24-08 Reisdag
We hebben vandaag alle tijd. Na wat uitslapen van het feestje van Eveline gisteravond, staan we om 9 uur naast ons bed voor de laatste puntjes op de i. Laatste spullen uitzoeken, alles in de tas, laatste mailtjes, vuilnis weggooien, stekkers er uit… Om half 12 staat Harro voor de deur om ons weg te brengen. Ruim op tijd, want 12 uur was ook vroeg genoeg! Na een gezellig bakkie brengt hij ons naar Schiphol.
Daar blijkt weer eens hoe handig Internet is: we hebben thuis al gezorgd dat we ingecheckt zijn en we hoeven nu alleen onze bagage af te geven. Dat is in no-time gebeurd en vervolgens vermaken we ons nog anderhalf uur achter de douane.
De vlucht naar Frankfurt verloopt voorspoedig en na een flink eindje lopen zijn we keurig op tijd voor de vervolgvlucht naar Toronto. We zitten in het midden, zodat we alleen elkaar hoeven te storen als we eruit willen. Het toestel zit vol en met een paar minuten vertraging zijn we op weg. De purser verontschuldigt voor het feit dat hij het entertainmentsysteem moet herstarten… en dan nog eens… en nog eens… Uiteindelijk concludeert hij dat het niet gaat werken en leggen we ons erbij neer dat het een lange vlucht wordt zonder films.
Na 8 1/2 lange uren, veel lezen, een maaltijd, een snack en veel drinken komen we uiteindelijk keurig om kwart voor 8 plaatselijke tijd aan in Toronto. We zijn zo door de douane (het wachten duurt even, maar de douane-man knikt eens vriendelijk en dan mogen we door) en ook onze tassen rollen keurig van de band.
We pinnen, pakken een taxi en als de chauffeur heeft gevonden waar Augusta Av. is, zet hij ons – ondanks afgesloten wegen – keurig voor de deur af. Het hostel is op z’n zachtst gezegd wat vergane glorie. Het is lawaaiig binnen en alles ziet er wat groezelig en studentenhuis-achtig uit. Het komt niet echt lekker binnen, vooral als de balie-dame de regeltjes opdreunt alsof ze al 100 jaar niets anders doet en vervolgens voor ons uitrent naar de overkant van de straat.
We moeten wel 3 trappen op en in een snikhete – maar schone – zolderkamer met 2 ventilatoren laat ze ons achter. Inmiddels zijn we klaar met de wereld. Het mag plaatselijk nog maar 10 uur zijn, maar ons klokje geeft toch echt 4 uur ‘s nachts aan. We poetsen ons tanden, richten de grootste ventilator de goeie kant op, proppen oordopjes in tegen het gezoef en vallen bekaf in slaap.