Om 9 uur stopt de Uber voor het aquarium en hoppen we zeer tevreden de stoep op. Keurige auto, keurige chauffeur, betaalbare rit en genoeg tijd om lekkere koffie te regelen voor Karin aan boord gaat en Harro aan de wandel. Het weer werkt weer enorm mee, al waait het harder dan gisteren. We spreken af om elkaar straks hier op de pier weer te ontmoeten en dan moet Karin aan boord.

Collin, de meereizende marinebioloog, waarschuwt zo vaak voor een hobbelige tocht dat zelfs Karin begint te twijfelen of het een goed idee is. Maar: eenmaal op het water valt het haar 100% mee. Dat geldt niet voor iedereen (er zijn hier en daar wel flink bleke koppies), maar Karin voelt zich al snel op haar gemak op de flinke catamaran. We moeten ongeveer een uur en een kwartier varen en dan mindert de boot vaart. Bultruggen! En wauw wat worden we in het ruime uur daarna getrakteerd.

Het is echt een ongelooflijk gave ontmoeting met deze enorme zeebeesten. Er zwemmen twee groepen bultruggen en meerdere zeehonden en beide groepen beesten komen echt zo ongeveer naast de boot zwemmen. We krijgen een springende bultrug vlak naast de boot (geen foto; dat was onverwacht), bultruggen die de boot bijna aanraken terwijl ze naast ons zwemmen, duikende en vin-flapperende bultruggen, een jong… Het kan echt niet op. En hoe vaak Karin ook walvissen ziet: ze krijgt nog steeds kippenvel van zo’n gave ontmoeting!

Ze heeft Harro’s grote camera bij zich, met een telelens, en kan regelmatig niet ver genoeg uitzoomen! Het lukt haar zelfs om met haar telefoon wat plaatjes te maken. Op één daarvan vangt ze een walvis die door de regenboog van een ademteug van een andere walvis zwemt. En als we daarna naar Boston terug moeten varen, vindt ze het prima. Hier kan weinig meer aan tippen en samen met Harro de stad weer in, is ook wel zo gezellig!

Om kwart voor 2 is ze terug op de kade bij Harro, die haar al op staat te wachten. Hij moet enorm lachen als hij de foto ziet van de walvis-met-regenboog. “Weet je wat er nou is in Boston, waardoor het zo druk is? De Gay Pride!”. We liggen dubbel; ok, dat is wel heel toepasselijk. Harro heeft een gigantisch eind gelopen en een deel van de opstelplek en de optocht gezien en zich prima vermaakt in de drukke, maar vrolijke stad. Als we bij Quincy Market lunch hebben gehaald (Karin een broodje kreeft en Harro een rijstbowl met avocado en zalm) wisselen we verhalen uit en besluiten we wat we nog willen doen.

We kiezen voor een laatste stukje stad: Charles Street heeft allerlei geweldig leuke winkeltjes en restaurantjes. The Esplanade is een park naast het water met uitzicht op fietsende, zeilende, roeiende, kanoënde en hardlopende mensen. Trinity Church is dicht, maar vlak naast een grote glazen wolkenkrabber een mooi, oud stukje Boston. En dan zijn we behoorlijk versleten. Zelfs Harro is wel klaar: tijd voor een vroeg diner.

Dat vinden we bij The Gourmet Dumpling House in China Town, waar we een loempia’tje, een knisperende scallion pancake (hartige pannenkoek met bosui) en twee soorten dumplings eten. Goedkoop, veel en super-lekker: echt een top-keuze. En dan willen we nog maar twee dingen.

De eerste is een treinkaartje kopen voor onze treinrit naar New York over een paar weken. Dat lukt in South Station bij een enorm aardige mevrouw die duidelijk al 125 jaar kaartjes uitgeeft. We bewonderen het feit dat ze nog steeds zo vriendelijk kan klinken.

Het tweede is een Uber naar onze AirBnb-slaapplek. En dat lukt zo snel dat we de auto bijna over het hoofd zien. Ook deze chauffeur is keurig, de auto is keurig en de rit is nog goedkoper dan op de heenweg.  Zeer tevreden rollen we de auto uit. Tijd voor een rustige avond en morgen? Dan gaan we op stap!