Werk, werk, werk; de afgelopen week hebben we allebei 6 dagen werk in 4 1/2 werkdag proberen te proppen. Tikkie ambitieus en we zijn dan ook blij dat het vrijdagmiddag is. Na het in de auto proppen van de laatste zooi rijden we rond kwart voor 3 weg, uitgezwaaid door Martijn.

We hoeven vandaag niet zo ver: we gaan naar Kortrijk, in Belgie, net voor de Franse grens. Dat lijkt in eerste instantie een eitje, maar al bij Delft staan we in de eerste file. Nadat we Rotterdam voorbijgesukkeld zijn geven de borden in het zuiden, net voorbij Dordrecht, aan dat als we via Antwerpen willen, we beter via Roosendaal en Bergen op Zoom kunnen rijden. Vooruit, we slaan dus af en in eerste instantie schieten we lekker op. Helaas gebeurt er dan ergens (ruim) voor ons een ongeluk en van het een op het andere moment rijden we alleen nog met een slakkengangetje. Dat duurt zo lang, dat we bij Wouw even van de snelweg afgaan, zodat Karin in de eerste de beste gelegenheid even kan plassen. Een sporthal biedt uitkomst. Vlak daarna is de file opgelost en nu schieten we echt hard op. Tot Antwerpen. Daar hoeven we gelukkig maar een heel klein stukje van de ringweg, want lieve help wat staat dat vast. Uiteindelijk komen we met dik 1 1/2 uur vertraging aan in Kortrijk.

Hotel Focus blijkt meer dan prima. De enorm vriendelijke dame achter de receptie laat ons kiezen uit drie kamers en we kiezen een kamer in een soort reis / strand thema. Mooie, rustige kleuren, heerlijke bedden en een inloopdouche. We gooien de tassen neer, krijgen nog een brochure van het centrum (incl. kaartje) mee en wandelen naar het centrale plein. Daar zijn we binnen 10 minuten en meteen bekruipt ons het vakantiegevoel. Terrasjes, in de zon! We ploffen in de zon, bestellen een drankje en een plateau met spaanse hapjes. He, he…
Als de zon weg is en de drankjes op zijn wandelen we een rondje door het leuke stadje. We komen veel restaurantjes tegen, maar het meeste is een beetje te chique naar onze smaak. Uiteindelijk kiezen we voor Cesar, op de markt. We eten er steak tartare: bijna net zo lekker als wat we laatst aten toen Martijn het klaarmaakte, maar dit is wel een stuk vetter.

En dan is het op. Het is nog niet zo laat, maar we kunnen onze ogen niet open houden. De vele uren werk en de uren rijden halen ons in. Gauw, naar het hotel en binnen no time zijn we allebei in slaap!