Ook vandaag regent het, maar maar een klein beetje. Karin is weliswaar vroeg, maar niet zó vroeg wakker en we hebben allebei lekker geslapen. Vandaag hebben we ècht geen haast dus er is alle tijd voor douchen, aankleden, tas inpakken, ontbijten, stukje wandelen, nog een drankje, uitchecken… We mogen de kamer nog even houden, tot onze transfer ons op komt halen. De man van weinig woorden rekent af en moet tussendoor drie keer dingen aan zijn vrouw vragen. We vermoeden dat zij meestal van de B&B is, maar ze hebben een ukkie van zo te zien een paar maanden waar zij een beetje druk mee is. 

We drinken nog een drankje: het is broeierig en we hebben geen zin om te gaan wandelen. Kwart over 12 verzamelen we onze zooi en wandelen naar de trap waar we twee dagen geleden aankwamen. Binnen een paar minuten verschijnt daar een Mercedes met chauffeur. Hallo, ik ben jullie chauffeur naar Dubrovnik. We stappen in en hij scheurt er vandoor. Als we Herceg Novi uit zijn kiest ook hij de route naar de grensovergang waar we op de heenweg over heen kwamen. We genieten nog even van het uitzicht op de baai. Dag Montenegro: je bent een verrassend leuk vakantieland! 

Aan de grens zijn we bijna de enige. De chauffeur wisselt luidruchtig grappen uit met de grenswachten. Het blijkt vandaag al zijn vierde bezoekje aan de luchthaven. De grenswacht aan de Kroatische kant kijkt niet eens naar onze paspoorten of die van hem. We kunnen ze niet verstaan maar het gesprek is ongeveer als volgt: “Ben je daar nu alweer?!” “Ja en ik moet straks NOG een keer!” “Nou ga maar gauw dan…”. Hij zet ons na een laatste stukje scheuren af bij de vertrekhal die ons ineens weer heel bekend voorkomt. Oh ja, da’s waar, dat weten we nog wel van vorige jaar…

We kunnen al vrij snel onze tassen inleveren en eten daarna een voorverpakte sandwich. Achter de douane is niet zo veel meer en we kunnen al snel pre-boarden en daarna via een busrit van zeker 150 meter, het vliegtuig in. En deze keer vertrekken we zonder problemen. Op naar huis, na een heerlijke vakantie!