We zijn zo moe dat we het zowaar in een keer redden tot half 8 ‘s ochtends. Maar dan is het op: we douchen en eten een ontbijtje in de wat rommelige ontbijtzaal en dan is het tijd voor het ontdekken van de Grote Appel!
Ons hotel ligt op 32nd St. maar als we de straat uitlopen komen we op Broadway! Deze straat loopt heel Manhattan door, 13,5 mijl van noord naar zuid. We besluiten dat we vandaag ‘downtown’ willen dwalen en dat Broadway daar een geweldige route voor is. Het is prachtig zonnig en beloofd ruim 25 graden te worden. We volgen de straat naar het zuiden.

Al snel zijn we in de film die New York City heet terecht gekomen. NYPD auto’s, een markt, mensen die met koppen koffie over straat dwalen en overal gele taxi’s. De wolkenkrabber zijn natuurlijk enorm, maar daartussen staan regelmatig gebouwen van maar een aantal verdiepingen. Overal wordt gebouwd en aan de gebouwen zien we de karakteristieke brandtrappen.
Na een aantal kilometer wandelen zijn we in Chinatown! We volgen een route van de Lonely Planet door Chinatown en Little Italy. Als we eerder al dachten dat we al in een film zaten, neemt het gevoel nu helemaal enorme vormen aan. We dwalen tussen de vage kruidenwinkeltjes, langs versierde straten en uiteindelijk belanden we in een boedistische tempel. Er staat een enorm gouden Boedahbeeld waarvoor mensen zitten te bidden.

Als we uitgedwaald zijn, zijn we in aan het begin van de Manhattan Bridge gekomen. We besluiten de brug op te gaan en al snel blijkt dat een perfect plan. We hebben een geweldig uitzicht op de Hudson, de Brooklyn Bridge en zuidelijk Manhattan. Het is warm op de brug, maar we genieten met volle teugen en maken stapels foto’s.
Als we aan de overkant zijn wandelen we een stukje zuidelijker en wandelen dan de hele Brooklyn Bridge weer terug. Deze geweldige brug werd eind 19e eeuw gemaakt en staat er na een opknapbeurt in de jaren ’80 van de vorige eeuw nog steeds prachtig bij.

Aan de overkant wandelen we langs City Hall terug naar Broadway. Het is laat (half 2) en DRINGEND tijd voor lunch. We vinden een plaatsje bij Les Halles, een geweldige brasserie. We eten een heerlijke lunch: vers brood, verse sapjes, ommelet, een sandwich, frietjes… we hebben eindeloos gelopen dus we kunnen wel wat gebruiken. Ook het water gaat met enrome glazen tegelijk naar binnen. Hoewel we ook onderweg water en koffie hebben gedronken is het zo warm dat we goed moeten oppassen dat we niet uitdrogen. Na een uurtje zijn we weer bijgekomen en klaar voor de rest van onze dwaal-dag.

Na de lunch gaan we terug naar Broadway. We zien iets verderop het Woolworth Building liggen, maar onze bestemming is St. Pauls’ Chapel. Deze kapel ligt aan de rand van ‘ground zero’, waar tot 11 september 2001 de Twin Towers van het WTC stonden. De kapel vormde in de maanden na de aanslag het middelpunt van het vrijwilligerswerk waarbij duizenden vrijwilligers lichamen borgden en puin ruimden.Er is nog steeds een tentoonstelling met foto’s, kleine ‘souvenirs’ en verhalen van en over de vrijwilligers. We dwalen langs alle herinneringen in de kleine kerk en daarna lopen we aan de achterkant de oude begraafplaats op, waar sinds een aantal jaar ook de Bell of Hope staat, die wordt geluid na elke grote terroristisch aanslag, in binnen- of buitenland, als teken van verzet en hoop.
Achter de begraafplaats ligt Ground Zero. Er is niet veel van te zien: op de hekken staan foto’s van de gebouwen die er nu opgetrokken worden. Het is een vreemd gezicht, dat grote gat tussen die enorme gebouwen. De kranen en vrachtwagens zijn hard aan de slag.

We maken wat foto’s en lopen dan terug naar Broadway, waar we een kijkje nemen in Trinity Church en vervolgens, van dat kleine kerkje tussen de enorme wolkenkrabbers, Wall St. oplopen! Het is zaterdag dus geen mannen en vrouwen strak in pak, maar wel veel toeristen die net als wij met een grijns als een kind in de snoepwinkel rondwandelen en plaatjes schieten; van de Trump Building, de Federal Hall en de New York Stock Exchange.
Uiteindelijk wandelen we door en komen we op Bowloing Green, het parkje waar ooit Nederlander Peter Minuit Manhattan voor 24 dollar kocht van de Native Americans. En daar staan… kleine houten imitaties van oud-Hollandsche huisjes van waaruit stroopwafels, kaas, kroketten, poffertjes en fietstochtjes worden verkocht! Er zijn zelfs replicas van een molen en een bloemenkas en er staat een jongedame met een onvervalst Hollands accent achter een microfoon uitleg te geven over Nederlandse klederdracht.

Het blijkt het begin van de viering van het 400-jarig bestaan van Nieuw Amsterdam, dat komende week ook bijgewoond wordt door onze kroonprins en zijn Maxima. We kunnen niet helemaal kiezen tussen lachen en huilen: daar reist een mens dan de oceaan voor over, voor ‘stroepwaffles’ uit Nederland… Uiteindelijk vertrekken we grijnzend naar Battery Park, het meest zuidelijke puntje van Manhattan. Na een drankje en een ijsje op een bankje in het park wandelen we naar de Staten Island Ferry, de gratis manier om de Statue of Liberty te zien.
We hebben geluk en hebben na 5 minuten een ferry. Die hangt klassiek over naar rechts… we zijn zeker niet de enige toeristen aan boord! We kiezen een plaatjes op het achterdek en dat blijkt een schot in de roos. We zien Manhattan in het mooie licht van de namiddag kleiner worden en na ongeveer 10 minuten verschijnt onze vrijzinnige dame met vlam in beeld. We klikken plaatjes en genieten… Aan de overkant rennen we van boord (verplicht) en met een boogje meteen weer aan boord. Binnen een uur na vertrek zijn we weer terug.

En het is wel zo’n beetje genoeg voor vandaag: we pakken na enig uitzoekwerk een subway terug naar het hotel waar we douchen en de eerstkomende twee uur niets doen. We zijn moe en echt honger hebben we niet: het voelt laat! Uiteindelijk wandelen we om half 9 het hotel uit en via Harald Square (met Macy’s) dwalen we nog een tijdje verder… en bijna ongemerkt dichterbij naar de lichtjeszee verderop… Times Square. En hoewel we onszelf vooraf vertelden dat lichtreclames niet echt spannend meer zijn, is dit spektakel echt zwaar over the top.Met open mond laten we ons met de mensen meevoeren. We maken foto’s maar blijven ons vooral afvragen waar dit over gaat. Er zijn vooral HEEL VEEL lichtjes; zoveel, dat de camera alle plaatjes makkelijk aankan, terwijl het eigenlijk al donker is.
Uiteindelijk wandelen we weer terug en halen om de hoek bij het hotel toch nog maar een burger. Daarna is het echt meer dan op. We storten in bed en zijn in no time vertrokken!