Het Internet (nouja, al die mensen die er iets over zeiden) heeft niets teveel beloofd als het gaat om het ontbijt. In de ruime ontbijtzaal vinden we meer dan genoeg ontbijtitems om een weeshuis (of een hostel) te voeren en we wandelen meerdere keren langs de tafels met lekkers om te fourageren. Tevreden halen we daarna in onze kamer de bedden af en vervolgens wandelen we naar het station. Op naar Silkeborg.

Dat is best een eindje en vooral het eerste stuk rijden er niet heel veel treinen, dus we hopen dat alles goed gaat. En het gaat nèt goed. De eerste trein blijkt vertraagd en een beetje stuk. Gelukkig hebben we zoveel overstaptijd in Bramming (klemtoon laatste lettergreep) dat we de vervolgtrein halen. En daar kunnen we lekker even in blijven zitten. Bijna twee uur hebben we de tijd. Tevreden zakken we achterover in de uitstekende stoelen, terwijl Karin het verslag bijwerkt. Helaas loopt de trein onderweg zoveel vertraging op, dat we de aansluitende trein in Skandeborg vervolgs missen. 

We maken van de nood een deugd door een lunch op te pikken bij de 7-11. Als die achter de kiezen is, is het tijd voor de volgende trein en uiteindelijk staan we een half uur later dan gepland op het station van Silkeborg. Het is een minuut of 20 lopen naar het hotel en Google Maps stuurt ons via een wandelpad achteraf. Vlakbij het hotel zien we de afvaart plek van de boten waar we straks mee willen varen al liggen. Eerst gooien we de tassen af in het Radisson Blue, gevestigd in de oude ‘Papirfabrikken’. Inderdaad, de oude papierfabriek. Leuk, om industrieel erfgoed te hergebruiken en we zijn benieuwd naar de kamers. Voor nu gooien we de tassen acher een scherm in de hoek, gaan even naar het toilet en lopen terug naar de brug en de afvaart-plek.

We hebben nog net tijd voor iets te drinken. De koffie die Karin krijgt lijkt nog het meest op zoet slootwater, maar Eveline is zeer content met haar zoete ijskoffie. Dan komt de Hjejlen aan, de oudste radar-stoomboot ter wereld die nog in bedrijf is. Gebouwd in 1861 vaart deze statige dame nog steeds mee in de rij rondvaartboten die over de rivier en de meren om Silkeborg dagelijks tochtjes verzorgen. Eveline heeft kaartjes gerserveerd zodat we zeker weten dat we op deze boot mee kunnen en we worden als eerste aan boord geroepen.

We kiezen een plekje in de kajuit op het voordek. Het weer wordt steeds beter (de zon komt inmiddels door), maar het is gemeen koud en we verwachten dat de wind het straks te fris maakt om aan dek te blijven, zelfds mèt dikke deken. We kunnen!

De tocht is erg leuk. In anderhalf uur varen we van Silkeborg naar Himmelbjergen, waar we een uurtje van boord gaan om iets te drinken en het toilet te bezoeken. Het uitzicht vanuit het prachtige oude hotel waar we dat doen is geweldige; zon en wolken spelen over de rivier en de groene heuvels er achter. Aan bood zijn we positief verrast over hoe weinig herrie het schip maakt als ze vaart. Door keline raampjes spieken we naar de jonge machinist die (zwart beroet) kolen schept in de ketels en zorgt dat we met zo’n 5 tot 8 knopen over het water gaan. 

Het is druk aan boord en tegen de tijd dat we eind van de middag terug komen bij ons beginpunt zijn we met name een enorme Spaanstalige familie met 5 drukke kinderen wel een beetje zat, maar een middagje op ht water is altijd lekker en helemaal als dat mag op zo’n oude dame van de zeevaart!

Tevreden gaan we van boord. We checken in en krijgen een uitstekende stille kamer opd e 2e verdieping. Nuja, stil: de kamer is op zich stil, tot je begint te lopen. We vermoeden dat de oude houten vloeren nog onder de vloerbedekking liggen en het kraakt geweldig zodra je een stap zet. Verder is de kamer keurig van allerlei gemakken voorzien, dus heel erg is het niet, hooguit wat onhandig. 

Diner bij Evans, 50 meter verderop, verloopt goed, hoewel we het eten wel wat erg vet vinden. Na het eten wandelen we nog een rondje in het mooie avondlicht door Silkeborg. Een leuk stadje waar we morgen een lijk gaan bekijken…

Weltrusten!