Het is stralend weer als we wakker worden. De regen van gisteren lijkt lang vergeten en we hebben prima geslapen in het redelijk enorme bed. We halen ontbijt bij het buffet op en bij gebrek aan ontbijtruimte eten we alles op de kamer op. Het is een redelijk uitgebreid ontbijt, waarbij je zelfs voor jezelf verse wafels kunt bakken, echt met beslag. Martijn probeert het uit en het smaakt heel behoorlijk!
Na het eten gooien we de tassen in de auto, leveren we de sleutel in en gaan op weg. Onze eerste stop is op nog geen 40 minuten afstand van de overnachtingsplek. We brengen een bezoek aan Jungle Cat World, een soort zoo annex opvangplek voor bedreigde diersoorten – voornamelijk grote en kleine katachtigen zoals de naam al doet vermoeden.

Als we aankomen na enige zoekwerk (Sopsop raakt helemaal in de war van het feit dat er zo’n 4 straten hetzelfde heten, elk met een eigen nummer) is het geheel net open. We zijn de eerste bezoekers en de dame achter de balie is nog niet helemaal wakker. Ze regelt wel een leuke deal voor ons: we krijgen elk 30% korting op de toegangsprijs!
We lopen door het hek een groot grasveld op, waarop geitjes, ganzen, pauwen, kippen en eenden los lopen. Verspreid over het gras staan meerdere (grote) hokken en aan het einde van het terrein zijn een tweetal grote vlaktes, waar je vanaf een uitkijktoren uitzicht op hebt.

In de twee uur daarna genieten we van allerlei katachtigen, een paar apen, drie soorten wolven en een vosje. Niet alle hokken zijn even ruim, maar aan de geboortegolven te zien, doen de beesten het uitstekend. De organisatie is actief betrokken bij het door fokprogramma’s behouden van bijna uitgestorven diersoorten en verzorgt bovendien educatieprogramma’s. Daardoor zijn vooral een tweetal wolven erg nieuwsgierig: ze komen vlak bij het hek en we genieten van de elegantie van deze beesten. Ook de tijgers, in 1 van de open ruimtes zijn magnifiek. We staan op een bepaald moment op ongeveer een halve meter van een voorbij wandelende tijger die weliswaar onverstoorbaar lijkt, maar zijn rondje steeds verder inkort, zodat hij steeds sneller langskomt.

Na twee uur brengen we een bezoek aan het toilet (waar we tegen een enorme hagedisachtige aankijken die achter glas zit), drinken een waterfles leeg die we bij ons hebben en nemen afscheid van Jungle Cat World. Een leuke stop, al blijft het naar om beesten opgesloten te zien.
We rijden verder en passeren binnen een uur Toronto. Aangezien we voorlopig nog niet aan de terugreis willen denken, scheuren we er voorbij en rijden via Hamilton en de QEW (Queen Elisabeth Highway) het Niagara Peninsula op. Deze landpunt wordt aan de zuidkant door Lake Erie en aan de noordkant door Lake Ontario omsloten. Tussen beide meren lopen twee interessante waterwegen. De eerste is het Welland Canal, bedoeld voor schepen die van A naar B of vv willen. De reden dat het kanaal er is wordt gevormd door de tweede waterweg en de kleine obstakels die zich daarin bevinden… Juist, de Niagara Falls.

Vandaag gaan we dit natuurwonder nog niet bekijken: onze bestemming is Niagara on the Lake, een klein plaatje aan de noord-oost kant van het schiereiland. Dit dorpje is herhaaldelijk tot het schattigste dorpje van Canada gekozen! Alleen al de weg ernaar toe is erg leuk: de snelste weg blijkt via wegen door de wijngaarden van het schiereiland te gaan. Jawel: Niagara ligt zuidelijker dan Zuid Frankrijk, dus het weer (en de grond!) is uitermate geschikt voor wijnteelt.
We rijden alleen al op dit eerste tripje in de regio langs wel 15 wijnboeren. Via een prachtige route door een stukje van het dorp, langs de rivier (aan de overkant zien we de Verenigde Staten liggen, op nog geen 100 meter! Een gek idee!) en langs Ford George, komen we bij het Anchorage Motel. De LP raadde ons dit motel aan en het blijkt inderdaad heerlijk rustig, schoon, leuk gelegen aan de haven en – ook erg belangrijk in dit dure land – zeer betaalbaar!

We boeken een kamer voor twee nachten en aangezien het inmiddels half 4 is (we hebben onderweg een sandwich gegeten, bij de Tourist Information, zodat we nu ook verzuipen in de kaartjes en suggesties voor activiteiten), is het dringend tijd om de benen te strekken. De dorpskern ligt op nog geen 10 minuten lopen en we moeten toegeven: het is echt een heel erg schattig dorpje! Overal zijn bloemen (in de perken, in potten, in hanging baskets, echt overal). Verder is ongeveer elk tweede gebouw een historisch pand. De dorpskern is zeer zorgvuldig bewaard en gerestaureerd, wat betekent dat de meeste oude gebouwen tussen 1813 (net na de Brits – Amerikaanse oorlog) en 1850 zijn gebouwd. Overal zijn ook kleine winkeltjes en restaurantjes dus we struinen eerst een uurtje door het meer dan schattige hoofdstraatje. We zien een oude apotheek, het oude postkantoor, het koetshuis (waar nu een ontbijttentje in zit) enzovoorts enzovoorts.
Daarna is het tijd voor wat drinken in het oude theatergebouw. Het is ook tijd voor wat plannen voor morgen. We hebben gezien hoeveel wijnboeren er zijn: nu willen we natuurlijk weten wat de resultaten zijn van dat geknutsel met druiven! Karin belt ‘The Grape Escape’ (duh…) en regelt een wijntoer voor morgenmiddag. Zo kunnen we allebei proeven en hoeven we ons niet druk te maken over het rijden.

Er is gelukkig plek dus morgen om 13 uur worden we opgehaald door deze tourcompany ‘voor een tocht met een klein groepje’. Nadat we alles hebben geregeld bezoeken we een supermarkt (voor sap en fruit), een drankzaak aan de overkant (waar we een halve liter wijn kopen) en een kaasboer, waar we drie soorten kaasjes aanschaffen. Dat laatste is trouwens leuk: we mogen alle kazen die ons lekker lijken proeven en daarna kunnen we precies aangeven hoe groot (of in ons geval klein) elk stukje moet zijn.
We eten vervolgens op tijd, bij een soort family diner. Volgens ons is elk Canadees restaurant al erg informeel, zelfs alle hippe en / of chique tenten, maar in een family diner zie je echt alles. Mensen met jassen aan, rondrennende kinderen, mensen die de krant lezen: een soort mix tussen een pub, een grand cafe en een bistro. Het eten is hier er – ook in dit geval – prima en na een uurtje staan we weer buiten.

‘s Avonds kijken we op ons enorme bed de James Bond Film ‘The World is Not Enough’ en we sluiten de avond af met wijn, kaasjes en potjes Yathzee.