Van Langkawi naar Singapore

Van Langkawi naar Singapore

Zo, na een nacht heeeeeel veel uur slapen is het hoofd nog steeds vol, maar de verhoging is weg en Karin ziet het vakantieleven weer rooskleurig in. Op naar de luchthaven. Dag hotel, je was een fijne plek en dag La Chocolatine, jammer dat je nog niet open bent! We regelen wel wat te eten op de luchthaven, waar we binnen no time zijn. Daar staat een mannetje van de verhuurmaatschappij ons trouw op te wachten. We zijn wat vroeger dan afgesproken, dus het controle-mannetje moeten even worden opgepiept. Die komt haastig achterop een brommer aan. geen probleem: liever iets te vroeg dan te laat, grijnst hij en tekent de auto af. Alles in orde hoor. Wij geven nog even mee dat Piepert een controlebeurt verdient en gaan dan inchecken, koffie drinken en een croissantje halen en daarna door de controles voor vertrek.

er blijkt één intenationale gate (wel zo overzichtelijk) en Karin schrift aan het verslag, terwijl Martijn leest en op zijn foon rommelt. Keurig op tijd wandelen we naar het vliegtuig en voor we het weten zitten we in de lucht. Silk Air is een partner van Malaysian Airlines en een keurige luchtvaartmaatschappij ontdekken we. We krijgen iets te eten en te drinken en verder proberen we vanuit de lucht te ontdekken waar we zijn. Naar Penang kunnen we zwaaien (wat we dan ook doen), maar helaas vliegen we proces over Melakka waardoor we het niet kunnen zien. We zwaaien toch even: ook Melakka was leuk!

Na een uur en tien minuten landen we op Singapore en die luchthaven is heel wat groter, We moeten even schakelen: da’s weer iets heel anders dan de rust van de laatste anderhalve week! Maar: het gaat soepel. we krijgen een stempel, grissen nog net onze tassen van de band voor ze nog een rondje doen en vinden in de hal de Ground Transport Concierge, zoals beloofd. Daar kan je voor 9 dollar de man vervoer per minibusje naar je hotel regelen en dat doen we dan ook. Het is rustig en binnen een paar minuten zitten we in een busje en zijn we onderweg, samen met twee Amerikanen, die hier (los van elkaar) zijn voor zaken. Als we de brug over rijden en Gardens by the Bay in zicht komt (en Karin snel naar de andere kant van de bus schuift voor plaatjes) raken we allebei met één van de twee mannen in gesprek en de rit naar ons hotel is zo voorbij. De man met wie Karin in gesprek is zucht van jalouzie als ze vertelt dat we twee weken op vakantie zijn. Dat heeft hij één keer in zijn leven gedaan. Wat een ervaring was dat. Normaal heeft hij niet zoveel dagen. Geen enkele Amerikaan trouwens. Karin zegt heel beslist dat ze dan zou emigreren. Dit wil een mens toch niet missen? Hij mag op zondag Singapore verkennen zegt hij, dan werkt hij niet. We proberen net zo enthousiast te zijn als hij, maar zeggen later tegen elkaar dat we ENORME bofferds zijn.

Hotel Park Regis is groot maar levert ons een prima, stille, schone en mooie kamer. Er is een zwembad, maar dat trekt voor het eerst in dagen niet. De stad willen we zien! We wandelen naar Chinatown. Ook Singapore is heet natuurlijk, maar we hebben geen jetlag en zijn redelijk geacclimatiseerd: heel anders dan Karin al die jaren geleden! Neemt niet weg dat Singapore ook warm is en we wandelen ingesmeerd en met petje, ondanks de wolken. We hebben al van teveel mensen gehoord dat ze zjin verbrand terwijl het volledig bewolkt was! Chinatown in Singapore is iets te mooi om waar te zijn (gerestaureerd ‘beyond recognition’ zeggen sommige mensen), maar mooi is het wel. Charmante en goed onderhouden gebouwen. Heel anders dan de afbrokkelende huizen in Georgetown, die overigens hun heel eigen charme hebben. We genieten van de mooie gebouwen, de charmante koffiehuisjes, een mooie winkel… en slaan de echte toeristenstraatjes nog even over.

we lopen rechtstreeks naar de Temple of the Tooth. Jawel, de tempel van de tand. Van de Buddha wel te verstaan. Eén tand wordt daar als relikwie bewaard en we willen graag eens kijken. En er is genoeg te zien. Binnen is een dienst aan de gang. Priesters maken muziek en scanderen Omni Mani Padme Um (of woorden van soortgelijke strekking). Een meditatie-mantra. De aanwezigen hebben allemaal een bloem en … offergaven…? in hun handen. We staan wat aarzelen te kijken, maar als de beveiliger een stapje opzij doet om ons er door te laten gaan we toch naar binnen. Er staan veel meer mensen te kijken en apart te … bidden? Fotograferen lijkt geen bezwaar en dat doen we dan ook. We maken foto’s van rijkversierde eeuwenoude beelden. Van de specifieke buudha’s die de Chinese dierenriem vertegenwoordigen (in ons geval de Os en het Konijn). Van de prachtig geborduurde wandkleden. En we kijken ondertussen onze ogen uit.

Als we op de begane grond zijn uitgekeken gaan we naar de vierde verdieping, waar we niet mogen fotograferen. In een ruimte waar we alleen in stilte en zonder schoenen naar binnen mogen ligt achterin, achterin, in een aparte ruimte die bijna volledig van goud is (tot en met de vloertegels) de tand. Hij valt volledig in het niet: een foto-vegroting biedt uitkomst. We kijken ook hier onze ogen uit. Wat zou de Buddha hier zelf van hebben gezegd? Was hij niet tenminste een beetje van de eenvoud…?

Dat klopt, zo lezen we een verdieping lager in een klein, maar enorm informatief museum, met een paar geweldige stukken en het levensverhaal van Prins Sidharttha (hij die alles bereikt) in zijn ontwikkeling tot de ultieme verlichting. Het is erg bijzonder en we zijn onder de indruk van de kwaliteit van de stukken. We nemen er de tijd voor en lopen daarna naar buiten. Ondanks dat de tempel airco heeft (ja echt), hebben de liften dat niet en tegen de tijd dat we beneden zijn lopen we weer eens leeg. We kopen een flesje drinken dat we op de trappen aan de zijkant van de tempel opdrinken. 

Daarna zoekt Karin wat en stelt voor op zoek te gaan naar een mannetje dat kruiden verloopt. Misschien leuk om iets mee te nemen? We wandelen naar een soort shopping mall. Op het pleintje ervoor zitten mannetjes een bordspel te spelen, omringd door hordes andere mannetjes die toekijken. De Singapore versie van jeu de boule op Franse pleintjes. We staan een tijdje te kijken en lopen dan het complex in. Tja en dan nu… Het geheel kent drie (open) verdiepingen: een op dit tijdstip bijna verlaten en gesloten warenmarkt, een kleding- en spullenverdieping en een verdieping met eettentjes. Tussen die eettentjes schijnt een eettentje met een michelinster te zitten?! We zoeken ons suf maar  vinden niets. Ook het kruidenmannetje zit er niet (meer): in zijn plaats zit er een kleermaker. Maar er is genoeg anders om ons bezig te houden. Complete Chinese outfits. Een Chinese ‘draak’, bestaande uit twee mannen, die, voorzien van zéér luidruchtige live muziek (nog een aantal mannen), danst. Souvenirs. Honderd-en-één eetstalletjes met nouja, alles, inclusief volledige eenden, ondefinieerbare stukken varken en veel ‘prutjes’. We dwalen tot we opnieuw gesmolten zijn en lopen dan naar buiten.

We dwalen nu door het toeristische deel van Chinatown. Pietsie minder leuk, wat ons betreft, maar gelukkig is er hier en daar een restantje oud te vinden. Zoals een winkeltje waar van alles wordt verkocht, gemaakt van papier, om te verbranden. Aha, hier komen al die offergaven die we zagen in de tempel vandaan. Volledige stapels ‘bankbiljetten’. Papieren kleding. Papieren horloges, iphones, huisraad… De bedoeling is om alles te verbranden, zodat het de voorouders aan niets ontbreekt. “Het bestaan in het hiernamaals kost dus ook geld?”, vraagt Karin. “Jazeker, alles kost geld”, zegt de verkoper en knikt wijs. Hij en zijn vrouw moeten duidelijk een beetje lachen om die rare toeristen, maar we zijn zeer welkom en krijgen heel vriendelijk uitleg.

Daarna willen we eigenlijk. Dat wil zeggen: we willen koffie drinken bij een tentje dat een collega van Karin heeft aangeraden. Een stukje verderop, aan het water. Het is een stukkie lopen, voor onze wat versleten lijven en helaas hebben we niet goed op de tijd gelet. Ze gaan net dicht als we aankomen! He, da’s nou wel erg jammer, want het ziet er heel erg leuk uit. Aangezien het ook begint te regenen nemen we een snel besluit: een paar tenten terug zagen we een Australische expat-tent. Lekker sfeertjes, goeie drankjes en hapjes: zullen we dan maar? In ganzenpas gaan we terug en ploffen op het overdekte terras, net voor het echt losbarst. Een biertjes, gin & tonic en plaat met humus en brood later is het droog, zijn wij ‘bijgevuld’ en bijgekomen en besluiten we dat het een prima borreltent is, maar dat we ergens anders willen eten. Dat doen we uiteindelijk verderop aan het water, bij Bewerkz. Ook duidelijk een expat-tent met, zo blijkt, prima burgers en craftbeer. Tevreden praten we na over de dag en Karin is zeer tevreden om terug te zijn in Singapore!

Uitkijkend over het water zien we allemaal kleine ferry-actige bootjes heen en weer varen. We hebben daarstraks gehoord dat we ook een boottochtje kunnen maken en dat dat om half 9 kan als je de laser/fonteinen/muziek/licht-show bij marina Bay Sands wil zien en horen…. We kijken elkaar en om half 9 zitten we in een bootje. Dat neemt ons mee langs de intrigerende skyline van Singapore. Kijk hier, de neon-kleurige barretjes van Clarke Quay. En daar, de oude Chinese huisjes langs de randen van Chinatown. De bruggen, bijna geen enkele ouder dan 100 jaar. De enorme torenflats in het zakendistrict. En wauw, daar de baai, met het concertgebouw (bijgenaamd ‘de durian’, omdat het er inderdaad veel van weg heeft met de ronde vormen en de stekeltjes), de leeuw (waar Singapore naar is genoemd), het Marina Bay Sands complex, de ‘bloem’… We klikken ons zo goed en zo kwaad als het gaat helemaal suf en genieten van het uitzicht en het lichte briesjes dat door het varen ontstaat.

Om 9 uur liggen we stil voor het Marina Bay Sands complex en kijken we naar een spectaculaire show. Hoewel die in Dubai stijlvoller is, kan er qua spektakel niets dat wij hebben gezien op tegen dit ‘bombardement’ aan indrukken. En we hebben de indruk dat het vanaf de kant nog indrukwekkender is, want wij missen de laserprojecties. Iets voor een volgende keer. Deze avond gaan we zeer tevreden naar ons mandje als we terugkomen in ons hotel.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.