We zijn wat vroeg wakker; onze buren blijken vroeg vertrokken dus er is wat gestommel. Echt stil kan je de B&B niet noemen, vooral omdat de vloeren en deuren nogal lawaaiig zijn, maar het is verder een prima slaapplek. Tevreden zitten we dan ook om 8 uur opnieuw aan het heerlijke ontbijtje. Daarna pakken we onze zooi bij elkaar en wandelen we naar het station. 

De kaartautomaten van de DSB (Deense spoorwegen) vinden ook vandaag onze passen niet lekker. Uiteindelijke moet er een creditkaart aan te pas komen, maar dan krijgen we ook een kaartje naar Ribe. Daarvoor moeten we vandaag drie treinen hebben. Gelukkig zijn de treinen comfortabel en kan Karin zelfs in de trein (met dank aan de gratis wifi) het verslag bijwerken. Op naar Ribe!

De reis verloopt vlekkeloos en tevreden stappen we uit op het kleine stationnetje (alle treinen komen en gaan van spoor 1, maar ze hebben heel optimistisch een spoor 2). De wandeling naar het hostel waar we vannacht slapen is kort. Gelukkig maar, want het begint te spetteren onderweg. Het is behoorlijk fris vandaag, het waait hard en we verwachten afwisselend buien en zon. 

In het hostel mogen we onze tassen dumpen in een hok en kunnen we even naar het toilet. Inchecken kan pas vanaf 16 uur, dus als we klaar zijn wandelen we het stadje in. Ribe is het oudste stadje van Denemarken. Het bestaat al ongeveer 1300 jaar (gesticht in 710 als handelsstad door de Friezen en de Vikingen) en was met name in de Middeleeuwen een belangrijke handelsplaats aan zee. Karin is er 12 jaar geleden met Martijn geweest en was toen erg gefrustreerd dat ze te weinig tijd had om rond te kijken. Niet dat Ribe heel groot is (integendeel), maar een avond was destijds echt te weinig. Dat wil ze nu goedmaken en dat gaat lukken. 

We beginnen met een kopje koffie bij Quedens, een tent die helemaal vol staat met 101 verschillende soorten snoepgoed, een volkomen willekeurige verzameling meubels en lampen en allerlei souvenirs. Daarnaast hebben ze er van alles te eten en te drinken. Voor nu houden we ons bij een kop koffie / thee, maar Karin loert alvast even naar de chocoladetaart met koffiecrème… Vanmiddag misschien toch ook maar even een pauze inbouwen! Maar eerst een beetje dwalen! En Ribe is geweldig. Het werd al rond 850 Christelijk en heeft dan ook één van de oudste kathedralen van het land. De huidige versie stamt uit de 14e eeuw, maar al rond 900 stond er een kerkje op het hoogste punt. Daar om heen zijn de huizen en straatjes ‘gegroeid’ en veel van de halfhouten vakwerkhuisjes stammen uit de 14e, 15e of 16e eeuw. Met hun vrolijke kleurtjes ziet het er zelfs in de toenemende storm leuk uit. We dwalen een rondje en besluiten dan eerst te gaan lunchen. Daarna gaan we een plattegrond-met-rondwandeling halen bij de Tourist Information en nog een rondje.

We eten bij Saelhunden (jawel; de zeehond). Het pand is oud en schattig (met allemaal kleine eetkamertjes), het smorrebrod (gelieve even streepjes door de o te denken) is heerlijk (respectievelijke ingelegde haring en roggevleugel) maar het betalen verloopt wat vreend. We houden het er op dat de dame in kwestie beledigd is dat we even iets hebben opgezocht op onze mobiele telefoon. Jammer hoor; we gaan al. Eerst langs de ‘stormvloedzuil’ die bijna voor de deur van het restaurant aan het water staat. Het laat de vele overstromingen in het gebied zien. Tot de dijken werden verhoogd was het elk jaar bal. Op de zuil staan de hoogste waterstanden, met als hoogste de waterstand van 1634, toen een stormvloed van 6 meter boven normaal bijna het dorp volledig verwoestte.

Na dit stopje gaan we een plattegrond-met-wandeling halen en dan volgen we de voorgestelde route. Op het kerkplein vinden we een splinterniew pand (geopend februari 2016) met glazen muren, dat om de resten van een oud klooster is gebouwd. Dat werd gevonden nadat er in 2000 een pand afbrandde en archeologen op die plek mochten graven. Het klooster stamt uit de 13e eeuw; veel meer dan bakstenen muren zijn er niet van over. De kerk, pardon kathedraal zelf is niet alleen aan de buitenkant, maar ook aan de binnenkant een mix van stijlen. Plafondschilderinge uit de 15e eeuw, naast barokke krullen van eind 18e eeuw. Binnen staat een zuil waarin ook een streepje is getekend voor de waterstand. Aangezien de kerk op het hoogste punt ligt, kwam het water hier ‘slechts’ Eef-hoog.

We volgen de route langs halfhouten gebouwtjes waar geen muur of balk nog een hoek van 90 graden kent, langs een soort stadskasteel, van bakstenen, waar een rijke stinkerd woonde, via het huis van de man wiens vrouw als heks werd verbrand op het galgenveld naast het dorp, langs het oude stadhuis, langs de oude watertoren en via het St. Catharinaklooster met daar vlak naast het kleinste huisje van Ribe. 26,5 vierkante meter en momenteel in privébezit van iemand. We vermoeden dat je er binnenin nauwelijks rechtop kunt staan!

En dan is het op. Tijd voor taart! Enthousiast wandelen we terug naar de koffietent van vanochtend. Daar vinden we koffie, thee èn een heerlijk stuk van de taart die Karin vanochtend al beloerde. Hij is nog lekkerder dan hij er uit ziet en we genieten er van. We doen rustig aan en als het 4 uur is wandelen we naar het hostel. Daar checken we in bij een allervriendelijkste meneer. Hij geeft ons het gehuurde beddengoed mee waar we de bedden in onze kamer bekleden. Niet heel bijzonder, dit hok, maar schoon, met eigen badkamer en toilet, rustig èn een geweldige uitzicht op Ribe! Tevreden rommelen we even op de kamer.

Daarna moet er dringend gezo…. eh wat gedronken worden. We vinden wijnbar Porsborg onder de Torist Information, in de kelder. Het is er uitgestorven, maar een vriendelijke mevrouw helpt ons aan de wijnkaart en uiteindelijk twee heerlijke wijntjes in deze fijne, lichte wijnbar. We kletsen, drinken een drankje en besluiten uiteindelijk te blijven eten. De schaal met Deense hapjes past precies bij onze zin; haring, zalm, paté, twee kazen, brood… en nog een wijntje natuurlijk! Als we die op hebben is het bijna 8 uur en tijd voor de laatste activiteit van vandaag. We gaan mee met de Nachtwacht. 

Sinds de 14e eeuw tot 1902 maakte de Nachtwacht elke avond een wandeling door Ribe. Voorzien van een kaars en bewapend met een morgenster (een stalen bol met pinnen aan het eind van een staf) bewaarde hij de orde in de straten van Ribe. Nadat de gewoonte was opgeheven, werd deze in 1935 opnieuw geïntroduceerd voor de toeristen. De tours zijn gratis en in juli en augustus gaan ze twee keer, om 8 en om 10 uur s avonds. We hadden ons voorgenomen om om 10 uur te gaan, maar het is nu al zo koud dat 8 uur ons verstandiger lijkt.

En het is erg leuk. De man (gepensioneerd, denken we), loopt met kaars in een stormlantaarn (die halverwege uitwaait, zo hard stormt het) èn morgenster een rondje door het dorp. Hij zingt het 8-uur-lied en vertelt over de geschiedenis van het dorp en van zijn beroep als Nachtwacht. Het dorp blijkt ‘s avonds, als het een stuk stiller is, nog charmanter (ondanks de kou) en een mooie regenboog maakt het af. Na drie kwartier (nouja 50 minuten) zijn we terug bij ons beginpunt en verkeumd maar tevreden. 

Een kop koffie om op te warmen vinden we bij de wijnbar en daarna gaan we naar onze kamer waar we lekker in ons warme bedje kruipen om op te warmen. Weltrusten Ribe, je bent inderdaad een herhalingsbezoek waard!