat de langste rit to nu toe op het programma: we rijden in een ruk terug naar Anchorage.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.