25-08 Toronto

25-08 Toronto

Hoewel we ‘s nachts behoorlijk wakker zijn geworden (waarom is het nog donker buiten: ons lijf is klaar voor ochtend!) weten we opnieuw in slaap te vallen en rekken we het tot 7 uur. Na een half uurtje wakker worden rennen we onder de douche door en om kwart over 8 zitten we aan het ontbijt.
Het hostel ziet er inmiddels wat vriendelijker uit. Alles is opgeruimd, het is overal redelijk schoon en de dame die nu achter de balie zit is vriendelijk en klinkt een stuk wakkerder. Er is ontbijt en we worden wakker met een croissantje en een kop koffie en bespreken dan met een kopje thee in de achtertuin wat we vandaag gaan doen. De eekhoorntjes rennen om ons heen: het eerste ‘wild’ is gespot!

We besluiten eerst de CN-Tower te bezoeken. Het is nog lekker vroeg en we kunnen op die manier onderweg meteen wat van de stad zien. Ons hostel ligt vlak bij China Town, dus de tweetalige borden vliegen ons al snel om de oren. In een parkje staan groepen Chinezen Tai Chi te beoefenen, zoals we dat kennen van tv.
Daarna komen we in hartje Downtown: veel wolkenkrabbers en overal zakenmensen met een kop koffie die zich naar de verschillende kantoren haasten. Er wordt overal veel gebouwd: we komen de ene bouwput na de andere tegen, afgewisseld met moderne gebouwen en huizen en gebouwen van rond de eeuwwisseling.

We hebben bij het hostel met korting al tickets gekocht, dus in de toren lopen we meteen door naar de lift. Nouja, meteen… Een bezoek aan de CN-Tower is duidelijk een ‘event’  en wel 1 waar ‘men’  graag geld aan verdient. We komen echt van alles tegen, maar uiteindelijk staan we in de lift. Karin moet even wennen aan het feit dat de lift aan de buitenkant van de toren zit en knijpt in de minuut die het duurt om boven te komen bijna de hand van Martijn fijn. Het uitzicht is spectaculair: we staan met open mond te kijken neer te kijken op de wolkenkrabbers, het City Airport, de haven, de sporen, de snelwegen en de mini-autootjes.
We maken binnen en buiten een rondje en gaan dan een stukje naar beneden waar het een drukte van belang is rond het stukje glazen vloer. Ook hier kost het vooral Karin wat zelfdiscipline om op het glas te gaan staan, maar uiteindelijk maakt ze foto’s naar beneden. Het is behoorlijk hoog zullen we maar zeggen!

Weer op de grond lopen we door naar het Harbourfront, waar op maandagochtend verdraaid weinig te beleven is. We pinnen, genieten op een bankje even van de zon en het uitzicht op de Toronto Islands en wandelen dan terug de stad in. We drinken een bakkie bij Second Cup (een Starbucks kloon) en wandelen dan naar het oosten. Na een kwartiertje komen we bij het Cloud Forest Conservatory; een overdekte jungletuin, die miniscuul blijkt. Het duurt letterlijk 2 minuten om ‘m te bezichtigen… Tijd voor lunch!

In het enorme Eaton winkelcentrum vlakbij blijkt een reusachtige foodcourt. Voor degenen die dat niet kennen: een open ruimte in het midden met allemaal tafeltjes en stoelen en rondom allerlei eettentjes waar je je blad met eten kunt halen. Van broodjes tot volledige warme maaltijden van alle continenten en snacks bij de vleet. Uiteindelijk kiezen we allebei voor een Italiaans broodje en een sapje (vitamientjes!) en knagen het rustig op.
Daarna lopen we door het volledige Eaton Centre, ondergronds naar het noordelijkste puntjes ervan. Het centrum maakt onderdeel uit van de ruim 27 kilometer (!) ondergrondse winkelpaden die Toronto kent. In de winter kan je hier dus warm en droog van je geld afkomen. Ook ‘s zomers is de plek geliefd: het is behoorlijk druk overal.

Uiteindelijk pakken we een metro, die ons met een grote u-bocht afzet bij het Royal Ontario Museum (ROM): een enorm natuur historisch museum. Daar brengen we de rest van de middag door. Bij de ingang worden we aangesproken door twee tieners die een kaart hebben waarmee ze gratis naar binnen mogen ALS ze zijn vergezeld van een betalende volwassene. Aangezien we toch moeten betalen vinden we het geen probleem om ze naar binnen te ‘smokkelen’. Ze vinden het geweldig en giegelen bij de kassa zo hard dat we elk moment verwachten dat ze ons gaan vragen waar we de meiden van kennen. We geven ze na de kassa hun kaartje en wensen ze veel plezier. Het museum is indrukwekkend. We zien een mooie tentoonstelling over de First Nations People (de indianen) en prachtige collecties Aziatische kunst en gebruiksvoorwerpen. Op een andere verdieping zien we opgezette vogels, een complete ‘hands on discovery’ afdeling (waar eindeloos veel schoolkinderen ronddwalen) en een schitterende collectie dinosauriër-botten, -fossielen en -skeletten. Na een kop koffie bekijken we ook nog de afdeling met Egyptische, Cypriotische en Griekse kunst, maar dan zijn we echt klaar.

We wandelen rustig terug richting het hostel. Eigenlijk zijn we van plan daar even rustig aan te doen, maar bijna ‘thuis’  slaan we toch de wijk Kensington nog even in. Dat blijkt een goede keuze: het is een enorm relaxte verzameling winkeltjes die van alles en nog wat verkopen. Daar vinden we ook een terrasje waar we in het prachtige zonnetje (het is de hele dag al zonnig en een graadje of 24) een drankje doen en onze benen even rust gunnen.
Uiteindelijk vertrekken we naar het hostel waar we van de balie-dame uitleg krijgen over de makkelijkste manier om met het OV naar de luchthaven te komen. Daarna werken we de site bij tot het tijd is om een restaurantje op te zoeken.
De Lonely Planet raadt op loopafstand vooral Chinees restaurantjes aan, maar ook een Italiaan. Dat blijkt een geweldige keuze! John’s Italian Caffe serveert ons heerlijke bruschetta en een nog betere pizza. We genieten van het eten en concluderen dat we echt het uiterste hebben gehaald uit 1 dag Toronto. Halverwege het eten slaat de vermoeidheid dan ook toe. We rekenen af en vallen terug in ons hostel opnieuw meteen in slaap.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.