Na een eenvoudig ontbijt met fruit en pannenkoekjes staan we ruim op tijd klaar bij de receptie en worden we opgepikt door een busje van het bedrijf dat de rafting tour organiseert. We verzamelen bij het boekingskantoor en na een klein kwartiertje gaan we met in totaal 23 man op weg naar de Rio Toro. De tocht duurt zo’n anderhalf uur en gaat tot ongeveer halverwege terug in de richting waar we de vorige dag vandaan zijn gekomen. Tot zover efficient eco toerisme…
Na een voor de rest rustige rit, waarbij we onderweg vast wat uitleg krijgen komen we rond half elf aan op ons startpunt. Hier worden we opgewacht door de gidsen die ons de rivier af zullen jagen. Op het stuk van de Rio Toro waar wij gaan raften bevinden zich 47 klasse 3-4 stroomversnellingen, met weinig rustige stukken er tussen. Dat betekent dat wij de 16 kilometer in ongeveer 2,5 uur gaan afleggen. Volgens de gids die ons op zeer enthousiaste toon uitleg geeft, wordt het een tocht waar we behoorlijk zullen moeten gaan peddelen. En op de vraag hoeveel boten er zo gemiddeld omgaan, lacht hij alleen maar vriendelijk…
Na een korte uitleg over hoe het raften werkt (wat kortweg neerkomt op luisteren naar de stuurman)  worden we ingedeeld in groepen van 6. Met 23 man komt dat dus uit op ongeveer 5.75 per boot, en voordat we het weten starten we al met 1 man te weinig omdat wij mede het groepje van 5 vormen. Met het feit dat er buiten Harro nog nooit iemand in een raft heeft gezeten belooft het een interessante tocht te worden… Het weer is gelukkig prima, en met een watertemperatuur van rond de 27 graden is een eventuele zwempartij overigens ook geen straf.

Samen met een Mexicaans/Amerikaans stel en hun 15-jarige zoon lopen we richting de rivier waar we aan de kant even droog oefenen met onze gids Jack. Harro zit samen met de vader van de familie voorin, de zoon en Eef op de tweede rij en moeders achterin. Na 5 minuten zorgt de gids er even kort voor dat niemand zich zorgen maakt dat hij eventueel nat kan worden door iedereen een helm vol water in zijn nek te gieten.
We duwen van de kant af en dan begint het gelijk al goed: de stroomversnellingen volgen elkaar in hoog tempo op en na het gegil op de achterste rij bij de eerste stroomversnelling gaat het best goed. Op commando van onze stuurman peddelen we als gekken, duiken we op het juiste moment de boot in en beginnen we na een rapid of 5 zowaar op iets van een team te lijken. De rapids worden nu af en toe wat steviger en de klappen wat harder, maar iedereen vermaakt zich kostelijk.

En nu verwacht natuurlijk iedereen grootse verhalen over omslaande boten, dramatische reddingen en de nodige blauwe plekken… Helaas, de enige zwempartij die er plaatsvindt is op het meest rustige stuk van de rivier waar we geheel vrijwillig overboord springen om een rondje te zwemmen. Het gaat allemaal erg goed, en zelfs de grote class 4 waar we vanaf moeten wordt zonder noemenswaardige problemen genomen. Na dik anderhalf uur raften houden we een korte pauze waar we genieten van verse watermeloen en ananas die door de gidsen snel in stukken worden gehakt. Daarna stappen we snel weer de boten in en gaan we verder. Na een minuut of 10 worden we door de gids naar de kant gestuurd, want hij heeft ergens in een boom een luiaard gezien die hij ons nog graag even wil laten zien! Best handig, rafting en wildspotting tour in één!
Een half uurtje later landen we bij het einde van de trip en zijn we zonder ook maar 1 iemand onderweg te verliezen de Rio Toro af geraft! Na een korte afdroog- en omkleedsessie stappen we weer de bus in en worden naar een restaurantje even buiten La Fortuna gereden waar we genieten van een prima lunch. Uiteindelijk staan we om half vier weer bij ons hotel, ruim op tijd voor de hot springs die voor die avond al zijn geboekt.

We graaien snel wat droge spullen bij elkaar en stappen dan snel de auto in, om nog een stuk te gaan touren en wat mooie foto’s van de vulkaan te maken die eindelijk uit de wolken is gekomen. Hij ziet er bij een ondergaande zon echt prachtig uit en bovenin zien wat voorzichtig wat gelige rook opstijgen. Helaas zijn er in de laatste jaren geen lava stromen meer te zien, maar ook zo is het een imposant gezicht.
Om even na vijven komen we aan bij de hot springs. Dit maakt onderdeel uit van de reis die we hebben geboekt en hoewel we het zelf niet snel zouden uitzoeken lijkt in een heet bad liggen na de inspanningen van vandaag best een lekker gevoel. De baden zijn mooi en behoorlijk heet en met een maximum van honderd mensen die tegelijkertijd binnen mogen zowaar enigzins rustig te noemen. We hangen afwisselend in de hete en koude baden en genieten van heerlijke vruchten smoothies en na twee uur houden we het voor gezien. We besluiten na onze goede ervaringen van de dag ervoor hetzelfde restaurant maar weer op te zoeken en genieten daar van een heerlijke risotto en een prima stuk vleesch. Om een uurtje of half negen gaat dan toch echt het licht uit, en het duurt niet lang voordat we allebei in ons bed vallen.